Titel: Vermoorde harten (Eve Dallas, #8)
Auteur: J.D.Robb
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 381p.
Prijs: 15€

“Het verminkte lichaam van een zwerver wordt gevonden, zijn hart met chirurgische precisie uitgesneden. Inspecteur Eve Dallas vermoedt dat deze moord in de doofpot zal worden gestopt en dat wil ze voorkomen. Ze ontdekt al snel dat er in verschillende steden soortgelijke moorden worden gepleegd.

Ondertussen wordt ze er zelf van beschuldigd een collega te hebben vermoord. Nu staat ze voor de bijna onmogelijke taak zowel haar naam in ere te herstellen als de moordenaar te vinden.”

Mijn mening:

Wie me al eventjes volgt weet dat ik helemaal verkocht was zodra ik het eerste boek uit de Eve Dallas-reeks las. Terugkeren naar J.D.Robb’s wereld met zijn illustere sfeertje en de vertrouwd aanvoelende personages is steeds een leuk vooruitzicht. Ik hou van het oeuvre van Nora Roberts maar ik krijg steeds meer de indruk dat ik nog meer hou van de boeken die ze onder dit pseudoniem schrijft. Van het duistere futuristische wereld, van de personages, van de schrijfstijl die rauwer aanvoelt als de andere boeken die ik van deze schrijfster las.

Eve Dallas is ook echt een interessant hoofdpersonage. Ze maakt geen onderscheid tussen rijk en arm – zowel bij de levenden als doden. Ze bestrijdt alle onrecht en streeft naar de rechtvaardigheid waar moordslachtoffers volgens haar recht op hebben ongeacht hun naam en kapitaal. J.D.Robb besteed evenveel aandacht aan zowel de luxewereld waarin Eve door Roarke in ondergedompeld wordt (ook al verzet ze zich nog steeds even vaak woest spartelend) als de bittere armoede en mensonterende omstandigheden waarin daklozen en minder bedeelden proberen te overleven.

Het blijft ook knap hoe Eve & Roarke elkaar zo naadloos aanvullen. Hoe ze ondanks hun verschillen zo goed bij elkaar passen en door hun overeenkomsten en inlevingsvermogen steeds weten wat de ander nodig heeft. Allebei hebben ze in hun jeugd heel wat te verwerken gehad en toch lijkt wat Eve in dit boek voorgeschoteld krijgt de pijnlijkste én persoonlijkste foltering.

Sommige zaken keren in elk boek uit deze serie weer. Van de ondrinkbare koffie in het politiekantoor en de computer op haar bureau die vaker niet dan wel werkt tot Roarke die vrijwel overal een vinger in de pap heeft. Echt waar, hij lijkt wel een soort Kali met meerdere armen want in vrijwel elke zaak lijkt zijn naam onvermijdelijk op te duiken. Niet zo verbazingwekkend wanneer je zo rijk bent als Roarke.

Ook de andere personages zoals Peabody, Mira, Feeney, Mc Nabb, Mavis, Nadine en Summerset komen allemaal terug aan bod en ik merk dat ze op de duur ongeacht de grootte van hun rol onmisbaar lijken. Doordat je deze karakters in elk boek terug tegenkomt voelen ze vrijwel aan als vrienden. In een eerder boek leerden we bijvoorbeeld wat meer over de geschiedenis van Summerset, een andere keer krijgt Peabody een grotere rol en beetje bij beetje leer je hen allemaal wat persoonlijker kennen.

Wat ik in dit boek erg mooi vond is de loyaliteit van deze collega’s en vrienden. Hoe haar kleine ring vertrouwelingen strak de ranken sluit en er voor Eve zijn. Hoe ze net als Roarke beter lijken te weten wat Eve nodig heeft als zijzelf.

Uiteraard moeten ze ook weer jacht maken op een moordenaar. Een onzichtbaar kwaad, een dader die zich net als de wizard of Oz verschuilt achter anderen en wiens grootheidswaanzin dodelijke gevolgen heeft.