Titel: Op zoek naar altijd
Reeks: Op zoek naar de ware #4
Auteur: Jennifer Probst
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 400 p.
Prijs: 12,50€

“Arilyn Meadows is een expert in het helpen ontstressen van anderen, maar zelf kan ze amper stoppen met rennen. Naast haar baan als coach voor singles op zoek naar een serieuze relatie, is ze ook nog yogalerares, vrijwilliger in een dierenasiel, therapeut en mantelzorger voor haar geliefde opa. Geen tijd dus om de ware te vinden – maar nadat ze haar yogavriend in een zeer compromitterende positie aantrof met een dame, houdt ze haar hart sowieso liever gesloten.

Dus als politieagent Stone Petty – het toonbeeld van mannelijkheid en machogedrag – bij haar aanklopt voor verplichte lessen in koel blijven als zijn baan te spannend wordt, zweert Arilyn dat ze zijn verleidelijke blikken en sexy grijns zal negeren. Maar wat ze ook probeert, de stomende aantrekkingskracht tussen hen valt gewoon niet te ontkennen, en voor ze het weet wordt ze meegesleurd in een achtbaan van gevoelens die ze nooit eerder heeft gekend.”

Mijn mening:

Het voordeel van deze serie is dat je in elk nieuw boek nieuwe personages leert kennen maar tegelijkertijd ook op de hoogte blijft van hoe het met de karakters uit de eerdere verhalen gaat. Het nadeel … tja, het lijkt na een tijdje een herhaling te worden.

De situatie is anders en de personages hebben natuurlijk andere karaktertrekjes en passies maar grotendeels is het niet meer dan een variant op een vast stramien. Een beetje zoals de films uit het RomCom-genre. Die zijn vrijwel steeds ontspannend en ze bevatten zowel romantiek als humor. Daarnaast bevatten ze echter ook een hoge voorspelbaarheids-factor.

Die omschrijving gaat ook op voor de boeken van Jennifer Probst. Enkele elementen zijn bijvoorbeeld steeds aanwezig: hoofdpersonages die elkaars tegenpool zijn, vriendschap, humor, romantiek, erotiek én schattige huisdieren. Ook dit keer was dat niet anders …

Arilyn streeft een uiterst gezonde levenswijze na waarin tofu, tempeh, meditatie en genezende kristallen een onmisbare rol spelen. Stone’s levenswijze bestaat dan weer grotendeels uit fastfood, poolen en op café gaan. Waar Arilyn een vredebewaarder is, uiterst vriendelijk en begaan met anderen hult Stone zich het liefst in sarcastische uitspraken en heeft hij last van ongecontroleerde woede-uitbarstingen. Al is er bij sommige van die uitspattingen wel echt sprake van verzachtende omstandigheden zijn laatste uitbarsting is de oorzaak dat hij nu door zijn baas verplicht wordt tot het volgen van een cursus die hem moet leren omgaan met zijn woede. Uiteraard wordt die cursus gegeven door Arilyn en zo komt het verhaal al snel op gang.

Er is meteen sprake van een fysieke aantrekkingskracht maar zodra ze een conversatie starten veranderd die al snel in een pingpong-spelletje van vinnige uitspraken. Stone ziet haar als een ‘hippie met grootheidswaanzin’ en hij wordt er gek van dat hij opgewonden geraakt door haar. Haar knappe uiterlijk, haar ongedwongen houding en het feit dat ze zichzelf niet verschuilt achter dikke lagen make-up … Zolang ze haar mond houdt lijkt ze de ideale vrouw te zijn.

En dan zijn er uiteraard nog de honden. In het begin van het verhaal zijn dat Lenny en Mike die een zwak hebben voor mooie schoenen met sierlijke hakken. Nadien gaat Pinky echter met de aandacht lopen. Een klein hondje wiens trieste verhaal eigenlijk ontroerender is dan dat van Arilyn en Stone.
Voeg hier nog een norse buurvrouw met stalkerige trekjes, een opa die Houdini’s talenten lijkt te evenaren als hij wil ontsnappen uit het rusthuis waar hij verblijft én natuurlijk ook Arilyn’s loyale vriendinnen en hun partners aan toe en je krijgt alvast een idee van wat dit luchtige en ontspannende verhaal voor zijn lezers in petto heeft.