Titel: Onbereikbaar
Auteur: Rebecca Yarros
Reeks: Flight & Glory #2
Uitgeverij: Zomer & Keuning
Pagina’s: 348p.
Prijs: 15,99€

#22: Alle verantwoordelijkheden overboord gooien en naar het strand gaan

Als Paisley had geweten welke gevolgen het tweeëntwintigste punt op haar bucketlist zou hebben, zou ze het dan hebben gedaan? Op het strand gaat er namelijk iets heel erg mis. Daardoor ontmoet ze Jagger, en dat is dan weer heel erg niet mis. Behalve dat Paisley al een vriend heeft. En een hartaandoening. Daar kan ze geen extra hartkloppingen meer bij gebruiken, maar die geeft Jagger haar wel degelijk.

Mijn mening:

Het enige dat Paisley wil is vrijheid. Een beetje individualiteit zou ze ook met open armen ontvangen. Ze wil niet zomaar de zus of dochter van zijn. Evenmin wil ze het meisje met een aandoening zijn. Ze wil gewoon zichzelf zijn, liefst van al zonder beperkingen en al helemaal zonder medelijdende blikken. Geen robot die op vaste tijdstippen medicatie neemt en enkel volgens medische regels leeft. Oh ja, een vriendje dat haar niet behandeld alsof ze van porselein is gemaakt zou eigenlijk ook welkom zijn.

Jagger voldoet volledig aan deze omschrijving. Ze ontmoet hem onverwachts tijdens een zonnige middag op het strand en beide lijken ze meteen dezelfde aantrekkingskracht te voelen. Alleen besluit Paisley om haar aandoening geheim te houden. Ergens snap ik wel waarom. Jagger is immers één van de weinige mensen die haar ziet voor wie ze is.

Alleen is het meteen ook mijn grootste ergernis bij dit boek. Het is misschien geen leugen maar de waarheid bewust verbergen is ook niet bepaald eerlijk. Ok, dat je niet meteen zegt ‘Hallo, ik ben Paisley en mijn hart is een tikkende tijdbom’ daar kan ik wel inkomen. Maar het duurt nu ook geen maanden vooraleer zich de gelegenheid voordoet om je medische problemen op een iets minder overrompelende manier bekend te maken. Bovendien is zij niet de enige die geheimen heeft en ja, dat stoorde me dus enorm. Het zijn immers geen kleine geheimen en daardoor vond ik het heel hinderlijk dat het zolang duurde vooraleer ze volledig openhartig zijn tegen elkaar.

Hierdoor kon ik me ook vrij moeilijk inleven in de gevoelens die ze voor elkaar koesteren. Misschien ben ik er zo gevoelig voor vermits ik zelf een aantal medische aandoeningen heb en me niet kan voorstellen dat mijn partner hier niet van op de hoogte zou zijn – zoiets komt relatief snel ter sprake. Behalve natuurlijk wanneer je er bewust voor kiest om ze te verbergen en dat is in mijn ogen vrijwel hetzelfde als liegen.

Deze mening is uiteraard erg persoonlijk. Dus laat me maar even overstappen op het objectieve gedeelte van deze recensie. Onbereikbaar heeft een erg vlotte schrijfstijl en blijft ondanks de gezondheid en familiale problematiek vrij luchtig. Opnieuw volg je twee perspectieven waardoor je bij beide personages hun drijfveer en gevoelens leert kennen. Vermits we in dit verhaal nieuwe personages volgen kan je beide boeken perfect los van elkaar lezen.

Voor mij zaten er niet echt verrassende elementen in dit boek. Ik heb het niet tegen mijn zin gelezen hoor, maar ik kan ook onmogelijk beweren dat sommige onthullingen me wisten te verbazen. Wat me ook opviel is dat Onverminderd een vrij trage start kent in vergelijking met zijn voorganger. Ik stoorde me na een tijdje ook een beetje aan Jagger’s zenuwtrekje waarbij hij steeds met zijn tongpiercing over zijn tanden wrijft. Die handeling werd immers vrij vaak herhaald. Een beetje zoals het aantal keren dat de grijze ogen van ene Mr.Grey vernoemd werden in een erg bekende serie, of de frequentie waarmee het andere hoofdpersonage uit diezelfde reeks op haar lippen bijt.

Onverminderd, het eerste boek uit de Flight & Glory-serie was één van de eerste boeken die ik las in het New Adult-genre. Het bleek toen een aangename verrassing te zijn en het boek wist me ook echt te ontroeren. Alleen merk ik dat het genre me minder aanspreekt nu ik meerdere boeken heb gelezen. Misschien wel iets te veel na elkaar op een vrij korte tijd. Het zou kunnen dat ik daar binnen enkele maanden weer anders over denk maar nu ervaarde ik vooral een gemis aan originaliteit en een vrij grote hoeveelheid clichés. Hierdoor sprong deze opvolger voor mij jammer genoeg niet meteen naar voren in het NA-genre en kon het me ook minder overdonderen dan zijn voorganger.