Titel: Pyamadagen
Auteur: Sarah Andersen
Uitgeverij: Lannoo
Pagina’s: 111p.
Prijs: 12,50€
Bron: recensieboek

Het je soms last van uitstelgedrag?

Google je alles en iedereen?

Zou je het liefst de hele dag in je pyama rondlopen?

Dan is dit boek iets voor jou.
Dit is een boek voor iedereen die nooit helemaal volwassen zal worden.
En dat is oké.

Mijn mening:

Mocht ik dit boek in één woord moeten omschrijven dan zou ik niet voor de klassiekers gaan. Geen ‘fantastisch’, ‘geweldig’ of ‘hilarisch’ dus – al vatten die Pyama dagen ook mooi samen. Nee, zelf kies ik voor ‘herkenningsfestijn‘ want dat ene woord omschrijft voor mij persoonlijk perfect waarom ik zo van dit boekje heb genoten.

De herkenningsfactor is extreem hoog bij dit boek en dat maakt het zo geweldig. Die herkenning zorgt er immers voor dat je je begrepen voelt en plots lijken zaken waar je normaal gezien gek van wordt wel grappig te zijn.

– veel willen doen maar er de energie en motivatie niet voor kunnen vinden
– je beter thuis voelen achter het klavier van je computer dan voor een publiek
– paskamer ergernissen (gewoon ELK kledinggrapje dat ik tegen kwam in dit boek)
– gepieker, onzekerheiden
– de behoefte aan bevestiging, het gebrek aan zelfvertrouwen, een selectief geheugen, de onmogelijke opdracht om alles te weerstaan dat slecht voor je is.

Of Sarah Anderson het nu heeft over schoenen, nagellak, hormonen, social media, een leesdip, comfort food of notitieboekjes … vrijwel alles voelt bekend aan. Een ander pluspunt is het feit dat het hoofdpersonage uit deze comics ondanks al die twijfels en onzekerheden blijft volharden in het nastreven van haar eigen geluk en zichzelf zijn.

Ik herkende me niet in elke individuele comic – misschien maar goed ook want anders waren Sarah Andersen en ik vrijwel klonen van elkaar geweest. Gelukkig kon ik me wel met héél veel van hen indentificeren want net de herkenbare cartoons waren het grappigste. Zij deden me glimlachen, gniffelen én grijnzen. Gelukkig ben ik niet de enige die zich af en toe afvraagt wanneer dat ene moment komt waarop je je plots ‘volwassen’ gaat voelen.