Titel: Phobos
Reeks: Phobos, #1
Auteur: Victor Dixen
Uitgeverij: Uitgeverij Q
Pagina’s: 398
Prijs: 17,50€

“Zes meisjes
Zes jongens
Zes minuten om elkaar te leren kennen
De eeuwigheid om van elkaar te houden

Ze dromen ervan geschiedenis te schrijven.
Zes jongens en zes meisjes bevinden zich in een ruimteschip op weg naar Mars. Overal aan boord hangen camera’s, elke stap die ze zetten wordt gefilmd. De reis is namelijk ook een datingshow die wereldwijd wordt uitgezonden. Het is de bedoeling dat ze allemaal hun grote liefde vinden, zodat ze op Mars de eerste menselijke kolonie in de ruimte kunnen beginnen.

Zij droomt ervan verliefd te worden
Léonor is een van de uitverkorenen. Ze is een wees en kan niet wachten haar eenzame leven achter zich te laten. Als haar droom een nachtmerrie wordt, is er alleen geen weg meer terug.

Mijn mening:

Ze zijn met twaalf in totaal. Zes meisjes, zes jongens en eigenlijk delen ze maar twee overeenkomsten. Het feit dat ze zich alle twaalf in de bloei van hun leven bevinden en het feit dat er geen factoren zijn die hen aan de aarde linken. Zowel hun jonge leeftijd als de afwezigheid van heimwee verhoogt hun kans op het slagen in een nieuwe wereld.

Een voorbereiding gedurende één jaar zorgt ervoor dat hun kanspercentage nog hoger ligt. Elk van de twaalf jongeren die wereldwijd geselecteer werden werd immers opgeleid in een specifiek vakgebied en beschikt nu over onmisbare kennis voor hun grote avontuur. Het boek begint meteen op het moment dat ze afscheid nemen van de aarde en vertrekken naar Mars.

Gedurende de hele reis worden ze echter gevolgd door miljoenen tv-kijkers. Het hele gebeuren is immers meteen ook een wereldwijd bekeken televisieprogramma. Een soort Big Brother meets Blind Dating én dan ook nog eens in de ruimte. Een vrij origineel concept en daardoor was ik wel benieuwd naar de uitwerking van dit idee.

Sommige elementen deden me naarmate het verhaal vorderde aan eerder gelezen boeken denken maar over het algemeen bleef ik het verhaal best vrij origineel vinden. Ik vond het ook wel passend dat je net als de kijkers en deelnemers de personages maar beetje bij beetje leert kennen. Jammer genoeg kregen ze niet allemaal de kans om echt naar voren te komen maar ik hoop dat daar in de volgende delen nog verandering in zal komen.

We volgen verschillende verhaallijnen in dit boek. Via Léonor (Léo) krijgen we bijvoorbeeld inzicht in wat er op het ruimteschip gebeurt. Vermits we geen van de mannelijke personages volgen wordt er hoofdzakelijk gefocust op de gebeurtenissen tussen de vrouwelijke deelnemers. Daarnaast volgen we ondermeer ook het team dat het programma van op aarde uitzendt. In het begin zorgen die verschillende invalshoeken ervoor dat het verhaal wat traag op gang komt maar beetje bij beetje loopt het tempo op en naarmate we het einde bereiken groeien ze iets meer naar elkaar toe.

Victor Dixen heeft een vrij bondige schrijfstijl. Af en toe even analyserend, dan weer visueel. Door de gedetailleerde omschrijvingen én de plattegronden die in het boek verwerkt werden krijg je een duidelijk beeld van het leven op en de indeling van het ruimteschip. De fragmenten waarin de blind-dates werden omschreven gaven me dan weer het gevoel dat ik een script aan het lezen was waarbij de 3de-persoon een commentaarstem leek. Die verschillen in schrijfstijl zorgen samen met de wisselende perspectieven voor voldoende variatie.

Het viel wel op dat het vrij lang duurt vooraleer het verhaal in een stroom-versnelling komt. Een ander nadeel is het feit dat er aan het einde geen onverwachte twist op je wacht vermits je al vrij snel ontdekt wat er gaande is. Toch is het een einde dat je zin doet krijgen in meer. Grotendeels doordat dit verhaal meer vragen oproept dan dat het antwoorden biedt. Maar ook doordat je nog niet alle personages goed hebt leren kennen. Ik hoop trouwens dat de 12 deelnemers in het volgende boek meer karakter mogen tonen. In het merendeel van dit boek kwamen ze immers niet als sterke personages over. Het concept, de setting, het feit dat de romantiek niet te overheersend is én de prachtige cover zijn voor mij persoonlijk de grootste pluspunten van Phobos.

Ik schreef deze recensie voor de Vlaamse Phobos-blogtour die georganiseerd wordt door L&M Books.

Meer lezen over Phobos? Ga dan zeker even bij de volgende boekenblogs langs:

Maandag: Audrey van The Confessions of a Booknerd
Dinsdag: Jolien van Daisies on Bookshelves
Donderdag: Marcia van Oog op de toekomst
Vrijdag: Vanessa van Mijn Bieb