Titel: Kus me dan!
Auteur: Rachel Gibson
Uitgeverij: Karakter Uitgevers
Pagina’s: 237p.
Prijs: 14,99€

‘Hallo, Vivien .. dat is lang geleden …’

Bij het horen van deze woorden staat Vivien Leigh Rochet aan de grond genageld. Het is jaren geleden dat ze Henry Whitley-Shuler voor het laatste heeft gezien. Zij was een tiener die huizen schoonmaakte om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Hij was de prachtige zoon van rijke ouders, totaal onbereikbaar voor haar.

Jaren geleden liet Vivien het stadje Charleston achter zich om het te gaan maken in Hollywood. Inmiddels heeft ze bereikt wat ze wilde, en nog veel meer, maar haar leven voelt toch nog leeg en triviaal.

Na een succesvolle carrière op Wall Street die ruw onderbroken werd door een hartaanval, is ook Henry teruggekeerd naar Charleston. Hij heeft zijn maatpakken ingeruild voor een overall en een goede set handgereedschap om meubels te maken, wat eigenlijk altijd zijn droombaan is geweest. En dan staat hij opeens oog in oog met haar; degene die hij niet kon hebben. Hij is niet op zoek naar liefde, hij is niet eens op zoek naar seks … Dus waarom is weerstand bieden aan de zuidelijke charmes van Vivian dan het moeilijkste wat hij ooit heeft gedaan?”

Mijn mening:

Ik denk dat ik met dit boek een record heb verbroken en dan niet één waar ze een medaille voor uitreiken. Een leesdip zorgde ervoor dat het twee weken duurde vooraleer ik dit boek uitlas én dat is heel vreemd vermits ik een Rachel Gibson-boek doorgaans in recordtempo lees.

Nu lukte dat me dus niet omdat ik maar zelden de tijd vond om aan lezen toe te komen én ik merkte dat dit me echt een storend effect heeft bij het lezen van een boek van deze Amerikaanse schrijfster. Haar verhalen zijn dankzij hun upbeat tempo zo geschreven dat je ze liefst in één sessie uitleest én dus niet in korte leesmomentjes van enkele luttele minuten hier én daar. Jammer genoeg moest ik het daar nu echter wel mee stellen én daardoor kon ik minder genieten van het boek.

De flaptekst is eigenlijk al vrij uitvoerig dus over het verhaal zelf ga ik niet teveel meer prijsgeven. De voorspelbaarheidsfactor bij de boeken van deze schrijfster is vrij hoog en ook dit keer was dat niet anders. Een bekende filmster keert terug naar haar geboortedorp en komt daar de man tegen die haar ontzettend frustreerde toen ze jonger waren. Uiteraard zijn die gevoelens wederzijds én nog steeds aanwezig. Bovendien lijkt het in het Zuiden waar ze is opgegroeid alsof de tijd is blijven stilstaan. Er lijkt nog steeds een klassesysteem te bestaan waarbij de adel verheven is boven het gepeupel. Die irritante Henry heeft blauw bloed én zij – ongeacht haar status als filmster – niet.

De boeken van Rachel Gibson horen echt thuis in de feelgoed-categorie. Ze zijn luchtig, hebben een snel tempo en bevatten doorgaans een mooie dosering van zowel humor als drama. Alleen was die dosering bij dit boek een beetje uit evenwicht. Het drama sleepte net iets te lang aan bij het einde van het verhaal en dat stoorde me een beetje vermits hierdoor de omslag naar ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ hierdoor wel heel abrupt overkwam. Bovendien voelde ik tussen Henry en Vivien ook niet dezelfde chemie als bij eerdere hoofdpersonages. Er waren best wel wat grappige gesprekken en situaties, maar ik miste wat gevatheid in hun conversaties én vooral die echte vonk waar het bij dit soort verhalen toch echt om draait. Vivien’s dagboekfragmenten die voor flashbacks zorgden waren dan weer wel een pluspunt.