Titel: Geluk als besluit
Reeks: The Vow – serie
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Harper Collins
Pagina’s: 350p.
Prijs: 15€

Parker, Mackenzie, Emma en Lauren zijn al vriendinnen zo lang ze zich kunnen herinneren. Met zijn vieren runnen ze Vows-wedding planners. Elke trouwdag maken ze tot iets bijzonders: origineel, uniek en onvergetelijk. En ze zijn er zo druk mee dat ze nauwelijks tijd hebben voor de liefde en hun eigen leven.

Parker is het gezicht van Vows, ze regelt en organiseert, ze komt tegemoet aan de gekste wensen van nerveuze bruiden en zorgt dat alles op rolletjes loopt. Alleen haar eigen hart heeft ze niet onder controle. Want dat heeft ze verloren aan Malcolm, met zijn motor en zijn lak-aan-alles-houding, een man die totaal niet bij haar past! Een probleem dat ze zelfs met haar spreadsheets niet kan oplossen.”

Mijn mening:

Met het verhaal van Parker wordt deze Vows-serie afgerond. Eerder leerden we haar vriendinnen en collega’s Mackenzie, Emma en Lauren kennen. De eerste zorgt er foto’s dat prachtige foto’s de herinnering aan een mooie trouwdag bewaren, de tweede maakt schitterende geperonaliseerde bruidsboeketten en nummer drie bakt en decoreert taarten die er zo kunstig uitzien dat je er bijna niet van durft eten. Parker is degene die er voor zorgt dat elke trouw vlot verloopt zonder dat er iets in het honderd loopt.

De eerste woorden die bij me opkomen om haar te omschrijven zijn dan ook efficiënt en georganiseerd. Niet enkel beroepsmatig maar ook op persoonlijk vlak. Zo heeft ze een kleerkast waar je in zou kunnen wonen en haar garderobe is niet alleen omvangrijk ze is ook georganiseerd én gecatalogiseerd. Mapjes op haar bureau en op de computer, een onuitputtelijke voorraad zakdoekjes, veiligheidsspelden en andere voorwerpen die in noodsituaties van pas zouden kunnen komen én niet te vergeten haar onafscheidelijke Blackberry.

Parker kan als geen ander problemen oplossen. Anderen hun problemen alleszins. Die worden erkent, behandeld en vervolgens geklasseerd. Zo wil ze ook haar eigen gevoelens behandelen maar wanneer vanaf ze Malcolm voor het eerst ontmoette merkt ze dat persoonlijke gevoelens zich niet zomaar laten klasseren. Laat staan negeren.

Net als bij de eerdere boeken lijkt Malcolm in het begin van het boek vooral heel erg van haar te verschillen, maar naarmate het verhaal vordert merk je ook hier dat ze net heel goed bij elkaar passen. Tja, echte verrassingen hoef je bij deze boeken niet te verwachten – een ontspannend, vlot lezend verhaal dan weer wel.

Toch merk ik dat het boek, of eerder – deze reeks, een dubbel gevoel bij me oproept. Ik hou immers van de vriendschap tussen deze vier vriendinnen en ook de ontspannen schrijfstijl kan ik erg appreciëren. Alleen is vier boeken misschien net iets teveel van het goede en valt het na een tijdje wel op dat het voor een grotendeel herhaling is. Sommige dingen komen iedere keer terug waardoor je eigenlijk perfect weet wat je te wachten staat. Hierdoor moeten de boeken het echt van de personages hebben. Gelukkig slaagt Nora Roberts er goed in om innemende karakters uit te werken.

De vier vriendinnen zelf, de huishoudster, de directheid van Mal’s moeder die meteen duidelijk maakt waar hij dat karaktertrekje vandaan heeft, Mal zelf maar ook Parker die voor het eerst in haar leven het Noorden lijkt kwijt te zijn wanneer ze ontdekt dat ze niet enkel van spreadsheets én schoenen houdt.

Het leukste aan dit boek vond ik toch Amazonia – Mackenzie’s fantasiewereld waar vijf schoenwinkels per inwoonster zijn, niets calorieën bevat en alle boeken en films een gelukkige afloop hebben. Ok, niet elk verhaal moet voor mij in rozengeur eindigen en ik zou gelukkiger zijn met boekenwinkels in plaats van schoenwinkels maar … alles kunnen eten zonder bij te komen maakt natuurlijk héél veel goed. 😉