Titel: Bevroren nacht
Reeks: Sneeuw als as #3
Auteur: Sara Raasch
Uitgeverij: Harper Collins
Pagina’s: 414p.
Prijs: 17,99€

Meira staat voor enorme uitdagingen nu de kwaadaardige koning Angra niet dood lijkt te zijn maar springlevend en machtiger dan ooit. Terwijl hij de wereld bedreigt met zijn zwarte magie, probeert Meira wanhopig haar eigen magie onder controle te krijgen en erachter te komen hoe ze haar krachten kan inzetten om Angra tegen te houden. Ze vermoedt dat de oplossing in het geheimzinnige, diep onder de grond verborgen labyrint ligt. Maar langzamerhand dringt het tot haar door dat ze Winter en de mensen van wie ze houdt niet zal kunnen redden zonder het ultieme offer te brengen …

Mijn mening:

Toen ik begin 2017 Sneeuw als As las vond ik de fantasywereld van Sara Raasch erg fascinerend. Ik hield van de manier waarop Primoria was opgedeeld in acht fracties. Vier seizoenen en vier ritme koninkrijken. Ik was fan van de contrasten en de visuele elementen en kon me indenken dat een verfilming van dit boek hierdoor heel knap moest zijn.

Jammer genoeg kon het tweede deel me veel minder overtuigen. Het viel me al op dat ik vooral fan was van de wereld en niet zo zeer van de personages. In Ijs als vuur kregen we meer van Primoria te zien én werd er een extra perspectief (dat van Mather) toegevoegd aan het verhaal. De wereld vond ik nog steeds interessant maar jammer genoeg slaagde ik er niet in om een band te voelen met de personages. Ik was dan ook heel benieuwd of dit laatste deel van de trilogie me wel zou kunnen overtuigen.

Het eerste hoofdstuk van Bevroren nacht gaf me het gevoel alsof je uit het niets midden in het strijdgewoel werd gedumpt. Het lijkt echt alsof één groot boek bruut in drie delen is gehakt die vervolgens elk hun eigen prachtige omslag kregen. Het verhaal gaat dan ook meteen verder daar waar het tweede deel eindigde.

In dit slotdeel werd opnieuw een extra invalshoek toegevoegd. Naast Meira en Mather volgen we nu af en toe ook Ceridwen. Langs de ene kant is dit een pluspunt vermits het verhaal zich op meerdere locaties ontplooit en je zo alles kan volgen. Anderzijds had ik echter niet echt het gevoel dat Ceridwen’s perspectief een meerwaarde vormde voor de gehele verhaallijn.

We merken al snel dat de gebeurtenissen in Ventralli slechts het startschot waren voor Angra’s plannen. Hij verspreidt zijn duisternis steeds sneller over Primoria terwijl Meira en haar bondgenoten een manier zoeken om hem te verslaan.

Wat ik leuk vond aan dit boek was dat er meer aandacht was voor de magie. Meira krijgt eindelijk meer inzicht in de capaciteit van haar kracht. Bovendien is er ook meer actie én heeft het verhaal een sneller tempo dan zijn tragere voorganger. Ik voelde jammer genoeg nog steeds geen echte klik met de personages. Iets dat voor mij echt aanvoelt als een gemis vermits het er voor zorgt dat ik veel minder met hen meeleef.

Ook in dit boek leren we een ander Koninkrijk kennen maar in tegenstelling tot de vorige kennismakingen kreeg ik dit keer geen echt beeld voor ogen bij de omschrijvingen van Paisley. Daarnaast kwam ik ook geen echte verrassingen tegen in Bevroren nacht en ook al besef ik dat er in oorlogstijd niet veel tijd is om bij dingen stil te staan soms leken bepaalde zaken wel heel vlotjes te passeren.

Hoewel het eerste deel me intrigeerde én ik het idee van seizoens en ritmekoninkrijken nog steeds een leuke invalshoek vind kon de rest van de serie me niet echt overtuigen. Het voelde mij iets te veel aan als alweer een verhaal waarin in jong tienermeisje de wereld gaat redden zonder dat er een verrassend element in voorkwam dat er voor zorgt dat het verhaal er tussen uit springt. Een leuke wereld om even in te ontsnappen maar het verhaal en de personages gaan me waarschijnlijk niet lang bijblijven.