Titel: De GVR
Auteur: Roald Dahl
Uitgeverij: De Fontein
Pagina’s: 206p.
Prijs: 12,5€
Bron: eigen collectie

“De Grote Vriendelijke Reus is geen gewone, bottenkrakende reus. Daarvoor is hij veel te aardig en warrig. Gelukkig maar voor Sofie. Was ze midden in de nacht door een van de andere reuzen van haar bed geplukt, dan was ze zijn ontbijt geworden. Als Sofie hoort dat de reuzen ‘naar Engeland wilt galopperen om schoolkinnertjes te smikkelen’ besluiten de GVR en zij dat ze de reuzen voor eens en voor altijd moeten tegenhouden!”

Mijn mening:

Ik doe niet aan voornemens. Toch zijn er enkele dingen die ik dit jaar wat meer wilde doen. Wat vaker naar buiten gaan, wat minder tijd achter de computer besteden én bovenal meer eigen boeken lezen en enkele favoriete verhalen herlezen. De GVR van Roald Dahl was dan ook een ideaal boek. Ik was er als kind helemaal weg van – en het is ook sindsdien geleden dat ik het boek las. Toen ging het om een exemplaar dat ik leende bij de bibliotheek maar sinds eind vorig jaar heb ik nu ook een eigen exemplaar van dit leuke boek in mijn collectie.

Het bleek echt super leuk te zijn om dit verhaal – zoveel jaren later – opnieuw te lezen. Nu besef ik pas dat het vertalen van dit boek een leuke uitdaging moet zijn voor een vertaler. Het is dan wel een kinderboek maar al die verzonnen woorden én het warrige taaltje waarin de GVR zich uitdrukt zijn net als de boeken van J.K.Rowling een creatieve opdracht voor de vertaler van dienst.

Eigenlijk vraag ik me nu wel af of ik als kind dan ook enkele dagen (of weken) ben gaan praten in het grappige koeterwaals dat de GVR consequent blijft gebruiken. Zelfs nu als volwassene kan ik me op sommige momenten perfect terugvinden in deze uitspraak …

“Ik weet precies welke woorden ik wilt zeggen maar om de een of andere manier raakt zij altijd door elkaar gehusseld.”

Yep, dat klinkt vrij herkenbaar. Als volwassene is het vooral erg grappig om te (her)lezen maar als kind leek het best wel een griezelig boek. Al helemaal indien ze net als ik nogal veel fantasie hebben én er dus na het lezen van overtuigd waren dat ze zich onder het dekbed moesten verstoppen voor de kinderkauwer, bloedbottelaar en schrokschranzer.

Tijdens het lezen bedacht ik me ook dat het ontzettend leuk moet zijn om dit boek voor te lezen aan kinderen. Het aanstekelijke koeterwaals van de GVR, de nieuwsgierigheid van Sofie, … Dit boek heeft wél prenten (van niemand minder dan de geweldige Quentin Blake – die in mijn ogen onlosmakelijk verbonden is met de magische verhalen van Roald Dahl.) maar het lijkt me desalniettemin minstens even leuk om voor te lezen als Het boek zonder tekeningen (B.J.Novak). Uiteraard wél met stemmetjes!

Misschien zorgt dit bijzondere taaltje wel voor verwarring bij kinderen. Ik kan me alleszins voorstellen dat het invloed heeft op hun taalontwikkeling. Zelf ga ik de komende dagen/weken sowieso moeten opletten dat ik niet te vaak reageer met ‘Is dat zo of zus?’, ‘Jouw idee is vol kulleknots’ of ‘In vetersnaam!’

Oh ja, de redenatie van de GVR vind ik ook geweldig. Mocht je je ooit last krijgen van een midlife-crisis dan moet je maar even aan het rekenen gaan. Voor elke tien jaar die je volgens je identiteitskaart telt mag je er eigenlijk 4 jaar aftrekken vermits je die slapend hebt doorgebracht. Ik voel me plots weer 21. 😉