In een eerdere blogpost had ik het over waarom ik zo van het bloggen hou. Voor mij persoonlijk is het mooiste voordeel aan bloggen nog steeds het ontmoeten van mensen die net als ik van boeken houden. We kampen vaak met dezelfde problemen: een tbr die nooit lijkt te verkleinen, moeilijk aan nieuw leesvoer kunnen weerstaan, … Zelfs al houden we niet noodzakelijk van dezelfde boeken toch is er steeds herkenning terug te vinden in anderen hun blogposts.
In die ene post haalde ik al aan dat het in sommige gevallen niet beperkt blijft tot online contact maar dat er ook offline geluksmomentjes komen bij kijken zoals traditionele post, lieve berichtjes en af en toe zelfs ontmoetingen (waarbij we het uiteraard gewoon opnieuw over ons favoriete onderwerp hebben). (Foto: niet alle kaartjes passen in het doosje, dus boven liggen er ook nog een aantal opgeslagen.)
Wie me al een beetje kent weet dat ik een vrij nostalgisch type ben. In plaats van alles te vereeuwigen in foto’s,tweets, statussen, reacties en blogposts heb ik hier dus ook een blog-herinneringsdoosje liggen. Ik hou ervan om op die manier via tastbare herinneringen geluksmomentjes te kunnen koesteren.
De doos zelf – in de vorm van een boek, zodat ik de herinneringen kan opslagen in mijn boekenkast – kreeg ik in augustus cadeau. Blijkbaar heb ik ondertussen al meer souvenirs verzameld (vooral kaartjes) dan dat er in deze doos passen. Ik laat jullie alvast even meekijken naar wat er in terug te vinden is.
Visitekaartjes, boekenleggers, een cinematicket van de AP van Miss Peregrine, mijn notities van het interview met Julie Kagawa, …
Ontmoetingen met auteurs ….
én met boek/blog-vriendinnetjes.
Binnenkort moet ik nog eens wat nieuwe foto’s afprinten zodat ik ook de groepsfoto van de High Tea in augustus aan dit doosje kan toevoegen.
Ik besef dat ik al en toe van enkele zaken afscheid zal moeten nemen omdat het anders op de duur gewoon te veel wordt maar momenteel vind ik erg leuk zoals het nu is.
Hechten jullie ook zoveel waarde aan herinneringen en tastbare aandenkens?
Leuk artikel en leuk om te zien! Ik heb ook een hele doos met speciale kaarten. Nog steeds eens kijken of ik daar wat anders mee kan doen, dan alleen in een doos. Ik voel een nieuwe DIY opkomen, nu nog inspiratie op doen. Daarnaast heb ik veel dingen van mooie herinneringen in mijn boekenkast boven staan, maar eigenlijk ook door het hele huis heen.
Fijne Zondag!<3
Dankjewel Sas! Die DIY-ideetjes blijven opduiken hé. Ik ben momenteel nog iets aan het afwerken dat ik vervolgens naar een vriendin wil sturen maar er ligt hier ook nog een hele lijst met DIY-projecten die ik ooit nog eens wil maken.
Zo leuk om allemaal tastbare herinneringen te verzamelen 😀 ik zie mezelf een aantal keer op je foto’s staan hihi en mijn oude visitekaartje ligt er ook <3 ik zal je op de boekenbeurs de nieuwste versie geven haha en dan heb je al één dingetje wat je kunt weggooien 😉
Ah maar ik moet dat wel bewaren hé. Wie weet is jouw allereerste visitekaartje binnenkort wel een unicum of zo. 🙂
Wat leuk! Ik wil graag foto’s afdrukken van boekige events en boekige vriendinnen en die inplakken. Ik moet ze alleen nog steeds afdrukken. Kruidvat werkt niet mee *frustratie*
Ik moet zelf ook nog eens een keer toekomen aan het laten afdrukken van een nieuwe lading foto’s. Sinds ik meter ben geworden krijg ik er nogal veel bij elkaar.
Ooh zo leuk! Ik zie ook een aantal dingen die ik herken. Misschien moeten we onze volgende ontmoeting op de Boekenbeurs ook vereeuwigen?
Dat vind ik een geweldig voorstel. Ik weet niet hoe het met jouw selfie-skills gesteld is maar misschien wil Marc de Bel ons wel even uit de nood helpen. 😉
Ik heb dat enkel met bepaalde mensen of bepaalde boodschappen die me echt geraakt hebben. Andere kaartjes of herinneringen kan ik veel makkelijker weggooien. Ik heb een paar boodschapjes van m’n vriend of beste vriendin die ik bewaar. De rest sneuvelt meestal na een tijd.
Bij mij is het dus echt wel een zwak punt. Gelukkig pakken de meeste spulletjes maar weinig plek in én kan ik van sommmige na een tijdje wel afscheid nemen.