Titel: Ijs als Vuur
Reeks: Sneeuw als As #2
Auteur: Sara Raasch
Uitgeverij: Harper Collins
Pagina’s: 414p.
Prijs: 17,99€
Bron: recensieboek

Sinds Winter is bevrijd van de kwaadaardige koning Angra, en Meira koningin is geworden staat ze voor nieuwe problemen en grote dilemma’s. Om haar schuld in te lossen bij de koning van Cordell, moet ze de mijnen van Winter opnieuw ontsluiten. Daarbij stuit ze op de verloren gegane kloof van magie. Ze beseft meteen dat deze ontdekking niet alleen Winter maar zelfs de hele wereld in gevaar kan brengen. Het liefst wil ze dat de geheimen van de kloof verborgen blijven, maar dat lijkt onmogelijk met een tegenstander die maar op één ding uit is: macht …

Mijn mening:

Drie maanden na de gebeurtenissen uit Sneeuw als As bevinden de Winterianen zich terug in hun eigen koninkrijk. Hun levensomstandigheden zijn opmerkelijk verbeterd maar jammer genoeg zijn ze nog steeds afhankelijk van anderen voor wie het lot van Winter jammer genoeg niet de hoogste prioriteit heeft.

Het ziet er dus naar uit dat Meira in haar nieuwe positie van koningin zelf initiatief zal moeten ondernemen indien ze haar volgelingen een betere toekomst wil schenken. Alleen is ze deze nieuwe rol nog niet gewoon. Ze probeert zich een weg te zoeken in haar nieuwe functie maar lijkt tijdens die zoektocht zichzelf te verliezen.

De fantasywereld van Sarah Raasch bestaat uit acht fracties. In het eerste deel lag de focus voornamelijk op Winter, Cordell, Lente én een beetje Herfst. In Ijs als vuur leren we echter ook de overige koninkrijken kennen. Het ontdekken van deze contrasterende fracties, hun individuele prioriteiten, talenten -en de niet al te koosjere werkwijzen die de verschillende hoven hanteren vind ik heel fascinerend. Soms lijkt het wel alsof de schrijfster je met dit boek een toeristische gids door Primoria biedt.

Van het warme Zomer met een eindeloos feestgedruis en Yakim met zijn honderden bibliotheken en een eeuwige zoektocht naar kennis tot Ventralli waar het wemelt van kunstvormen -en maskers. De zoektocht naar bondgenoten die Meira aangaat verloopt moeizaam maar hij zorgt er wel voor dat je als lezer een groot deel van Primoria te zien krijgt en nieuwe personages mag ontmoeten.

Het tempo is opvallend rustig bij het eerste deel van dit boek en het duurde dan ook vrij lang vooraleer ik in het verhaal kwam. In Ijs als Vuur wordt een tweede perspectief toegevoegd. Waar we via Meira mee op verkenning gaan blijven we door Mather op de hoogte van wat er aan het thuisfront gebeurt.

Ik blijf de wereld fascinerend vinden maar merkte dat het boek me maar zelden echt wist te verbazen. De zoektocht verliep net iets te vlot én het plot was nu niet bepaald een verrassing voor me. De personages zouden dat kunnen compenseren maar ik vond het in dit boek net heel moeilijk om een band te voelen met Meira. Hierdoor viel het me dan weer meer op dat ze af en toe in herhaling valt én dat de personages vaak naast elkaar in plaats van mét elkaar lijken te praten.

Er gebeurt nochtans voldoende én Primoria en zijn magie blijft fascinerend maar doordat ik moeilijk een verbinding kon leggen tussen mezelf en de personages bleef ik de gebeurtenissen steeds vanop een afstand waarnemen terwijl ik bij het eerste boek meer het gevoel had dat ik midden in het strijdgewoel zat. Wat Sarah Raasch in Ijs al Vuur wel opnieuw doet is eindigen met een cliffhanger die je ondanks die afwezige klik toch nog nieuwsgierig maakt naar het vervolg. Tegen dat slotdeel uitkomt sluit het ijzige Winter misschien net iets beter aan bij de weersomstandigheden. Ik ben geen echte seizoensboeken-lezer maar het was wel een beetje bizar om via dit boek het koude koninkrijk van Meira binnen te wandelen terwijl het buiten 28°C is.