Titel: De romantische miljonair
Reeks: Miljonairsclub-serie #5
Auteur: Jessica Clare
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 311p.
Prijs: 15,00€

“Jonathan Lyons is een beruchte playboy en avonturier, en miljonair. Hij haalt alles uit het leven wat erin zit en laat zich door weinig weerhouden om te doen waar hij zin in heeft. Als hij hoort dat zijn mentor dr. DeWitt, ooit een geheim boek bezat dat de sleutel tot een legendarische kunstschat vormt, gaat Jonathan’s bloed sneller stromen. Er is één probleempje: DeWitts dochter Violet. Zij heeft wat Jonathan zoekt. En ze is niet van plan het zomaar weg te geven aan de man die haar hart heeft gebroken.

Violet is Jonathan’s achilleshiel – ook al heeft hij haar jaren geleden bruut verlaten, hij houdt nog steeds van haar. Maar Violet’s herinneringen zijn minder rooskleurig. Ze kan en wil Jonathan niet vergeven. Tenminste, dat denkt ze. Tot hij al zijn charmes en verleidingskunsten op haar loslaat, en ze toch weer voor hem dreigt te vallen. Maar is het hem wel echt om haar te doen? Of is zij slechts het middel om zijn echte doel te bereiken: nog meer rijkdom?”

Mijn mening:

Violet was een avontuurlijke tiener die zowel van verrassingen hield als van haar jeugdliefde Jonathan. Dankzij een vader die enkel aandacht had voor zichzelf, een moeder die haar verdriet probeerde weg te drinken op de momenten dat ze niet aan het huilen was en een liefde die slecht eindigde is ze nu net het tegenovergestelde. Ze heeft een hekel aan verrassingen, gaat avontuur uit de weg en heeft een gesloten karakter.

Ergens snap ik wel dat haar vertrouwen te vaak gekwetst is geweest en dat dit gevolgen met zich meedraagt. Alleen … tja, Violet’s gedrag doorheen dit boek is nog het beste te omschrijven als frustrerend. Zo is ze erg boos op Jonathan maar eigenlijk weet de beste man helemaal niet waarom ze zo woedend is vermits ze hem nooit duidelijk heeft gezegd wat er aan de hand was. Dat is op zich nog te verstaan voor een 19-jarige, maar zoveel jaar later gedraagt ze zich eigenlijk nog steeds hetzelfde. Opgroeien met haar vader, een man die een meester was in het bespelen van mensen tot hij zijn zin kreeg, maar een ramp in het vaderschap lijkt me allesbehalve leuk – maar ook hier gaat het om iets waar Jonathan niets aan kan doen. Er is amper communicatie tussen hen beide én Violet lijkt er vaak van uit te gaan dat Jonathan wel zal raden wat er in haar gedachten omgaat.

Oh ja, wanneer ze dan eindelijk eens een conversatie aangaan doen ze dat tijdens een vrijscène en dat gesprek had gewoon een tenenkrommend effect. Net als het aantal keren dat de tatouage op haar onderrug vermeld wordt én haar tepels die een eigen verhaallijn lijken te ontwikkelen.

Eerst dacht ik nog dat het aan mezelf lag vermits ik de vorige delen uit deze reeks wel met plezier gelezen heb maar al gauw bleek dat het hoofdpersonage me totaal niet lag. In die eerder gepubliceerde boeken waren er ook wel eens fragmenten waar ik me vragen bij stelde maar de glimlach die ik meestal op mijn gezicht heb tijdens het lezen van Jessica Clare’s boeken werd nu vervangen door een steeds aanwezige frons.

Er was geen klik maar wel veel bedenkingen, een hoofdpersonage dat ergernissen bij me opriep en een aantal scènes waarbij ik liefst de afstandsbediening in fastforward had gezet. Ik kan dan ook niet anders als besluiten dat ‘De romantische miljonair’ mijn minst favoriete boek uit deze serie is en dat was ontgoochelend voor me vermits zijn voorgangers tot nu toe steeds garant stonden voor instant-ontspanning.