Het kan goed zijn dat ik de enige ben die hier af en toe last van heeft hoor. Ik merkte onlangs echter op dat ik af en toe gekke bedenkingen heb tijdens het lezen. Vroeger had ik dat echter nooit. Dan ging ik zo hard op in een verhaal dat ik over spellingsfouten heen las (dat durf ik nog steeds doen bij een zelfgeschreven stuk tekst) en door niets kon worden afgeleid. Nu is dat dus af en toe wel eens anders …

Heb ik dat zinnetje nu echt in een Game of Thrones-stemmetje gelezen?

Of een personage zingt een specifiek nummer in een bepaalde scène waarna ik vervolgens met dat liedje in mijn hoofd zit.

Af en toe vul ik zinnen ook op een andere manier aan in mijn gedachten. Geen flauw idee waarom ik dat doe maar wanneer ik ergens ‘Stop!’ lees dan denk ik automatisch ‘Hammertime’. Natuurlijk is dit maar één voorbeeld. Het gebeurd echter ook bij andere zinnen en woorden.

Of die keer dat één van de karakters uit een boek een immense behoefte aan chips heeft.  Alsof die flinterduine aardappelschijfjes even onmisbaar zijn als zuurstof … Tja, dan moet ik dus plots aan Joost en zijn gigantische chips-verslaving denken.

Soms ben ik de personages ook aan het coachen … ‘Allez, heb je het nu nog steeds niet door? Zo moeilijk is het niet hoor. Je krijgt super veel signalen voorgeschoteld … ‘

‘Spreek ik die naam nu wel correct uit?’ Vooral bij fantasyboeken waarin de personages soms vrij bezondere namen hebben.

Of ik herken tijdens het lezen een zin uit een liedje én dan kan ik die woorden niet gewoon lezen maar zing ik ze in gedachten.

Wanneer er een bepaalde groep, componist, film of boek wordt vermeld dat ik nog niet ken heb ik ook steeds de neiging om de titel te noteren zodat ik het nadien kan opzoeken. Wat er dan vervolgens meestal niet van komt wegens tijdgebrek.

‘Goh, het zou toch wel geweldig zijn mocht Dobby hier een keertje opduiken. Hij zou met alle plezier die huishoudelijke klusjes doen en ik heb dan meteen wat meer leestijd.’

Stel je toch eens voor … Vooral tijdens het lezen van dystopische boeken. Stel je voor … een wereld zonder boeken. Of eentje zonder zuurstof. Of eentje zonder gevoelens. Of … Uiteraard voel ik me dan vervolgens heel gelukkig dat de personages dat allemaal meemaken terwijl ik zelf knus in de zetel zit.

‘Waar blijft mijn Hogwarts-brief?’

Nee, Liesbet je gaat heus niet ondervraagd worden na het lezen van dit boek. Je moet dus niet alle hiërarchische allianties uit het hoofd kunnen herhalen. Lees nu maar gewoon rustig verder. Het is geen studiemateriaal.

‘Goh, ik zou nu eigenlijk toch eens aan de strijk moeten beginnen. ‘

‘Ik hoop eigenlijk dat dit boek snel uit is zodat ik in het volgende kan beginnen’. Gelukkig niet zo heel erg vaak.

Hmm, misschien moet ik mijn suikerwaarden eens nakijken volgens mij ben ik al een kwartier aan het proberen om deze alinea te lezen én ik kan er nog steeds niets van maken.

Ha, die doet dat ook. Zie je wel dat ik niet de enige ben. Wanneer iemand net als ik  boeken op de juiste plek legt wanneer ze een verdwaald exemplaar tegenkomt in een boekenwinkel of bibliotheek. Of wanneer een personage iets anders uiterst herkenbaar doet.

Als ik nu eens … Yep, bloginspiratie kan op elk moment opduiken ook tijdens het lezen. Zo ontstond ook het idee van deze blogpost. 😉