Titel: Ademloos
Reeks: De Dark Elements, #3
Auteur: Jennifer L. Armentrout
Uitgeverij: Harper Collins
Pagina’s: 382p.
Prijs: 15,00€

“Layla staat voor een duivels dilemma in het derde deel van De Dark Elements.

Als half demon half wachter wordt de zeventienjarige Layla verscheurd door twijfel. Voor welke wereld moet ze kiezen? Kiest ze voor de demonenwereld en de sexy Roth of voor de wereld van de wachters en de knappe en beschermende Zayne? Maar voordat ze daar uit is, doemt er een nieuw probleem op: een Lilin, de gevaarlijkse onder de demonen, is ontsnapt en is uit op verwoesting van alles en iedereen in haar omgeving. Voor haar BFF Sam verkeert in groot gevaar …

Heen en weer geslingerd tussen twee werelden en twee verschillende jongens probeert Layla de juiste keuzes te maken om haar vriendin te redden. Maar soms moet je gewoon je hart volgen en vechten met alles wat je in je hebt!”

Mijn mening:

Euhm … Sam is dan wel een heel goede vriend van Layla maar hij is toch nog steeds een jongen hoor. Gelukkig blijft het tussen hen beide wel beperkt tot een vriendschappelijke relatie en is hij niet de derde mannelijke bouwsteen die de liefdesdriehoek uitbreidt tot een heus vierkant.

Ik ben immers nog steeds geen fan van dit soort relaties en zoals jullie vast al wel gemerkt zijn ze een meermaals gebruikt ingrediënt bij YA-boeken. Daardoor was ik heel geluk dat de knoop in dit derde én laatste boek uit deze serie ein-de-lijk werd doorgehakt. In de eerste twee delen speelde het hele wie van de twee zie ik het liefst – gedoe een grote rol in het verhaal. Layla had erg veel tijd nodig en had blijkbaar enkel een botte bijl ter beschikking maar in ‘Ademloos’ lukt het haar dan toch om een keuze te maken.

Alleen … tja, laat ik het maar eerlijk bekennen. Eigenlijk had ik het tegen dan wel een beetje gehad met deze serie. Het is allemaal wel héél voorspelbaar én het duurde gewoon te lang. Ik denk echt dat deze reeks een mooi voorbeeld is van een trilogie die leuker geweest was indien ze werd beperkt tot een duologie. Drie boeken lang konden deze serie alleszins niet mijn aandacht vasthouden. Ik merkte echt tijdens het lezen dat mijn gedachten soms afdwaalden en eigenlijk miste ik ook gewoon enkele dingen. Neem nu de demonen … Als je in de hel rondwandelt verwacht je toch enkele gruwelijkheden te zien. Jennifer L.Armentrout’s demonen lijken eerder grote knuffelberen. Ze onderscheiden zich eerder door hun sarcastische uitspraken dan door een demonisch karakter.

Echte huiveringwekkende scènes waren er dan ook niet in deze reeks, al lieten sommige te melige fragmenten me wel degelijk huiveren. Ik denk dat ik de actiescènes nog het leukste vond – die kon ik zo voor me zien – inclusief de gevederde vleugels. Want tja, dat Layla’s vleugels plots gevederd zijn zul je geweten hebben als lezer. Dit feit wordt immers meermaals herhaald.

Fans van liefdesdriehoeken zullen waarschijnlijk volop genieten van deze reeks. Zelf ervaarde ik het eerder als een ‘bwa ja’-boek. Het is niet persé slecht – maar het springt voor mij persoonlijk niet naar voren tussen de vele YA-boeken. Ik hoopte op verbetering in dit laatste deel maar het lijkt wel alsof de klik tussen mij en de personages werd doorgeknipt tijdens het lezen van het tweede boek. De schrijfster slaagde er niet meer in om me echt mee op sleeptouw te nemen en dat miste ik echt bij dit afsluitende deel.