Titel: Ziel van ijzer
Reeks: Mercy Thompson #3
Auteur: Patricia Briggs
Uitgeverij: De Fontein
Pagina’s: 334
Prijs: 18,99€

“De 26-jarige Mercy Thompson zou zo graag een kalm, rustig, geordend leven hebben – tenminste, dat houdt ze zichzelf voor. Helaas is ze in werkelijkheid meer een wandelende chaosmagneet. Dat kan natuurlijk liggen aan het feit dat ze zelf de vorm van een coyote kan aannemen, ze haar huis deelt met een weerwolf en ze onder haar vrienden ook vampiers en fae telt …

Haar chaotische leven is nog een stukje gevaarlijker geworden sinds ze de magie van de Fae heeft gebruikt om haar vrienden te beschermen. Want nu eisen de Fae dat ze haar schuld inlost. Iets of iemand heeft het op hen gemunt, en Mercy’s scherpe neus wordt ingeroepen om de moordenaar op te sporen.

Maar de moordenaar heeft zelf ook een val gezet, en als die dichtklapt, dreigt Mercy’s oude baas en goede vriend Zee voor de moorden veroordeeld te worden. Dat kan Mercy niet laten gebeuren, want de rechtbank van de Fae kent maar één straf …”

Mijn mening:

Ik hou echt ontzettend van het Urban-genre en vindt het dan ook super dat er steeds meer boeken naar het Nederlands worden vertaald. Waar ik bij het eerste boek uit deze Mercy Thompson-reeks niet meteen helemaal overtuigd was kwam daar al snel verandering in toen het tweede deel verscheen. Onlangs kwam ook Ziel van ijzer in de winkelrekken terecht en … ik ben vrij zeker dat ik dit derde boek zelfs nog leuker vond. (Foto: dit was dan ook een héél leuke ontdekking)

De eerste twee verhalen maakten al duidelijk dat Mercy loyaliteit hoog in het vaandel draagt. Dat is natuurlijk een erg mooi karaktertrekje maar het brengt haar ook met vaste regelmaat in benarde situaties. Echt waar, dat rustige geordende leventje zal er waarschijnlijk nooit van komen gezien de hoeveelheid problemen die de garagiste lijkt aan te trekken als … Tja, laat me het er maar op houden dat we de uitdrukking de Wet van Murphy gerust kunnen aanpassen naar de Wet van Mercy.

In Ziel van ijzer komen we meer te weten over de fae. De bevolking is wel op de hoogte van hun bestaan maar eigenlijk kwamen de fae maar deels uit de kast. Ze toonden de mensen enkel een afgeborstelde versie van zichzelf. Een beeld dat in extreme mate is opgepoetst terwijl heel wat andere zaken nog steeds verborgen blijven voor de mensheid. De mindere kantjes van de fae, maar ook het bestaan van nog heel wat andere wezens. Waar we eerder al meer ontdekten over de weerwolven en vampieren toont Patricia Briggs ons nu de waarheid rond de fae. Ze tilt de sluier verder op en toont ons datgene wat de Grijze heren liefst verborgen willen houden en ja … daar hebben ze uiteraard een goede reden voor.

Alleen laat Mercy zich hier natuurlijk niet door tegenhouden. Zij is vastberaden om haar vriend te helpen. Ze kan het toch niet laten gebeuren dat hij moet opdraaien voor iets waar hij niets mee te maken heeft. (Prent: Yep, dat is Mercy)

Er zijn zoveel dingen die er voor zorgden dat ik van dit boek hou. Mercy zelf, maar ook de roedel, haar vrienden, de vlotte schrijfstijl die kenmerkend is voor Patricia Briggs, … Ik vind het ook opvallend hoe de schrijfster slechts één perspectief hanteert maar er desondanks voor zorgt dat je geen inzicht verliest vermits je via Mercy evengoed de andere personages beter leert kennen. Denk maar aan Zee, Adam, Samuel (waarschijnlijk de enige dokter met een prachtig handschrift), Warren, Ben, Jesse, … Ik vond het zelf vooral heel héél tof dat Patricia Briggs er voor gekozen heeft om de sluimerende driehoeksverhouding niet eindeloos te rekken. Geen schrik, ik ga hier niets verklappen. Dat mogen jullie helemaal zelf ontdekken.

Het enige waar ik NIET van hou bij dit boek is dat ik nu weer een hele tijd moet wachten tot ik kan verderlezen in het vierde deel.

Edit: Ik bedenk me net dat ik wel mijn bedenkingen had bij het vlotte fysieke -en mentale herstel van sommige personages. De enige bedenking trouwens en die wil ik meteen laten vallen als iemand me wat van hun blijkbaar straffe vitaminenkuur kan bezorgen.