Ik heb het altijd fascinerend gevonden dat er evenveel verschillen als mensen zijn. De ene houdt van lezen terwijl een ander net een hekel heeft aan boeken. Bovendien lezen niet alle mensen uit de eerste groep allemaal dezelfde boeken. Gelukkig maar anders zou zo’n boekenwinkel maar een eentonige bedoening worden. Je merkt het zowel in het dagelijkse leven als bij het lezen van de blogposts in je blogfeed. De ene keer delen we dezelfde passies en soms leren we net nieuwe dingen kennen via anderen.
Verschillende smaken, schrijfstijlen, invalshoeken, hobby’s, rituelen, … Snap je al waarom ik het zo boeiend vind? We reageren allemaal op onze eigen manier, ieder gaat op een andere manier om met zowel vreugde als verdriet en daardoor is elke blogger, recensie, lezer of mens uniek.
Zo doet elke blogger me wel aan iets specifieks denken (maar dat is iets voor een andere blogpost) en merk ik ook dat er veel verschillende volgers zijn. De stille volgers die je niet hoort (of slechts heel uitzonderlijk), mensen die sporadisch een reactie achterlaten en sommige volgers die op vrijwel elk artikel reageren. De ene met een kort zinnetje, de andere met een uitvoerig epistel. Zelf ben ik in die laatste categorie in te delen. Of toch deels, zoals het bij de meesten het geval is. Je kan mensen immers nooit in slechts één vakje indelen.
Ik lees veel blogposts en laat een reactie achter wanneer me tijdens het lezen iets te binnen schiet. Vaak is dat een inhoudelijke reactie op een blogpost omdat iets in de tekst me aansprak. De ene keer herkenning de andere keer net het tegenovergestelde. Blijkbaar slaag ik er nog steeds niet in om beknopt te reageren waardoor je mijn vrij omvangrijke reacties er al snel van tussen kan halen.
Onlangs viel het me ook op dat ik best wel persoonlijk reacties achterlaat. Uitvoerig dus, persoonlijk en soms ontzettend chaotisch. Ik vind het trouwens super wanneer een blogger daar dan vervolgens weer op reageert. Uiteraard kan je dat niet bij elke blogpost doen maar ik hou wel van de interactie die daaruit voorkomt. Hetzelfde telt voor gesprekken via Facebook en Twitter.
Hoe gaan jullie als volger/blogger om met reacties?
Ik vind juist de langere reacties vaak zo ontzettend leuk! Daar merk je dan uit dat iemand je blogpost echt gelezen heeft, en erover na heeft gedacht.
Zelf ben ik ook van het wat meer schrijven als ik reageer. Soms misschien teveel, of te chaotisch, maar blah. Liever een te lange reactie achterlaten, dan alleen een ‘mooi geschreven hoor, meid!’ haha.
en daar maak je mij dan weer erg gelukkig mee. Ik zit steeds glimlachend nieuwe reacties te lezen en vind het ontzettend leuk dat mensen de moeite doen om te reageren op wat ze net gelezen hebben.
Ik hou altijd van jouw hele ‘epistels’ (wat een topwoord hebben jullie belgen daar toch voor :P).
Ik vind het super leuk dat mensen reageren op mijn blog, in wat voor vorm dan ook. Het is toch een teken dat je gelezen, gewaardeerd wordt. Al waardeer ik juist die stille lezers ook heel erg. Het is een beetje balanceren daartussen. Maar van reacties word ik gewoon altijd vrolijk. Vooral als ze wat uitgebreider zijn, want dan kan ik daar weer op reageren, hihi.
Ik vind het zelf ook een mooi woord. Misschien is dat wel de oorzaak van mijn uitvoerige schrijfstijl. Omdat ik dan nadien mijn schrijfsels kan omschrijven als epistels. 😉
altijd leuk om reacties te krijgen, ik probeer op de blogs die me aanspreken ook altijd wat te plaatsten,en vaak ook op facebook.en heb ik geen zin om iets te schrijven maar ik vind het wel leuk, sja…..dan heb ik altijd nog de like knop. 😉
Zelf vind ik het ook fijner om inhoudelijke reacties achter te laten. Vooral als de blogger zelf dan een reactie achterlaat op mijn commentaar. Dan ontstaat er soms echt een leuke interactie! Ik probeer ook zo veel mogelijk te reageren op reacties op mijn blog, vooral als mensen er echt werk van hebben gemaakt. Dat kan ik altijd enorm waarderen!
Het leuke is dat je collega-bloggers zowel via hun blogposts als reacties beter kan leren kennen. Dan ontdek je plots dat je van dezelfde boeken houdt, of ergens exact hetzelfde over denkt, … Ondertussen heb ik dankzij de reacties op deze blogpost ook ontdekt dat (tot nu toe) niemand zich lijkt te storen aan mijn uitvoerige reacties. 😉
Lange reacties zijn tof, maar zelf schrijf ik ze bijna nooit, haha! Ik probeer wel altijd op een paar reacties te reageren op mijn eigen blog, maar dat lukt niet altijd en soms heb ik ook gewoon geen weerwoord, haha. Nou, dit is toch best een prima reactie qua lengte, niet?
Elke reactie is prima Lilian. Het maakt niet uit hoe kort of lang ze zijn. Die van jou bracht me zelfs aan het lachen vermits ik je in mijn gedachten met een meetlaat naar het scherm zag staren. 😉
Ik moet een beetje blozend bekennen dat ik eerder van het stille type ben, terwijl ik zelf blog en graag reacties krijg.
Wat ik vaak heb is dat ik een reactie begin te typen, maar dan bedenk dat het eigenlijk niet zo interessant is of ik zie dat iemand al iets gelijkaardig heeft geschreven, en ja, dan blokkeer ik en stop met schrijven.
Er zij periodes waarin ik proberen een effort te doen, maar dat verwaterd steeds weer. Ik doe mijn best, maar het is de aard van het beestje, in het dag dagelijkse leven ben ook ook eerder degene die luistert dan spreekt. Ik blijf er aan werken 😉
Een reactie achterlaten is ook geen verplichting hé. Daar moet je dus zeker niet om blozen. 😉 Ik doe het zelf ook enkel wanneer ik iets te melden heb. Blijkbaar ben ik mondiger in mijn blogreacties terwijl ik in het dagelijks leven toch eerder even afwacht bij mensen die ik nog niet goed ken.
Grappig he die verschillen! Ik ben blij met iedere reactie en vind het leuk dat mensen er al de moeite voor nemen. Maar inhoudelijke reacties, reacties op mijn stukken tekst of foto’s en meningen van de bezoeker vind ik wel het leukste. Met alleen ‘leuk’ of ‘ wat mooi’ kan ik niet zoveel, hier reageer ik dan ook nooit echt op. Vaak als bezoekers wat vragen in een reactie reageer ik altijd.
Ik hou van jou epistels! 🙂 Ik ben zelf meestal ook een stille lezers. Ik vind veel artikels/recensies leuk maar heb niet altijd iets nuttigs te melden.
Bij mij hangt het er een beetje van af. Soms schrijf ik uitgebreide reacties, en soms ook niet. Op sommige blogs lees ik wel (zo goed als) alles, maar laat ik toch niet elke keer een reactie achter.
Vroeger blogde ik uitsluitend recepten en toen kreeg ik heel weinig comments. Behalve sporadisch eens ‘ziet er lekker uit’ of ‘ga ik ook eens maken’. Ik werd daar een beetje onzeker van, maar sinds ik over heel wat andere zaken blog heb ik er heel wat nieuwe lezers bij en krijg ik veel meer reacties. Véél leuker!
Bij een boekenblog die enkel recensies post kom ik blijkbaar zelf ook minder snel aan reageren toe. Het zijn toch vooral de persoonlijke stukken die een reactie bij me uitlokken.
Het zal waarschijnlijk niet echt als een verrassing komen, maar ik ben een vrij actieve – en soms zéér uitgebreide – reageerder. Soms denk ik wel eens dat ik wat overdreven heb met mijn getetter, maar ik heb zelf als blogger niets tegen lange reacties – net integendeel! – dus hoop ik maar dat dat voor andere ook geldt 🙂
Ik word evengoed ook wel blij van korte reacties à la “leuk”, al ga ik die dan eerder liken i.p.v. er terug op te reageren. In het begin deed ik dat wel, maar daar kruipt wel wat tijd in en verder dan een “merci” kwam ik meestal toch niet (en zo kan je bezig blijven natuurlijk 🙂
Soms reageer ik ook niet onmiddellijk: bijvoorbeeld bij recepten, zal ik eerder reageren eens ik het heb uitgetest.
Ja hoor, voor mij telt het alleszins zeker wel. Ik hou eigenlijk van alle reacties maar zoals jij al zegt reageer ik minder snel op korte reacties omdat ik dan niet goed weet hoe ik moet reageren.
Ik vind het altijd heerlijk om jouw uitgebreide reacties te lezen! Daar neem ik graag een voorbeeld aan 😀 Daarnaast probeer ik enkel te reageren als ik echt iets te zeggen heb / iets toe te voegen heb aan het artikel, al betrap ik mezelf soms echt wel eens op korte reacties van één zinnetje. Dan is het meestal een fangirl momentje 😉
Oef, wat een opluchting. 🙂
Ik hou van inhoudelijke reacties en merk dat ik, als ik inhoudelijker schrijf dit ook terug krijg. Zelf probeer ik ook altijd wat meer achter te laten, hoewel ik daar soms gewoonweg de tijd niet voor heb. Wel lees ik altijd mijn vaste routine aan blogjes en reageer wel op de meeste artikelen. Dit geldt ook voor mensen die een comment achter laten, ik bezoek altijd terug en overweeg dan of ik een reactie achter laat of niet. Het moet me wel aanspreken en geen reactie voor een reactie worden.
Ik vind reacties altijd leuk! Lang of kort, alles mag. Ik probeer ook altijd te reageren op reacties, maar merk dat ik soms achter de feiten aanhobbel, nou ja, beter laat dan nooit toch?
Zelf reageren doe ik ook, maar niet altijd en meestal geen hele lange stukken. Ik lees blogs namelijk meestal op mn ipad en dat tikt gewoon niet zo fijn, toch een tikje lui blijkbaar.
Ik ook! Lang, kort, snel of een beetje later … Zelf beschouw ik het trouwens niet als achter de feiten aanhobbelen maar een beetje als een vertraagd verjaardagscadeautje dat je nog wat langer laat genieten. 😉