Het is jullie waarschijnlijk al wel opgevallen dat ik niet elk gelezen boek recenseer. Ik heb er bewust voor gekozen om dat niet te doen vermits ik anders nog minder tijd zou overhouden om in boeken weg te duiken. Dat laatste doe ik als boekenworm uiteraard nog steeds het liefste. Maar af en toe als extraatje enkele korte(re) boekrecensies met jullie delen is uiteraard nog steeds mogelijk.
Leven en Dood – Stephenie Meyer
Eigenlijk verscheen dit boek al in een blogpost met Telegram-recensies. Al was ‘Waarom? Ik wacht nog steeds op Midnight Sun.’ misschien een net iets te bondige samenvatting van mijn reactie op dit boek. Deze is dus iets uitvoeriger …
Net als vele anderen hoopte ik dat de 10de jubileum-editie van Twilight gebundeld zou zijn met Midnight Sun. Als dit het geval was had ik het boek waarschijnlijk sowieso gekocht. Jammer genoeg bleek dit niet het geval te zijn. Toen bleek dat ik dankzij Emmy’s Boekenadventskalender deze feesteditie gewonnen had besloot ik het boek toch een kans te geven.
Ik hou immers wel van fanfiction. In het verleden heb ik zelfs ontzettend veel van die verhalen gelezen. Daardoor weet ik ook dat ik niet van alle soorten fan ben. Zo hou ik zelf vooral van versies met de echte personages in andere omstandigheden. Hun voorgeschiedenis mag anders zijn, ze mogen andere zaken beleven en zelfs met een andere geliefde eindigen. Maar eenzelfde verhaal waarin de geslachten worden omgewisseld en nieuwe namen worden uitgedeeld?
Tja, dat leek me dus niet te bevallen. Ondanks de nieuwe invalshoek en de verschillen die dit met zich meebrengt vond ik het teveel als een herhaling aanvoelen. Heel eerlijk had ik liever het oorspronkelijke verhaal gewoon nog is een keer herlezen of nog beter … Midnight Sun gelezen.
Tijdens het lezen had ik ook de hele tijd het gevoel dat er iets niet klopte. Het voelde fout aan en ik kon er maar niet opkomen wat er nu juist mis was. Uiteindelijk bleken het niet de nieuwe namen of een van de andere aanpassingen te zijn. Nee, het voelde raar aan omdat ik de Twilight-saga tot nu toe enkel in het Engels had gelezen en dus moest wennen aan het Nederlands.
Wat ik wel leuk vond is de playlist van Stephenie Meyer. Vroeger bleek al dat we allebei fan zijn van Muse, blijkbaar houden we ook alle twee van Royal Blood. 😉
Vermits bovenstaande recensie uiteindelijk vrijwel even lang werd als mijn doorsnee boekbesprekingen ga ik dit boek weer net wat bondiger samenvatten … in een lijstje. 🙂
- veel beter als verwacht
- filosofische poeet met een originele invalshoek
- Zombeo en Julie (ok, dat vat het boek niet samen maar ik vond het wel grappig)
- zwarte humor
- It’s the end of the world as we know it and I feel … uhm? Hungry?
Leuk zo’n korte recensie! En Royal Blood. <3
Zombie R mag wel blijven leven he 😉