Ondertussen is het een traditie geworden om koekjes uit te delen op de Boekenbeurs. Enkele jaren terug begon ik daarmee vermits ik de uitgeverijen met wie ik mocht (en nog steeds mag) samenwerken wilde bedanken. Ik vreesde even dat ik de koekjes niet mee zou mogen nemen vermits er werd aangekondigd dat je geen grote zakken mocht meebrengen maar gelukkig kreeg ik probleemloos toegang tijdens mijn eerste bezoekje aan de Boekenbeurs dit jaar.
Die dag deed ik natuurlijk iets meer dan Koekjesfee spelen. Zo ging ik even dag zeggen bij mijn nicht Kaat de Kock die bij de Clavis-stand haar boek Selfie signeerde. Ik bezocht ook even de Spiegeltent want ook al had ik al meerdere vriendinnen over de gezellige sfeer van zo’n tent horen praten, zelf had ik ze nog nooit in het echt gezien.
Jammer genoeg was het (naar mijn normen alleszins) erg druk op de beurs en vermits ik het dan al snel benauwd krijg heb ik eigenlijk amper echt rondgekeken. Daar hoop ik bij één van mijn volgende bezoekjes verandering in te brengen.
Gelukkig kon ik me wel even rustig installeren tijdens de voorstelling van Heksenhoeve, de bovennatuurlijke thriller van An Janssens. Bovendien werd het interview afgenomen door Marcia van Oog op de Toekomst die ik nu dus eindelijk ook eens in het echt kon ontmoeten.
Ik vond het een heel ontspannen interview én ik leerde meteen weer een aantal zaken bij. De bewoners van de Heksenhoeve leven immers alsof de tijd honderd jaar geleden is blijven stilstaan. An Janssens deed dan ook heel wat research naar het leven in deze periode. Een groot deel van dit onderzoek kwam uiteindelijk niet in het boek terecht maar werd wel gedeeld met het publiek. (Jammer genoeg is de kwaliteit van de foto’s niet al te denderend door die Lightsaber-achtige verlichting in de zaal.)
Zo had ze het over het aantal keren dat het haar van de mensen in die periode werd gewassen (8 x per jaar én met gewone zeep waardoor je haar ontzettend droog werd), over snelschijters, over het belang van Vlaams dialect in het verhaal en de manier waarop ze ervoor probeerde te zorgen dat ook lezers uit Nederland zouden verstaan waarover er in het boek werd gepraat. Zo leerde ik meteen ook hoe het komt dat men het in België over frieten heeft terwijl in Nederland de term patat wordt gehanteerd.
Wat ik verder nog te weten kwam:
Spannende fragmenten schrijft ze in een sneller tempo – alsof ze als schrijfster mee wordt opgejaagd door de spanning.
*
Dat Heksenhoeve heel vaak herschreven werd.
*
Dat ze tijdens het schrijven zelf geen thrillers las omdat ze zich niet onbewust wilde laten beïnvloeden.
*
Haar ingevingen voor verhalen komen vaak voort uit dromen, iets dat ze gelezen of gezien heeft.
*
Dat ze zelf meer gelijkenissen herkent in het personage Anouk, al is de koppigheid van Sander eveneens herkenbaar. (haar woorden, niet die van mij)
*
Dat het heel leuk is om bij thuiskomst online te ontdekken dat je niet de enige bent die het een leuke namiddag vond. Ik vond het echt tof om An Janssens opnieuw én Marcia voor het eerst te ontmoeten.
*
Ze wilde de teldwang van Sander in het verhaal verwerken omdat het niet alleen voor grappige situaties zorgt maar ook relevant is voor het verhaal. Zijn aandoening zorgt vaak ook voor een oplossing of ingeving. Bovendien heeft An sowieso interesse voor psychologie dus het was zeker geen opoffering om hier meer over te weten te komen.
*
Ze vindt recensies soms erg confronterend maar ze leest ze wel altijd.
*
Er is geen vervolg gepland dus voorlopig krijgt Sander geen eigen boekenserie.
*
Haar nieuwe boek zal opnieuw in het fantasy-genre thuishoren. Ze mist immers de grootheid van dit genre én de passie vermits het haar favoriete genre is.
*
Deze keer had ze als schrijfster meer inspraak bij het ontwerp van de cover.
*
Het gedicht dat vooraan het boek staat werd eigenlijk pas aan het einde van het schrijfproces toegevoegd.
*
An Janssens spendeerde 1,5 jaar tijd enkel aan het schrijfproces. De totale tijdsduur met research, voorbereiding én redigeren inbegrepen kon ze niet meteen inschatten.
En toen was het tijd voor de signeersessie. Dankzij Jimi (Marcia’s vriend die even een dagje fotograaf was) hebben we zelfs nog een leuke foto als herinnering. Gelukkig is die wel mooi gelukt én mag ik hem van Marcia in deze blogpost verwerken.
Binnenkort laat ik jullie zeker ook weten hoe mijn overige Boekenbeurs-bezoekjes én de ontmoeting met Krystal Sutherland zijn verlopen.
Wat lief van de koekjes!
Lijkt me geweldig om eens mee te maken de boekenbeurs, maar vanuit Friesland moet ik er bijna wel een vakantie van maken. Een leesvakantie!!
Liefst meteen met een ongelimiteerd budget zodat je 11 dagen lang de Boekenbeurs kan bezoeken en onbeperkt boeken kan kopen. Als het er ooit van komt moet je maar iets laten weten. Ik woon immers vrij dicht bij de Boekenbeurs dus dan kan je meteen even dag komen zeggen. 😉
#droomtweg En natuurlijk kom ik dan even dag zeggen 😉
Wat een leuk verslag! Ik ga volgende week donderdag, kijk er zo naar uit! Heksenhoeve staat in ieder geval op mijn lijstje.
Ik ga volgende week ook nog een derde keer naar de Boekenbeurs. Alleen weet ik nog niet welke dag dat zal worden vermits ik samen met mijn buurvrouw naar daar ga. Mocht het donderdag worden dan laat ik je zeker nog iets weten.
Top! We hebben nu toch tenminste elkaars telefoonnummer 🙂
Wat een leuk verslagje Liesbet! Je hebt nog veel toffe dingetjes onthouden uit het interview 🙂 en je bent trouwens een van de weinigen die Jimi’s naam meteen de eerste keer goed schrijft, dat is ook een complimentje waard haha XD
We hadden even samen over onze gesigneerde Herman Brusselmans-boeken gepraat. Die waren dus allebei fout geschreven. LiesbetH en Jimmy in plaats van Jimi. Ondanks het feit dat mijn geheugen vrij rampzalig is ben ik blijkbaar wel goed in het onthouden van de correcte schrijfwijze van iemands naam. Vertel hem dus maar dat ik goed heb opgelet. 😉
haha ik zal het doorgeven :p
Leuk en ook heel leuk dat An Janssens het ook zo leuk vond.