Titel: Dreamfever
Reeks: Fever #4
Auteur: Karen Marie Moning
Uitgeverij: Dell
Pagina’s: 453p.
Bron: eigen collectie

When the walls between Man and Fae come crashing down, freeing the insatiable, immortal Unseelie from their icy prison, MacKayla Lane is caught in a deadly trap. Captured by the Fae Lord Master, she is left with no memory of who or what she is: the only sidhe-seer alive who can track the Sinsar Dubh, a book of arcane black magic that holds the key to controlling both worlds.

Claving her way back from oblivion is only the first step Mac must take down a perilous path, from the battle-filled streets of Dublin to the treacherous politics of an ancient, secret sect, through the tangled lies of men who claim to be her allies into the illusory world of the Fae themselves, where nothing is as it seems – and Mac is forced to face a soul-shattering truth.

Who do you trust when you can’t trust yourself?

Mijn mening:

De Fever-serie ontdekte ik dankzij een boek dat ik als verjaardagscadeau kreeg. Na het lezen van Darkfever had ik al een vermoeden dat na het lezen van zowel Bloodfever als Faefever steeds opnieuw werd bevestigd. Namelijk dat de volledige naam van deze auteur niet Karen Marie Moning is maar Karen Marie Miss-Cliffhanger Moning. Keer op keer lapt ze het me immers opnieuw om aan het einde van het boek gefrustreerd achter te blijven. Ok, een positieve frustratie. Eentje die er voor zorgt dat je liefst meteen verder wil in het volgende deel maar desalniettemin … ontzettend frustrerend.

Na het lezen van Faefever had ik Dreamfever zelfs nog niet in mijn bezit. Ik was dit keer echter zo verstandig om meteen het vierde én vijfde deel te bestellen want ook na het laatste hoofdstuk van dit boek bleef ik met datzelfde gevoel zitten. Het overviel me zelfs sneller dan verwacht vermits er achteraan in Dreamfever heel wat extra’s zijn toegevoegd waarvan ik dacht dat het nog een aantal hoofdstukken waren.

Een brief van de schrijfster, een woordenlijst uit Mac’s dagboek, recepten (niet al te smakelijke trouwens behalve wanneer je telkens één ingrediënt verandert), een verwijderde scène, een interview met Jericho Barrons én een sneak peak voor het volgende boek. Allemaal leuke dingen dus maar niet wanneer je ervan overtuigd bent dat je nog even de tijd hebt om je voor te bereiden op alweer een cliffhanger.

Daar zijn jullie nu bij deze alvast voor gewaarschuwd. Maar wat vond ik nu juist van het boek? Dat einde van Faefever was echt wel verschrikkelijk en ik moet heel eerlijk toegeven dat ik ontzettend blij was toen Mac terug volledig zichzelf werd. Al is volledig hier misschien niet de ideale omschrijving en vond ik het best wel leuk om ook enkele hoofdstukken vanuit het perspectief van Dani te lezen. Het jonge tienermeisje dat Mac als haar heldin beschouwt en – lichtjes jaloersmakend – zoveel calorieën verbruikt dat ze kan eten wat ze wil zonder bij te komen. Oh ja, je kan haar misschien nog het best omschrijven als een impulsieve, hormoon-gedreven kruising van Duracell konijn meets The Flash.

De gebeurtenissen die noodzakelijk zijn om MacKayla te laten terugkeren had ik liever onder andere omstandigheden zien plaatsvinden. Zodra Mac terug was voelde het boek echter terug heel vertrouwd aan. Zij is zo kick-ass dat ik wel met haar meeleef maar me tegelijk moeilijk met haar kan identificeren. Al zijn er wel een aantal zaken waarin ik mezelf herken. Bijvoorbeeld haar gewoonte om lijstjes aan te leggen om het overzicht te behouden te midden van de chaos (al bestaat mijn chaos uit zichzelf herhalende huishoudelijke klusjes en niet uit het redden van de wereld). Dat ze te midden van al die gruwelijkheden en heisa toch nog even naar een verlaten winkel gaat om haarverf én een manicure-set aan te schaffen is dan weer volledig Mac. Daar zit ik voor niets tussen.

Elk boek lijkt Mac sterker te worden én bij te leren uit eerder gemaakte fouten. Bovendien krijg je als lezer ook net iets meer inzicht in de Unseelie-wereld. Er worden zelfs enkele kruimeltjes gelost over wie/wat Barrons nu juist is. Bovendien leer je ook enkele wijze lessen. Het belang van in je schoenen kijken voor je ze aantrekt bijvoorbeeld. De voordelen van het dragen van leer. Oh en ook dat sommige boeken zo gezocht zijn dat verschillende personages er nog meer naar op zoek zijn dan een gigantische fangirl die reikhalzend uitkijkt naar het vervolg van haar favoriete serie.

Maar tegelijkertijd lijkt er voor ieder antwoord dat je krijgt nieuwe vragen bij te komen ((een beetje zoals mijn tbr). Zo blijft Barrons nog steeds een enigma en weten we niet helemaal wat er nu juist aan de hand is met Mac zelf. Hierdoor zorgt de schrijfster er voor dat je blijft hunkeren naar een vervolg in de hoop dat ooit wel alle raadsels en tegenstrijdigheden verklaard zullen worden. Maar tegelijkertijd besef ik dat dit pas aan het einde van de rit zal gebeuren vermits het mysterieuze en onbekende een heel belangrijk en onmisbaar onderdeel vormt in deze serie.