Titel: Sterrenhemel
Auteur: Colleen Hoover
Uitgeverij: Zomer & Keuning
Pagina’s: 320p.
Bron: eigen collectie

“Sky weet een paar dingen heel zeker.

Punt 1 : Ze huilt niet. Nooit
Punt 2 : De echte wereld bestaat niet uit happy endings
Punt 3 : Halsoverkop verliefd worden is niet aan haar besteed.

Al deze zekerheden gaan overboord zodra ze Dean Holder ontmoet. Sky probeert hem op afstand te houden, want ze wil niet dat haar leven overhoopgehaald wordt. Maar Holder is vasthoudend en maakt honderduizend gevoelens in haar los. Moet ze haar levensregels herschrijven?”

Mijn mening:

Voor het lezen wist ik niet goed waar ik me aan mocht verwachten. Tot nu toe las ik immers twee boeken van Colleen Hoover en waar het ene (Misschien ooit) beter meeviel dan ik had verwacht vond ik het andere (Onvoorwaardelijk) maar bwa. Maak daar maar BWA van. Vooral dankzij dat laatste boek was ik nog steeds niet toegekomen aan Sterrenhemel

Die ‘honderduizend gevoelens’ uit de flaptekst is niet overdreven, soms voelt het zelfs aan als honderd miljard miljoen. Alleen voelt deze omsomming van indrukken, bedenkingen en gevoelens bij dit boek natuurlijker aan als bij Onvoorwaardelijk. Het was geen waterval van emoties waar je als lezer in verdrinkt. Nee, dit keer kon ik de gedachtegang van het jonge hoofdpersonage vrij goed volgen.

Nochtans maakte ik bij één van de eerste hoofdstukken al een notitie over veroordelende uitspraken. Dat ene kleine fragment deed me vermoeden dat ik me de hele tijd zou gaan ergeren aan het hoofdpersonage maar gelukkig leek het vervolgens te beteren tot het verhaal me uiteindelijk helemaal wist te raken. Sterrenhemel bleek immers veel meer te zijn dan wat ik voor ogen had. De meeste New Adults die ik las blijven vrij oppervlakkig of alles gebeurd op een manier die me niet echt geloofwaardig lijkt. Dat probleem had ik niet bij dit boek.

Colleen Hoover bleek gedurende het eerste deel vooral een grondige kus-analyse, een opsomming van eerste keren en een minstens even grondige studie van het tienerbrein tijdens een eerste verliefdheid neer te pennen maar net wanneer je denkt dat het een luchtig new adult boek is duikt er vanalles op dat je als lezer in een chaotische maalstorm van gevoelens doet terechtkomen.

Ook al is er wat aandacht voor Sky’s stiefmoeder, haar buurmeisje -en vriendin Six en haar vriend Breckin het valt niet te ontkennen dat de spotlight duidelijk op Sky en Holder is gericht. Ik was zelf vooral fan van de geleidelijke ontwikkeling van hun relatie. Van het feit dat ze niet zomaar als een baksteen valt maar wat wantrouwig is in het begin, dat niet alles van een leien dakje loopt, … Soms liet het boek me lachen, soms deed het me bedenkelijk de wenkbrauwen optrekken en andere keren deed het me huiveren.

Ik vond het mooi hoe alle puzzelstukjes in elkaar klikken. Het was niet zozeer het plot dat me wist te verbazen maar de manier waarop de schrijfster er in slaagt om de chaos aan gevoelens geloofwaardig over te brengen én je er als lezer in weet mee te slepen. YA Contemporary is nog steeds niet mijn favoriete genre maar Colleen Hoover slaagde er met dit onder de huid kruipende boek in om me dat te doen vergeten.