Het is jullie waarschijnlijk al wel opgevallen dat ik niet elk gelezen boek recenseer. Ik heb er bewust voor gekozen om dat niet te doen. Deels omdat  ik anders nog minder tijd zou overhouden om in boeken weg te duiken. Anderzijds omdat ik nog te veel andere ideetjes en lijstjes heb die ik hier met jullie wil delen.  Wat ik wel af en toe doe is enkele van hen aan bod laten komen in deze rubriek. Twee tot drie recensies in één blogpost. Uiteraard in een iets minder uitvoerig formaat dan jullie van me gewoon zijn. 😉

De leeuw, de heks en de kleerkast – C.S.Lewis

Ik zag de verfilming vooraleer ik dit boek las. Yep, af en toe gebeurt dat. Dankzij de Oh My Bookathon uitdaging waarbij je een boek zou lezen met een titel die begon met de eerste letter van je naam kwam ik er eindelijk eens aan toe om het uit de boekenkast te halen. Toen ik het boek enkele jaren geleden op het Boekenfestijn kocht schrok ik ervan dat het zo dun was. De meeste fantasyverhalen die ik lees zijn vrij omvangrijk én na het zien van de film had ik toch een iets dikker volume verwacht.

Jammer genoeg kon het verhaal me niet helemaal overtuigen. Het voelde eerder aan alsof iemand een sprookje vertelde tegen een aantal toeschouwers rond een kampvuur. Zelf was ik echter geen fan van de manier waarop de auteur de lezers aansprak tijdens het verhaal. Dat zorgde ervoor dat ik minder in de wereld opging. Misschien is het voor kinderen wel heel leuk om uit dit boek voorgelezen te worden maar als volwassene had ik te vaak het gevoel alsof iemand een verslag uitbracht.

Faces in Places – Compiled by Jody Smith

Dit boekje kreeg ik cadeau van Marcia en ik vind het heerlijk. In de eerste plaats omdat dit bewijst dat ik lang niet de enige ben die overal gezichtjes in ziet. Sommige mensen hebben dat met hartjes maar ik heb het dus met gezichten. Zo was ik er als klein kind van overtuigd dat de klink van de slaapkamerdeur van ouders de haakneus van een slechterik uit een film was en ja, dat was niet goed voor mijn nachtrust.

Ook het oorspronkelijk behangpapier dat in mijn ouders hun slaapkamer hing was er eentje waar ik allemaal gelaatsuitdrukkingen in herken. Of het tafelkleed van mijn ouders, de vloer in de wachtzaal van het ziekenhuis, de schroeven aan de achterzijde van de rugleuning in een bus, het pompje van de handzeep, … Het zijn er maar enkele die ik me zo meteen kan herinneren. Dit boekje was dus vooral één groot herkenningsfeest en ik moest er regelmatig door glimlachen. Ideaal dus wanneer je jezelf wil opmonteren op een minder leuke dag.