Titel: Defy the Dawn
Reeks: Midnight Breed #14
Auteur: Lara Adrian
Uitgeverij: gedrukt in eigen beheer
Pagina’s: 286p.
Prijs: 16,78€
Bron: eigen collectie

“Daywalker Brynne Kirkland survived a hellish upbringing as a product of a madman’s lab. Tough, driven, and devoted to her work in law enforcement, Brynne has never dared to risk opening her heart to anyone – least of all a handsome immortal from a world on the verge of a war against hers.

Atlantean warrior Zael left the intrigue of his realm several lifetimes ago, along with the battles he fought as one of the queen’s legion. As a free-spirited loner walking the fringe of two worlds – that of his secretive and powerful people, and the outside world belonging to mankind and the Breed – it was never his intention to return to combat and bloodshed. Nor had he imagined that he might ever be tempted into anything stronger than desire … until he meets Brynne.

Thrust together as allies of the Order in the fight against a diabolical enemy, Zael and Brynne embark on a mission that will ultimately force them to decide between duty to their people, and a passion that defies all bounds.”

Mijn mening:

Defy the Dawn is het veertiende deel uit de Midnight Breed-reeks. Eind vorig jaar ontdekte ik dat de nederlandse vertaling die bij LS Amsterdam werd gepubliceerd niet wordt verdergezet. Ik was dus blij dat ik gewoon kon blijven verder lezen in het Engels. Alleen … tja, bij het vorige deel duurde het al langer vooraleer ik in het verhaal kon opgaan. Bij dit boek werd het zelfs nog wat erger.

Eigenlijk kwam ik er zelfs nooit volledig in. Tegen dat het verhaal een beetje op gang was gekomen was ik plots de laatste bladzijde al aan het lezen. Op de achterflap staat het boek omschreven als ‘A well-written action-packed series that is just getting better with age.’ alleen kan ik me hier – voorlopig alleszins – niet echt bij aansluiten. Zelf had ik immers het gevoel dat er niet echt iets noemenswaardig gebeurde in dit veertiende deel. Zo was er minder actie en kwamen de eerdere personages amper aan bod. Dat hoeft op zich geen nadeel te zijn ware het niet dat ik tijdens het lezen van Defy the Dawn geen klik voelde met de hoofdpersonages.

Hopelijk is het negatievere gevoel iets éénmalig en kan Lara Adrian me volgende keer weer wel overtuigen. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik hier na twee mindere delen een beetje voor begin te vrezen. Maar toch … in optimisme zit immers magie – duimen dat het om tijdelijk schrijfdipje bij de auteur gaat.