Titel: Koningin van de Schaduw
Reeks: De glazen troon #4
Auteur: Sarah J.Maas
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 635p.
Prijs: 19,99€
Bron: recensieboek

Iedereen van wie Celaene houdt is van haar weggenomen. Toch dwingen de omstandigheden haar terug te keren naar Adarlan. Ze heeft geaccepteerd dat ze Aelin Galathynius is, de rechtmatige koningin van Terrasen. Maar voordat ze de troon kan heroveren moet ze vechten. Voor haar neef Aedion, een generaal die bereid is voor haar te sterven. Voor kroonprins Dorian, die vastzit in een onmenselijke gevangenis. En ze vecht voor haar volk, dat nu in slavernij leeft in dienst van een brute koning en wacht op de glorieuze terugkeer van hun koningin.

Mijn mening:

De boeken van Sarah J.Maas lijken een aantal gemeenschappelijke elementen te hebben. Zo weet ze er steeds voor te zorgen dat ik liefst meteen zou willen verderlezen. Aan het einde van Erfgenaam van vuur was dat zeker het geval. Ik was dan ook erg blij toen ik Koningin van de Schaduw kon lezen. Net als bij de eerdere delen begint het verhaal met een vrij rustig tempo en wordt het stelselmatig opgedreven naar het einde toe. In dit boek leek Aelyn Galathynius aan het begin in Kill Bill – modus te staan en eigenlijk kan je het haar onmogelijk kwalijk nemen dat ze op sommige mensen wraak wil nemen. Aelyn’s woede is namelijk gerechtvaardigd gezien wat haar allemaal werd aangedaan in het verleden én nu nog steeds. Laten we het er maar bij houden dat haar beoogde slachtoffers het meer dan verdiend hebben dat ze haar aandacht op hen vestigt.

Alleen verlopen haar plannen niet zoals ze had gehoopt. Dat er hindernissen en tegenslagen op haar levensweg liggen uitgestald is ook een herkenbaar element. Je zou denken dat die herkenning als herhaling gaat aanvoelen maar dat is dus niet het geval. Voor mij persoonlijk alleszins niet. Net als bij de eerder verschenen boeken vond ik het ook dit keer heerlijk om weg te duiken in de fantasie van Sarah J. Maas en het avontuur, de spanning en de magie die daarbij horen. Ik geef eerlijk toe dat ik bij het eerste boek niet verwacht had dat de serie zich inhoudelijk zo zou verdiepen.

Sommige personages als Celaena, Chaol en Dorian zijn al van in het begin van de partij. Andere karakters als Manon, Rowan, Elide, Lysandra kwamen pas later aan bod maar elk van hen wordt beetje bij beetje verder uitgediept. Hun voorgeschiedenis, datgene dat hen drijft, hun angsten en twijfels, … Dat de spotlight niet uitsluitend op de hoofdrolspelers is gericht maakt het boek alleen maar interessanter. De wisselende perspectieven zorgen niet alleen voor variatie maar ook voor inzicht.

Terwijl we Celaena’s voetsporen blijven volgen wordt het weer maar eens duidelijk dat ze een kampioen is in strategische spelletjes. Ze heeft meer in haar arsenaal als magie en gevechtsporten. Ok, misschien wordt het nogal vaak benadrukt hoe begaafd en sterk ze wel niet is maar vermits ik het net erg leuk vind dat ze geen hulpeloze jonkvrouwe is maar verstandig en doortrapt genoeg om zichzelf in leven te houden.

In dit vierde deel worden pijnlijke herinneringen uit het verleden afgewisseld met allerlei listen om het heden te overleven en de strijd voor een betere toekomst. Jarenlang kon ze enkel op zichzelf rekenen maar beetje bij beetje ontdekt ze dat ze sommige mensen wel in vertrouwen kan nemen en de strijd niet meer alleen hoeft aan te gaan.

Ik hield vooral van de bijzondere vriendschappen, van de verschillende perspectieven die stelselmatig in elkaars richting worden gestuurd, van de verschuivende loyaliteit, de dynamiek tussen de personages, de humor te midden van alle duisternis, de ontwikkeling van de karakters en bovenal het feit dat Celaena de juiste motivatie vindt om niet enkel te overleven maar ook echt te leven.