Het is jullie waarschijnlijk al wel opgevallen dat ik niet elk gelezen boek recenseer. Ik heb er bewust voor gekozen om dat niet te doen vermits ik anders nog minder tijd zou overhouden om in boeken weg te duiken. Dat laatste doe ik als boekenworm uiteraard nog steeds het liefste. Maar af en toe als extraatje enkele korte boekrecensies met jullie delen is uiteraard nog steeds mogelijk.

Cruel Beauty – Rosamund Hodge

“Betrothed to the evil ruler of her kingdom, Nyx has always known that her fate was to marry him, kill him, and free her people from his tyranny. But on her seventeenth birthday when she moves into his castle high on the kingdom’s mountaintop, nothing is what she expected particularly her charming and beguiling new husband. Nyx knows she must save her homeland at all costs, yet she can’t resist the pull of her sworn enemy who’s gotten in her way by stealing her heart.”

Mijn mening:

Van sommige boeken heb je zo’n hoge verwachtingen dat het voor het boek vrijwel onmogelijk wordt om die waar te maken. Na alle lovende recensies was ik heel erg benieuwd geworden naar dit boek. De prachtige cover, de vergelijkingen met Beauty and the Beast, … Ik ga zeker niet beweren dat ik Cruel Beauty een slecht verhaal vond. Jammer genoeg wist het boek me echter niet te overrompelen. Ik was niet meteen verkocht, maar beetje bij beetje begon ik het wel meer te appreciëren.

Waar ik wel al snel van hield was het huis dat een belangrijke rol speelt in dit verhaal. De wonders van Wonderland kon je hier terugvinden. Net als het gebouw uit het Kaartenhuis van Danielewski leek dit huis onvoorspelbaar te zijn doordat het steeds opnieuw een beetje anders werd. Nieuwe kamers, verborgen ruimtes, … Ik heb Cruel Beauty zeker niet tegen mijn zin uitgelezen, maar het sprong er voor mij ook niet echt uit.

Laat me nooit meer los – Maya Banks

“Josslyn kent de ware liefde, en ze weet dat ze het niet nog eens zal vinden. Nu ze weduwe is zoekt ze het enige wat haar echtgenoot haar niet kon geven: dominantie. Ze komt terecht in een exclusieve club voor mensen die toegeven aan hun geheimste fantasieën. De laatste die ze daar verwacht tegen te komen is een man die in de zwaarste tijd van haar leven een bron van troost en heimelijk verlangen is geweest: de beste vriend van haar man.

Dash heeft jarenlang geworsteld met zijn verliefdheid op de vrouw van zijn beste vriend. Hij wachtte geduldig, bood haar troost en steun toen ze rouwde, en hoopte in stilte dat hij haar ooit meer zou kunnen bieden. Als ze elkaar in de club tegen-komen, denkt Dash eerst dat Josslyn niet weet waar ze aan begint. Als eenmaal tot hem doordringt dat hun behoeften en verlangens perfect op elkaar aansluiten, wil hij nog maar één ding: de eerste en enige man zijn die op de juiste manier van haar houdt, en aan wie ze zich volledig onderwerpt.”

Mijn mening:

Dit boek won ik dankzij een Valentijns-actie van Boekerij. Je kon toen een pakket met vier boeken winnen. Eerder las ik Enkeltje Ierland al en nu was dit nieuwe boek van Maya Banks aan de beurt. De Ademloos-trilogie van deze schrijfster vond ik nog erg aangenaam leesvoer. De volgende reeks die vertaald werd (Verleiding-serie) leek in het begin ook ok. Al haakte ik bij het vierde boek af omdat ik het plots had gehad met dit genre.

Laat me nooit meer los gaf ik opnieuw een kans – hopende dat ik het net als de Ademloos-trilogie met plezier zou lezen. Jammer genoeg bleek dat niet het geval. Zo bevat dit boek veel meer blabla dan we gewoon zijn van deze schrijfster. Ik zou als samenvatting van dit verhaal een aangepaste versie kunnen gebruiken van de slogan die politica Mieke Vogels in het verleden lanceerde … Veel blabla, weinig boemboem.

Er kwam echt ontzettend veel herhaling voor in dit boek. De bevat de combinatie van een rouwproces, een nieuwe liefde, onconventionele behoeften en erotiek maar jammer genoeg dus ook erg veel Dr. Phil-achtige bekentenissen en oeverloos gepraat over gevoelens.