Ondermeer bij # Vraag het de boekblogger kwam duidelijk naar voren dat vele onder ons eerlijkheid een onmisbaar onderdeel van een recensie vinden. Ik merkte echter ook dat voor veel mensen het begrip eerlijkheid nauw verbonden lijkt met directheid en dat zette me aan het twijfelen. Eerlijk ben ik immers wel – maar direct dan weer niet. Ok, ik leer uiteraard nog steeds bij maar ik ben niet iemand die snel een persoon op iets zal aanspreken of een confrontatie zal aangaan.
Mijn recensies weerspiegelen denk ik voor een groot deel hoe ik in het dagelijks leven sta. Zo zal ik mijn eigen mening uitdrukken op een minder confronterende wijze. Uiteraard wil ik met zo’n boekbespreking een eerlijke omschrijving bieden van hoe ik een boek ervaren heb. Ik merk echter dat mijn mening minder direct is als die van anderen. Dat doe ik niet uit angst voor de reacties van een uitgeverij en ook niet uit angst om een auteur te kwetsen. Het is nu eenmaal wie ik ben. Dat je niet recht toe recht aan bent hoeft immers niet te betekenen dat je niet open uitkomt voor je mening.
Er zijn verschillende factoren die een invloed uitoefenen op hoe ik een boek ervaar. Hoe ik me fysiek voel, emoties, tijdgebrek, … Al die factoren heeft een schrijver niet in de hand maar ze bepalen wel mee of ik een boek al dan niet met plezier lees. Het lezen van een boek is volgens mij wel te vergelijken met de moment-opname van een foto. Herlees ik hetzelfde boek op een andere dag dan zou mijn recensie er plots wat anders kunnen uitzien.
Toch zijn er ook zaken die niet te negeren zijn. Als je al na drie pagina’s over meerdere spellingsfouten bent gestruikeld dan is dat een belemmering voor je leesplezier en dan vermeld ik dit ook in mijn recensie. Hetzelfde telt voor personages die niet consequent zijn of niet trouw blijven aan hun karakter, maar ook voor een verhaal dat niet mooi wordt afgewerkt. Dit zijn slechts enkele objectieve zaken die er voor kunnen zorgen dat ik een boek minder enthousiast ontvang.
Toch is zo’n leeservaring vooral erg persoonlijk. Niet iedereen houdt van dezelfde boeken én dat is maar goed ook vermits we net hierdoor zo’n breed gamma hebben om uit te kiezen. Ik hou wel degelijk met al deze zaken rekening wanneer ik mijn ervaring probeer neer te schrijven. Minder direct als sommige anderen maar daarom niet minder eerlijk.
Volgens mij heeft het er ook veel mee te maken dat Belgen in het algemeen gewoon minder direct zijn dan Nederlanders. En laat veel boekbloggers nu net uit Nederland komen. Iedere blogger heeft zo zijn eigen stijl en daar is niks mis mee 🙂
Ik denk dat die directheid ook nog eens een cultuurdingetje zou kunnen zijn. Zo zijn wij Nederlanders al snel enorm direct – dat zien we overal om ons heen, en zijn we dus gewend – wat jij misschien als bot kan ervaren. Andersom heeft mijn beste vriendin jaren in België gewoond, en ze werd er enorm ongelukkig; in haar beleving zei niemand ooit waar het op stond, en wist ze totaal niet wat ze aan de mensen in haar omgeving had. Overal zat dat suikerlaagje van beleefd blijven overheen. Ook dat is iets waar jullie dan waarschijnlijk aan gewend zijn, waardoor je directheid wat sneller teveel vindt 😉
Ik vind het niet teveel hoor. Ergens apprecieer ik het zelfs enorm dat ik meteen weet hoe iemand ergens over denkt. Ik vind het alleen jammer dat minder directe recensies hierdoor soms als minder eerlijk worden beschouwd. 😉
Mja, ik snap wat je bedoelt. En toch snap ik die mensen ook. Als je gewend bent dat alles direct gezegd kan worden, kan het voelen alsof er omheen gedraaid wordt om maar lief te zijn; terwijl dat dan helemaal niet je insteek is, jouw manier van schrijven is gewoon alles. Dat maakt niet dat jij minder eerlijk schrijft, maar misschien wel dat mensen je mening er minder makkelijk uithalen. Dat zijn twee verschillende dingen, en ligt dus net zo goed aan hoe zij dingen lezen 😉
Ik heb er eigenlijk zelf nooit zo bij stil gestaan dat eerlijkheid in boekenblogland synoniem staat aan directheid, maar nu je het zegt… Alleen nu lijkt in de comments directheid tevens synoniem te staan aan beledigend of kritisch. Ik kan ook best direct zijn in een recensie, maar niet per se over het boek. Als er reden toe is leg ik namelijk ook uit dat mijn mening / ervaring beinvloed kan zijn door persoonlijke omstandigdheden. Zoals in mijn recensie van ‘Alsof het niets is’ van Camille Anseaume. Ik heb daarin best kritisch verteld over wat me niet beviel aan het boek, maar legde ook uit dat het onderwerp een soort trigger voor me was die wellicht invloed had op mijn leesbeleving.
Deze blogpost was zeker niet als kritiek naar directheid toe bedoeld. Zelf vind ik een directe schrijfstijl alleszins niet beledigend. Ik vind het net leuk wanneer je in een recensie duidelijk merkt hoe iemand een boek ervaren heeft. Eigenlijk wilde ik alleen maar benadrukken dat een recensie niet persé minder eerlijk is wanneer iemand een minder directe schrijfstijl hanteert.
Ik heb ook eigenlijk nooit directheid en eerlijkheid aan elkaar verbonden. In zekere zin snap ik het wel, want als je niet eerlijk bent, ben je in zekere zin ook niet direct. Maar wel een goed punt om eens over na te denken. Ik denk dat het bij mij heel erg wisselt. Geheel afhankelijk van hoe ik tegenover een boek sta, kan ik er soms best direct over zijn, maar ik kan het ook minder direct doen, haha.
Het meest waardevolle van dit hele stuk vind ik toch wel dat je zegt dat er veel factoren van invloed zijn op wat je van een boek vindt zonder dat de schrijver daar iets aan kan doen, zoals tijd en je fysieke toestand. Heb ik nooit zo bij stilgestaan maar het is inderdaad wel zo!