Titel: Dans met mij
Auteur: Jojo Moyes
Uitgeverij: De Fontein
Pagina’s: 482p.
Prijs: 19,99€
“In een vergeten hoekje van Londen leert de 14-jarige Sarah op haar geliefde paard Boo te rijden alsof zij samen dansen. Hun leermeester is Sarahs grootvader Henri, die zelf heeft gestudeerd aan een prestigieuze Franse rijschool. Maar als het noodlot toeslaat, staat Sarah er alleen voor. Dan ontmoet ze bij toeval Natascha, een advocate, die haar een helpende hand biedt. Dat zet echter hun beider levens op zijn kop …”
Mijn mening:
Tijdens de rustige opbouw van het boek leren we de twee vrouwelijke hoofdpersonages wat beter kennen. Zoals de samenvatting al omschrijft gaat het om Sarah, een jong meisje dat zich nog in de pril van haar leven bevindt en een passie koestert voor het paardrijden én haar paard Boo in het bijzonder. Daarnaast leren we ook Natascha Macauley kennen, een advocate jeugdrecht die via haar werk vaak met hartverscheurende situaties te maken krijgt maar jammer genoeg ook wat cynisch is geworden doordat ze niet meer weet of ze nu wel echt iets positief kan betekenen met wat ze dag in dag uit doet.
Het duurde even voor ik kon wegduiken in Dans met mij. Het leek wel alsof het verhaal een beetje moest opwarmen vooraleer het echt in gang komt. Zodra de personages zijn voorgesteld en hun verhaallijnen én levenslijnen samenvloeien kwam er voor mij persoonlijk meer vaart in het verhaal. Je weet als lezer eigenlijk al heel snel hoe het verhaal zal evolueren en af en toe had ik het gevoel dat sommige stukken niet helemaal uitgewerkt leken te worden. (de relatie tussen Sarah en haar moeder bijvoorbeeld).
Ik leefde vooral mee met Sarah en had veel bewondering voor haar blijkbaar onvermoeibare doorzettings-vermogen en hoe ze als jong meisje zo goed zorg draagt voor haar grootvader. Toch zitten er ook enkele scènes in het boek die niet helemaal geloofwaardig zijn door haar jeugdige leeftijd.
Natascha’s verhaal sprak me minder aan vermits ik me hier iets te vaak ergerde aan het feit dat zij en haar man Mac amper naar elkaar luisteren én hierdoor naast elkaar lijken te praten. Al had ik dat gevoel voornamelijk bij Natascha en iets minder bij haar echtgenoot.
Dans met mij bevat dus wel enkele minpuntjes maar gelukkig bevat dit hartverwarmende verhaal ook heel wat pluspunten. Ik vond het bijvoorbeeld erg knap hoe Jojo Moyes de verstandhouding tussen paard en ruiter heeft uitgewerkt. Ook het feit dat ze me met het jonge hoofdpersonage liet meeleven én me wist te ontroeren met dit verhaal over familie, passie, vertrouwen en nieuwe kansen, zorgde er voor dat ik van dit boek heb genoten.
Ik wil hem hoe dan ook lezen, haha.
Klinkt weer als een echte Moyes!
Na het eerste boek dat ik van haar las, Honeymoon in Paris, was ik totaal niet overtuigd van Moyes; na het tweede, Me before you, was ik keihard fan. After you was “gewoon goed” en deze Dans met mij klinkt ook zo: niet fantastisch, maar zeker ook niet slecht. Ik onthou het als “bib-uitleenboek” i.p.v. “zeker te kopen boek” dus 😉
Honeymoon in Paris ken ik zelf niet. Wel las ik eerder van haar al Passie en Parelmoer. Voor mij was het echter ook Voor jou dat me helemaal wist te overtuigen. Na jou heb ik dan weer aan me voorbij laten gaan omdat ik er eigenlijk geen grote verwachtingen van had.