Titel: Proeven van liefde
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Harper Collins
Pagina’s: 350p.
Prijs: 15€

“Lauren hoort bij de top van de pattisiers en haar bruidstaarten zijn onovertroffen. Maar zo zoet als haar creaties is ze zelf beslist niet. Integendeel, ze is best stoer en heeft al vroeg geleerd dat ze haar eigen boontjes moet doppen. Waarom doet Delaney Brown dan altijd net alsof ze bescherming nodig heeft? Juist van hem wil ze geen bescherming maar vurige hartstocht. Hoe gaat ze hem dat duidelijk maken?”

Mijn mening:

Er wordt eigenlijk nergens echt een naam voor deze serie vermeld. Gelukkig maakt de achterflap wel duidelijk dat het boek onderdeel is van een reeks. Laten we deze voor het gemak maar even benoemen als The Vows-serie.

Naast hun jarenlange vriendschap is het immers hun bedrijf met deze toepasselijke naam dat ervoor zorgt dat ze elkaar dagelijks zien. Ondertussen zijn we al bij het derde boek uit deze reeks aangekomen. Eerder al kwamen Mackenzie (Mac) en Emma aan de beurt. De eerste vereeuwigt de huwelijken die zich op hun landgoed voltrekken in de vorm van prachtige foto’s terwijl Emma bijdraagt aan de sfeer van zo’n unieke dag door voor ieder koppel bruidsboeketten te ontwerpen die perfect passen bij de persoon in kwestie.

Lauren doet dit ook. Haar bloemen zijn even kleurrijk als die van Emma ze bevatten alleen iets meer koolhydraten. Taarten ontwerpen en maken is echt haar passie. Ze struint internet af op zoek naar nieuwe inspiratie om dan vervolgens die recepten weer aan te passen tot ze helemaal haar goedkeuring kunnen dragen. De taart-ontwerpen maakt ze ook helemaal zelf en haar schetsen moeten niet onderdoen voor de plannen van een architect. Daarnaast zorgen de beeldende omschrijvingen van Nora Roberts er voor dat je de zoete lekkernijen ook echt voor je ziet. De kleuren, het reliëf, de compositie, … Het is dan misschien ook geen goed idee om dit boek te lezen wanneer je honger hebt want dan ga je waarschijnlijk niet aan de verleiding kunnen weerstaan om iets zoets te eten.

Waar Mackenzie best te omschrijven viel als direct en down-to-earth en Emma zowel als romantisch en dromerig heeft Lauren net een heel pragmatische instelling. Ook Delaney, die meestal wordt aangesproken als Del verschilt van zijn voorgangers. Als jurist wil hij graag weten hoe alles ervoor staat en waar hij aan toe is. Hij is het meest in zijn element wanneer hij zich tussen zijn rechtlijnige wetboeken bevindt. Na jaren de rol van grote broer te hebben vervuld verandert zijn routine echter helemaal zodra Lauren hem erop wijst dat ze meer in hem ziet.

Net als in de eerste twee delen van deze serie lijkt ook hier opnieuw de vriendschap het meest centraal te staan. Het valt echt heel erg op hoe goed de vriendinnen elkaar kennen. Hun geplaag, de schijnbaar onverwoestbare loyaliteit die tussen hen is gegroeid, … Deze vriendschap én de humor die in het verhaal verwerkt is zijn voor mij persoonlijk nog steeds de grootste pluspunten. De hoge meligheidsfactor is dan weer net een minpunt. Dit boek is wel al iets minder melig als zijn voorganger maar toch voelen sommige fragmenten nog steeds behoorlijk stroperig aan. De ‘vurige hartstocht’ die in de samenvatting vermeld werd voelde ik dan weer niet. De vrijscènes voelen immers een beetje gedateerd en soms zelfs wat sprookjesachtig aan, maar dan niet meteen op een positieve manier.

Een ander nadeel waren uitdrukkingen zoals bijvoorbeeld ‘de dood of de gladiolen’ en ‘wanneer iemand tabak van je heeft’ die me niet echt bekend zijn. Toch begreep ik hier nog wat ermee bedoeld werd. Ik heb echter geen flauw idee wat een ‘linkmiegel’ is.

Een andere gelijkenis met de eerder gepubliceerde delen uit deze The Vows-serie is de voorspelbaarheid en het einde dat te plots overkomt. Je voelt al snel aan waar de hoofdpersonages over zullen struikelen. Wanneer dit uiteindelijk gebeurd is het dan ook niet echt een verrassing te noemen. Alleen is de aanleiding waardoor de kwestie tot uitbarsting komt zo miniem dat het nogal geforceerd aanvoelt.

De sympathieke personages, vlotte schrijfstijl en beeldende omschrijvingen vormen echter samen met de humor die in het boek verwerkt zit voor een ontspannend geheel. Je kan dus wel stellen dat dit boek net als zijn voorgangers dubbele gevoelens bij me opriep. Al spraken Lauren en Del me als personages wel meer aan als Emma en Jack.