‘Dit weekend heb ik nog eens goed kunnen doorlezen zodat mijn Goodreads-challenge weer 3 boeken dichterbij komt‘ … ‘Zo weinig, ik heb er 6 gelezen‘. Of … ‘Ik ben opnieuw met de Start to Run begonnen (voor alle duidelijk – dit is een fictief voorbeeld hé) en hoop binnenkort terug 5 kilometer te kunnen lopen’ – gevolgd door ‘Dat stelt niet zoveel voor hoor. Allez ja, zelf loop ik elke week minstens het dubbele’ … Gelukkig heb ik zelf geen vrienden die bij iedere gesprek de neiging hebben om de andere te overtreffen. Sommige mensen lijken het echter als een heuse missie te zien om steeds dat tikkeltje meer te hebben. Hun huis is chiquer, hun inkomen groter, hun conditie beter, hun figuur vrijwel perfect, … En de gesprekken met hen ongetwijfeld een pak vervelender. Deze boeken-variant leek me dan weer wel grappig!
Vermits ik niet de enige was die dit grappig leek te vinden, bleef het niet bij één editie. Vandaag zijn we zelfs al aan een vijfde Steeds een tikkeltje meer toe.
Je hebt er een grappige wending aan gegeven. De intro komt me enigszins bekend voor…
Ik wilde al reageren door te zeggen dat ik bij terugkerende rubrieken vaak dezelfde intro gebruik en pas toen besefte ik wat je bedoelde. Ik ben precies nog niet helemaal goed wakker. 🙂
Niet erg, Liesbet. Hier is ’t ook een ‘langzaamaan wakker worden’ momentje 😉
Hahahah heerlijk dat je steeds weer setjes vind! Ik vind het echt leuk!
Een redelijk goed huwelijk. Dat boek klinkt redelijk positief 😛
Haha echt zo leuk! 😀
Haha! Super, dan zijn dit soort situaties wel grappig. Overigens kan ik me ook enorm ergeren aan mensen die altijd maar meer moeten zijn. Een moment waar ik me persoonlijk aan ergerde was deze zomer. Ik was met mijn zusje naar een kort optreden van Sean Dhondt geweest en thuisgekomen vertelde ik enthousiast dat we met hem op de foto waren geweest. Zei er plots iemand dat ze met een veel betere artiest op foto was geweest, ze er een hele nacht mee had gedanst en mee gepraat en megaveel complimenten had gehad. Was geen familielid trouwens. Toen had ik echt zoiets van; ‘wat maakt mij dat nu uit, laat mij gewoon een keer blij zijn dat ik met een bekende artiest op foto sta, moet het nu altijd beter en sneller en hoger?’. Gelukkig heb ik mijn humeur niet laten bederven erdoor 😉
Die foto herinner ik me nog. Het is inderdaad jammer dat men dan jouw ervaring wil overtreffen. Gelukkig maar dat je desondanks volop van die ontmoeting hebt genoten.