Titel: Hof van Mist en Woede
Reeks: Hof van Doorns en Rozen #2
Auteur: Sarah J.Maas
Uitgeverij: Best of YA
Pagina’s: 605p.
Prijs: 19,99€
Bron: recensieboek

Feyre heeft de vloek van Amarantha verbroken en is teruggekeerd naar het Lentehof, maar daarvoor moest ze een hoge prijs betalen. Ze heeft nu dan wel de krachten van een Hoge Fae, haar hart blijft menselijk, en Feyre kan niet vergeten wat voor vreselijke dingen ze heeft gedaan om Tamlin en zijn volk te redden.

En dan is er nog de afspraak die ze heeft gemaakt met Rhysand, Edelheer van het gevreesde Nachthof. Wanneer Feyre haar weg zoekt door een doolhof van politiek, passie en duizelingwekkende macht, doemt er een veel groter kwaad op. Feyre zou het kunnen tegenhouden, maar alleen als het haar lukt om haar angstaanjagende krachten te beheersen en haar gekwelde ziel te helen.

Mijn mening:

Sprakeloos! Nee, dat is het niet. Ik denk gewoon zoveel dingen tegelijk na het uitlezen van dit boek dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen … In de eerste plaats ben ik gewoon super blij dat ik eindelijk nog eens helemaal kon wegduiken in een boek. De laatste tijd lukt me dat minder goed. Ik wordt sneller afgeleid, kan er maar moeilijk mijn aandacht bijhouden en dat zorgt er voor dat dat onderdompelen in een fantasiewereld minder goed lukt. Hof van Mist en Woede slaagde daar echter wel in. Ik heb zelfs gegromd. Yep, gegromd. Omdat iemand het riskeerde om te bellen terwijl ik aan het lezen was en ik daardoor dus moest stoppen om de telefoon te beantwoorden.

Het leuke van een vervolgdeel is dat het verhaal sneller op gang komt doordat je de voorstellingsronde al achter de rug hebt. De wereld voelde dan ook vertrouwd aan vanaf de eerste bladzijde. Er worden geleidelijk aan wel nieuwe karakters toegevoegd maar die introducties verlopen heel soepel. Bovendien worden de personages die we al kennen uit Hof van Doorns en Rozen nu verder uitgediept en krijg je als lezer meer inzicht in de wereld én hoe hij bestuurd wordt. Die uitdieping vond ik zelf een heel groot voordeel.

In dit tweede deel – dat trouwens totaal GEEN symptomen vertoont van het Second Book Syndrom – lijkt Feyre in de eerste hoofdstukken helemaal weg te kwijnen. De gebeurtenissen uit Hof van Doorns en Rozen hebben haar getekend én ze wordt niet op de juiste manier opgevangen. Het tegenovergestelde is zelfs het geval en hierdoor wordt haar zelfvertrouwen ondermijnt. Ze trekt zich in zichzelf terug, teert weg, …

Gelukkig komt daar al snel verandering in en ontplooit zowel het verhaal als het vrouwelijke hoofdpersonage zich binnen de kortste keren tot Feyre niet langer het vertroeteld schoothondje is maar een pitbull die niet met zich laat sollen én nog minder met de mensen die ze liefheeft. Dat ze niet zomaar alles accepteert voor waarheid, maar zowel zichzelf als anderen in twijfel trekt maakt haar als personage alleen maar geloofwaardiger.

Er zijn echt zo ontzettend veel zaken die me van dit boek deden genieten. In de eerste plaats ongetwijfeld de interactie met Rhysand die veel beter lijkt aan te voelen wat ze nodig heeft en haar dat ook geeft. Uiteraard op een wijze die perfect bij hem aansluit. Maar ook de beeldende schrijfstijl van Sarah J.Maas die er voor zorgt dat ik Prythian zo voor me kan zien. De fantasiewereld zelf, de manier waarop hij is opgebouwd, de personages … Ik miste Lucien af en toe (had zelfs medelijden met hem) maar gelukkig waren er Cassian en Morrigan om af en toe wat extra humor in de strijd te smijten. Ik vind het echt leuk dat er ondanks alle duisternis ook regelmatig een vrolijke noot opduikt.

Hof van Mist en Woede is minder sprookjesachtig dan het eerste deel én behoorlijk wat pittiger waardoor het eerder bij het New Adult-genre lijkt te passen dan bij YA. Het boek is ook vrij omvangrijk maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik me er doorheen moest worstelen doordat het verhaal veel variatie bevat. Hoeveel ik ook van Feyre en Rhysand hou ik ben blij dat het verhaal zich niet uitsluitend op hen focust. De nieuwe personages, de nieuwe locatie, het inzicht in het bestuur van het land, de groeiende dreiging, méér Rhysand, de humor, de magie, … het boek lijkt wel voor ieder wat wils te bevatten én voor sommige als ik … alles wat ze willen in een boek.