Titel: Verleiding
Reeks: De Royals #1
Auteur: Erin Watt
Uitgeverij: De Fontein
Pagina’s: 346p.
Prijs: 15,99
Bron: recensieboek
Ella is een overlever: als stripteasedanseres knoopt ze sinds haar moeders overlijden de eindjes aan elkaar. Ze is vastbesloten niet in de goot terecht te komen. De verschijnt Callum Royal, steenrijke vader van vijf onweerstaanbare zoons. Ook Callum is vastbesloten: hij zal Ella uit haar armoede verlossen en neemt haar mee naar zijn magistrale landgoed.
Bij de Royals wacht Ella echter een ijskoude ontvangst. De jongens moeten niets van haar hebben, maar haat en vurige liefde liggen dicht bij elkaar …
Mijn mening:
Als je opgroeit in armoede en honger geen vreemde voor je is dan ligt je zelfredzaamheid vaak een pak hoger dan die van je leeftijdsgenoten. Ella is absoluut een plantrekker en vastberaden om haar toekomst rooskleuriger te maken dan haar verleden. Wanneer Callum plots opduikt en er voor zorgt dat de armoede wordt vervangen door rijkdom en luxe lijkt (Cinder)Ella haar leven plots op een hervertelling van dit beroemde sprookje. Alleen is de titel van deze reeks een beetje misleidend want koningshuizen en prinsen krijgen we absoluut niet te zien.
Wat we wel krijgen zin de vijf onweerstaanbare/onuitstaanbare zonen van Callum die hij ondanks zijn goede bedoelingen niet kan beteugelen. Yep, de vader van Gideon, Reed, Easton, Sawyer en Sebastian zal niet meteen de prijs van vader van het jaar binnen rijven. De Royals vormen een dysfunctioneel gezien waar iedereen op zijn eigen manier omgaat met verdriet én bij een groot deel van hen lijkt het omgezet te worden in woede, ontkenning -en fout gedrag.
Zo’n legertje van vijf gespierde broers zou handig zijn als verdedigingslinie tegen pesters maar het is minder interessant wanneer ze net jou lijken te viseren. Gelukkig kan Ella rekenen op Valerie die haar enige vriendin is in dit nieuwe wereldje. Als rondwandelende sarcastische Wikipedia die alles weet over wie met wie is en wat ze op hun kerfstok hebben vormt Valerie vooral in het begin een onmisbare informatiebron nieuwkomer Ella.
Ik weet niet zo goed wat ik van dit boek moet denken. Eén ding is zeker … ik ben heel dankbaar met het feit dat ik gelukkige en beschermde tienerjaren achter me heb liggen. Uiteraard besef ik dat dit niet bij iedereen het geval is maar tijdens het lezen van dit boek maakte ik me meermaals een aantal bedenkingen. Zo vond ik het vrij moeilijk te geloven dat Ella ondanks haar traumatische jeugd aan niet veel anders als seks lijkt te kunnen denken. Er wordt nogal heel luchtig over deze problemen heen gegaan terwijl ze niet bepaald te onderschatten zijn. Iedereen gaat natuurlijk op een andere manier met problemen om maar hier is de geloofwaardigheid een beetje zoek.
Bovendien zijn de overgangen nogal bruut. Zo behandelen de Royals-broertjes Ella het ene moment als vuil en een paar tellen later lijken ze haar plots toch wel leuk te vinden. Zo maar van het ene moment op het andere al blijven sommige van hen haar ondanks die verandering nog steeds rampzalig behandelen. Door die plotse omschakelingen komen de evoluties in het boek niet ontzettend geloofwaardig over.
Het gekke is dat ik dit boek op zich wel erg ontspannend vond én het niet tegen mijn zin heb uitgelezen. Verleiding is niet meteen verrassend of origineel én zodra je er eventjes bij stilstaan ook niet altijd even geloofwaardig maar wél een boek dat je in snelvaart uitleest. Eigenlijk komt het er op neer dat die verhaal perfect is wanneer je behoefte hebt aan een ontspannend verstand-op-nul-boek. Alleen lijk ik mijn gedachten niet te kunnen uitschakelen en dat vormde bij dit boek een probleem want zodra je het gedrag van de personages en hun gedachten en reacties gaat analyseren stort het hele kaartenhuisje in.
“Alleen lijk ik mijn gedachten niet te kunnen uitschakelen en dat vormde bij dit boek een probleem want zodra je het gedrag van de personages en hun gedachten en reacties gaat analyseren stort het hele kaartenhuisje in.”
Precies dat ja! En daar ben ik bij dit boek ook bang voor. Dat ik me ga storen aan de dingen waar jij je nu aan stoort, want het voelt nu al aan alsof het inderdaad zo’n soort boek is terwijl ik het dus nog geeneens las. Aan de ene kant wil ik liever niet met vooroordelen aan een boek beginnen maar tja als je gedachten eenmaal met je aan de haal gaan haha. Ik las laatst When it’s real van Erin Watt, mijn eerste read van haar, en die vond ik heel leuk om te lezen maar alles behalve spectaculair en ik denk dat ik Te veel verwacht had omdat deze auteur in mijn boeken omgeving wel behoorlijk gehyped werd/wordt. Dus ben eens benieuwd wat ik van Paper Princess ga vinden.
Nu ben ik ook benieuwd wat jij van dat boek gaat vinden. Soms is het echt jammer dat ik mijn gedachten niet gewoon even kan uitschakelen. Bij Fighting Destiny had ik het in het begin ook maar gelukkig werd dat steeds minder naarmate het verhaal vorderde.
Ik ben nog steeds benieuwd xD Ik weet niet wat het is, het lijkt mijn genre helemaal niet en jij bent nou ook niet echt bijzonder enthousiast…
Misschien ben ik toe aan dat verstand-op-nul leesgevoel xD
Goh, tijdens het lezen kan ik dat precies wel, dat verstand op nul zetten. Het is maar wanneer ik een recensie begin te schrijven dat ik dan opeens van alles begin te bedenken. Vandaar dat ik nu ook besloten heb om niet meer meteen mijn sterretjes te geven.
Alhoewel ik me nu eigenlijk afvraag of dit eigenlijk wel zo juist is?
Ik kan een 5-sterren leeservaring hebben, doordat ik er zo relaxt aan kon lezen, maar er dan maar 3-sterren aan geven omdat er eigenlijk wel wat fout was met het boek bij de na-analyse…
Hmm, hmm, iets om over na te denken…
Ik probeer ook even te wachten alvorens ik mijn Goodreads-beoordeling invul. Soms ben ik super enthousiast tijdens het lezen en komen de bedenkingen later, andere momenten denk ik dan weer dat het minder goed is maar bedenk ik me nadien vrij veel zaken die ik wél leuk vond aan een boek. Eigenlijk ben ik net daardoor geen fan van het hele sterretjes-systeem. Die zeggen op zich niet zo veel hé, dus ik vind het veel leuker om al mijn bedenkingen in een recensie neer te pennen.