Titel: Eenzaam en extreem ver weg
Reeks: Ventura-Saga #1
Auteur: Kate Ling
Uitgeverij: Uitgeverij Moon
Pagina’s: 271p.
Prijs: 19,99€

“Seren leeft aan boord van de Ventura, een ruimteschip van de NASA. De bemanning omvat meerdere generaties en is op weg naar de dichtstbijzijnde bewoonbare planeet. Haar generatie werd aan boord geboren, heeft de aarde nooit gekend, maar zal ook de eindbestemming niet bereiken. Haar leven speelt zich af aan boord van de Ventura, en iets anders zal ze nooit kennen. Seren worstelt met de zin van het leven en vraagt zich af wat het doel is van haar bestaan.

Maar als Dom in haar leven komt verandert alles. Bij hem voelt ze zich zoals ze zich nooit eerder heeft gevoeld; hij begrijpt haar. Hun liefde is sterk, maar ook compleet onmogelijk door de strikte regels aan boord. Uiteindelijk zullen ze moeten kiezen: trouw zijn aan het enige thuis dat ze ooit hebben gekend of aan elkaar?”

Mijn mening:

Ik lees niet veel verhalen die zich afspelen in de ruimte. Toch intrigeert dit gegeven me wel en daarom was ik ook benieuwd naar dit boek. Je zal maar net als Seren opgroeien aan boord van zo’n ruimteschip waarbij je eigenlijk te midden van het grote niets zweeft met slechts enkele lagen metaal als grens tussen jou en die onmetelijke ruimte.

Het interessantste aan dit boek vond ik de fase waarin je ontdekt hoe het dagdagelijke leven op de Ventura er aan toe gaat. Maar ook de omschrijvingen van het schip zelf. Echte afmetingen worden niet vermeld maar gezien het aantal bewoners besef je wel dat de Ventura erg omvangrijk is. Het leven zelf lijkt echter grotendeels bepaald te worden door structuur en wetenschap. Gevoelens worden eerder als een onbelangrijk en zelfs hinderlijk iets beschouwd te worden.

De meeste mensen zijn die vaste regelmaat zo gewoon dat ze niet lijken te merken dat ze een drone-achtig leven lijden. Ze zitten vastgeroest in een stramien en leven op automatische piloot volgens de regels die anderen hen hebben opgelegd. Seren wordt gek van de zinloosheid van hun bestaan én nog gekker van het feit dat anderen die probleemloos lijken te aanvaarden. Tot ze Domingo ontmoet en daardoor iemand leert kennen die de dagelijkse sleur doorbreekt en zich net als zij niet zomaar neer wil leggen bij de regels en wetten die gelden op Ventura.

Jammer genoeg bleek dat ik bij dit boek vooral heel vaak aan het wachten was tot het beter zou worden. Ik voelde echt geen klik met de personages waardoor het hele liefdesverhaal voor mij nogal geforceerd en geacteerd aanvoelde. Erg jammer natuurlijk. Nog meer doordat ‘Eenzaam en extreem ver weg’ het best te omschrijven is als een liefdesverhaal dat zich afspeelt in de ruimte. De verwikkelingen tussen Seren en Domingo vormen echt de belangrijkste verhaallijn in dit boek en hun relatie sprak me jammer genoeg niet aan. Zinnen als onderstaande brachten daar ook geen verbetering in.

‘Ik heb nog steeds zijn hand vast en kijk ernaar en bedenk me hoe mooi hij is, dat het letterlijk de mooiste hand is die ik ooit heb gezien.’

Hierdoor ging ik me al snel ergeren in hoe ze elkaar steeds herhaalden. Maar ook in conversaties waarin ze zichzelf tegenspraken. Door bijvoorbeeld meerdere keren te zeggen dat ze iets niet zouden mogen doen om het dan vervolgens uiteraard net wel te doen. Als ik geen klik voel met de personages vallen al die kleine zaken me veel meer op. Het einde bracht wel wat meer spanning en avontuur met zich mee, maar spijtig genoeg was dat voor mij niet voldoende om het lange wachten te compenseren.