Titel: Heksenhoeve
Auteur: An Janssens
Uitgeverij: LS Amsterdam
Pagina’s: 283p.
Prijs: 17,99€

“In het Meerdaalwoud ligt een oude boerderij verscholen. Wandelpaden lopen er in een wijde boog omheen, geen konijn of hert waagt zich in de buurt, en de bewoners leven er nog zoals honderd jaar geleden; er is geen elektriciteit, de wc is een hokje buiten en water komt uit de waterput. Maar wie of wat houdt de bewoners daar … en hoe kunnen zij iets te maken hebben met de moord op een studente, tien kilometer verderop in het bruisende Leuven?

Vragen voor Sander Dats. Hij is slechts het hulpje bij de federale politie en door zijn allesoverheersende teldwang is hij het mikpunt van spot, maar dit is zijn kans om zich te bewijzen. De zaak neemt echter een onverwachte wending wanneer Sanders ex Anouk op de Heksenhoeve terechtkomt en de bewoners haar niet meer laten gaan.”

Mijn mening:

Ik was heel benieuwd naar dit nieuwe boek van An Janssens. Eerder las ik al haar Drakentrilogie maar Heksenhoeve werd omschreven als een bovennatuurlijke thriller en beloofde dus iets helemaal anders te worden. Wat bleek … ik heb er ontzettend van genoten. Misschien zelfs nog meer als van haar eerdere boeken. Het duistere sfeertje, de spanning, de herkenbare elementen in combinatie met het bovennatuurlijke. Allemaal aspecten die ervoor zorgden dat ik Heksenhoeve met plezier gelezen heb.

Eén van de zaken die ik erg knap vond aan dit boek is hoe de schrijfster je een idee geeft van hoe het moet zijn om te leven met een aandoening als die van Sander. Zijn dwangneurose komt uitgebreid aan bod in dit boek en doet je daardoor beseffen hoe beklemmend en levensbepalend het moet aanvoelen. Tegelijkertijd besef je ook hoe vermoeiend het moet zijn voor de mensen in zijn directe omgeving. Ik ben zelf iemand die de treden van een trap telt en af en toe betrap ik mezelf er op dat ik op de naden van tegels loop in plaats van er tussen. Sanders aandoening is echter allesoverheersend. Hij telt alles en bedenkt vervolgens allerlei rekensommen en omwegen om negatieve cijfers te omzeilen. Desondanks ben ik eigenlijk meer fan van Anouk. Een sterk vrouwelijk hoofdpersonage dat zelfs in een extreem benarde situatie toch nog steeds met anderen begaan is.

Verder vond ik het ook heel postitief dat het bovennatuurlijke aspect in dit boek (waar ik verder niets over ga vertellen vermits ik niet teveel wil prijsgeven) erg geloofwaardig overkomt. Ook het Vlaams vond ik een pluspunt. Wanneer ik als Belg een Nederlands boek of een Nederlandse vertaling lees struikel ik wel eens over uitdrukkingen die ik niet ken maar dat Vlaams voelde uiteraard erg vertrouwd aan. Ik kan me voorstellen dat het voor Nederlanders echter moeilijk te ontcijferen zal zijn. Toch hoort het echt bij dit boek vermits het deel uitmaakt van zijn eigenheid.

Ook de duistere sfeer waarin dit boek vrijwel non-stop wordt ondergedompeld is daar een onderdeel van. Zo klinken kinderliedjes plots minder onschuldig en komt de invulling van het begrip Woudloperskeuken in een ander licht te staan nadat je Heksenhoeve gelezen hebt.

Ik zou niet meteen aanraden om dit boek te lezen tijdens een nachtelijke kampeersessie. Zelf was ik alleszins heel blij dat de foto’s die in deze recensie verderkt werden overdag zijn gemaakt. Hou je echter van Halloween én wil je nu alvast wat griezelen dan verdient dit boek sowieso een plekje op je Nog te lezen-lijst.

Als je meer wil weten over An Janssens kan je hier terecht. Ook de recensie van haar eerdere boeken kan je terugvinden op Zwartraafje. Drakenkoningin, Drakentovenaar en Drakenvuur.