Titel: Inkt en bloed
Auteur: Lisa Unger
Uitgeverij: Manteau
Pagina’s: 398
Prijs: 21,99€
“Finley Montgomery is in haar geboortestad Seattle een buitenbeentje met dubieuze vrienden en een problematische relatie met haar ouders. En Finley heeft een geheim. Ze hoort stemmen die er niet zijn, ziet mensen die lang geleden deze wereld verlieten. Hoe ze ook probeert om alles buiten te sluiten, ze kan zich niet van het gevoel ontdoen dat de fluisteringen haar iets proberen te vertellen …
Wanneer Finley bij haar grootmoeder Eloise gaat wonen in het afgelegen dorpje The Hollows, komt ze voor het eerst dichter bij de waarheid. En het gevaar. Een jong meisje werd ontvoerd tijdens een boswandeling met haar vader en haar broer. Een jaar later is er nog steeds geen spoor van de dader. Kan Finley haar gaven gebruiken om het verdwenen meisje op te sporen en de dader eindelijk te vatten? Hoe diep moet ze graven in haar eigen gecompliceerde bestaan en mag ze de stemmen haar geest laten overnemen? Wie zijn de Drie Zusters die haar overal achtervolgen en die alleen voor haar zichtbaar zijn?”
Mijn mening:
Ik had even mijn twijfels bij de opbouw van het verhaal. Tijdens die aanloop moest ik even wennen aan de schrijfstijl die Lisa Unger hanteert. Sommige van haar omschrijvingen zijn bijvoorbeeld vrij staccato. Vooral wanneer een locatie omschreven wordt lijkt het af en toe alsof een agente in korte, bondige zinnen een verslag opstelt. Bovendien wordt het verhaal vertelt vanuit de derde persoon waardoor je sowieso iets meer afstand voelt tot het personage.
Geleidelijk aan werd ik echter steeds dieper weggezogen in het verhaal. De afstand tot de personages leek te verdwijnen en ik las het boek in snelvaart uit. Terwijl we Finley leren kennen ontdekken we dat ze vooral tracht om zichzelf niet te verliezen terwijl haar bijzondere gave steeds meer tot uiting komt. Een blinkende ronkende moter, kleurrijke tattoo’s, … ze doet haar uiterste best om zichzelf te identificeren, om haar eigen persoonlijkheid niet achteruit te laten dringen door al die beïnvloedende factoren die anderen niet zien of horen.
Vermits haar moeder haar gave niet wil herkennen besluit Finley om Seattle achter zich te laten en te verhuizen naar The Hollows waar haar oma Eloise woont. Die aanvaard haar kleindochter en de gave die ze met zich meetorst. Ze kan haar zelfs helpen vermits ze over hetzelfde talent beschikt. Beetje bij beetje ontdekt Finley dat ze zich niet buitengesloten moet voelen omwille van haar gave. Zeker niet wanneer ze deze kan aanspreken om anderen te helpen.
De schrijfster gebruikt verschillende invalshoeken in dit boek. Hierdoor krijg je als lezer een inzicht in alle facetten van het verhaal. Finley, haar vriend Rainer, oma Eloise, Merri & Wolf wiens dochter Abbey een jaar eerder ontvoerd werd en die nog steeds spoorloos is, het slachtoffer zelf … zelfs het perspectief van de daders komt aan bod.
Meerdere verhalen die samenkomen tot één geheel waarin je ondermeer leert wat het met een gezin doet wanneer één van hen uit hun midden wordt getrokken. Het niet weten dat het zwaarste weegt, de schandpaal waar je als ouder aan terechtkomt wanneer alles waar je niet fier op bent naar boven komt tijdens een politie-onderzoek …
De visioenen en stemmen die Finley achtervolgen willen gehoord worden. Ze willen dat er naar hun verhaal wordt geluisterd. Lisa Unger zorgt hiervoor. Ze schrijft hun verhaal uit en doet dat op zo’n manier dat ze me als lezer gekluisterd wist te houden tot aan de ontknoping. De bijzondere gaven die een belangrijke rol spelen in ‘Inkt en bloed’ zorgen er bovendien voor dat het boek zich duidelijk kan onderscheiden te midden van de vele thrillers.
ziet er een leuk boek uit
Leuk om te lezen wat jij er van vindt! Mijn recensie staat voor morgen ingepland.
Die ga ik zeker lezen. Ik ben benieuwd hoe jij het boek ervaren hebt.
Dat wordt er weer een voor mijn TBR lijstje!
Klinkt interessant. Ik hou juist heel erg van derde persoon. Een derde persoon die goed is geschreven hoeft geen afstand te creëren tussen hoofdpersoon en lezer. 🙂
Ik heb er op zich geen probleem mee hoor. Het is alleen een heel andere leeservaring. Zo had ik nu meer het gevoel dat ik een toeschouwer was terwijl ik bij andere boeken meer het gevoel heb dat ik zelf mee op avontuur ga.