Titel: Jager
Reeks: Talon #3
Auteur: Julie Kagawa
Uitgeverij: Harper Collins
Pagina’s: 350p.
Prijs: 15,00€

“Na het verraad van haar broef heeft Ember definitief gekozen voor het rebellenleven met Riley en al haar banden met de drakenorganisatie Talon verbroken. Samen proberen ze zowel de drakendoders van St. Joris als de huurmoordenaars van Talon een stap voor te blijven. Wanneer ze achter de ongelofelijke waarheid over Talon én de Orde van St. Joris komen, weten ze dat er maar één oplossing is, en daarvoor hebben ze de hulp van Garrett nodig. Als ze hem niet snel vinden, dreigt er een totale oorlog …

Maar Garrett is verdwenen. Hij heeft besloten zijn oude wapenbroerders van St. Joris te bespioneren, en algauw komt hij achter een groot geheim, dat een dodelijk gevaar betekent voor zowel mensen als draken …”

Mijn mening:

Net als Rebel pikt ook dit boek de draad meteen weer op daar waar het vorige verhaal eindigde. Al snel merk je ook dat de samenvatting op de achterzijde niet helemaal correct is. Zo is hun gezelschap opgesplitst en kunnen ze elkaar niet bereiken maar Garrett is niet zomaar plots verdwenen. Hij is naar Londen getrokken en is daar in zijn eentje op zoek naar antwoorden. Hij kan immers niet meer geloven dat datgene dat hij van kindsaf aan leerde bij de Orde van St.Joris ook echt klopt. Zodra hij de waarheid achterhaalt is hij vastberaden om de leugens waarmee ze wordt toegedekt bloot te leggen.

Uiteraard loopt dit niet van een leien dakje. Er wordt immers jacht gemaakt op zowel hem als Ember, Riley en Wes. Ze moeten terug bij elkaar komen en samenwerken om dit doel te kunnen verwezenlijken.

Ik was niet meteen overtuigd door de Talon-saga. Bij het eerste boek moest ik heel hard wennen aan het feit dat we niet terechtkwamen in een fantasiewereld. Daar had ik me na het lezen van Kagawa’s eerdere boeken echt op ingesteld en nu kwam ik in een urban boek terecht met draken als fantasy-element. Het eerste deel uit deze serie bleef in mijn ogen vrij oppervlakkig en ik miste echt de manier waarop Julie Kagawa haar personages niet ontziet en hen soms in gruwelijke situaties laat terechtkomen. Ik miste actie én avontuur.

In het tweede deel merkte ik dat die actie in stijgende lijn toeneemt naarmate de serie vordert en deze lijn werd doorgetrokken in Jager. Onverwachte coalities, geheimen die alles in een ander daglicht stellen, medische experimenten, onverschrokken soldaten, laboratoria die zowel aan SF als horrorfilms doen denken, een oosterse draak en zelfs een kluis die me aan een Indiana Jones-film herinnerde. Dit boek heeft het allemaal. Meer actie, meer ontdekkingen, meer grafisch omschreven scènes zoals we die gewoon zijn van Julie Kagawa. Ook de sfeer lijkt in dit boek duisterder aan te voelen en beter tot zijn recht te komen.

Daarnaast ontwikkelen de personages zich ook meer naarmate de serie vordert. Ok, Ember is nog steeds niet mijn favoriete Kagawa-personage maar ze is ook niet meer de zorgeloze tiener die staat te springen om de wereld te ontdekken en smoothies te drinken na het surfen. Enkele vaststellingen en gebeurtenissen zorgen ervoor dat ze snel volwassen moet worden en dingen moet doen die ze niet voor mogelijk had gehouden.

Dankzij Garrett’s invalshoek leren we iets meer over zijn jeugdjaren terwijl Riley’s gedachten voor een groot deel aanvoelen als jaloers puberaal gedrag. Tja, ik ben geen fan van driehoeksverhoudingen en zou het dan ook leuker vinden mocht dit aspect wat sneller worden afgehandeld. Wes is trouwens nog steeds helemaal zichzelf. Een doemdenker die sarcasme hanteert alsof het zijn moedertaal is.

Dante komt slechts sporadisch aan bod. Zijn perspectief voelt nog steeds heel berekend en afstandelijk aan al merk je in dit boek wel dat hij zich voor het eerst vragen stelt bij de handelingen en beslissingen van Talon. Hij toont ons ook een inzicht in wat Talon achter de schermen uitvoert en een vooruitzicht van wat ons nog te wachten staat.

Want ja, uiteraard eindigde ook dit boek met een einde dat erg stereotype is voor deze schrijfster. Eentje waardoor je nieuwsgierig blijft naar wat nog komen moet.