Auteur: Liz Fenwick
Titel: Onder de hemel van Cornwall
Uitgeverij: Boekerij
Pagina’s: 381p.
Prijs: 19,99€

“Demi ziet het even niet meer zitten: ze is niet aangenomen voor haar droombaan, en na het bedrog van haar vriend is ze dakloos, met geen andere plek om naartoe te gaan dan het boerderijtje van haar opa in Cornwall. In de slaaptrein daarnaartoe vraagt ze zich vertwijfeld af waarom alles haar tegen lijkt te zitten.

Victoria denkt dat ze eindelijk heeft wat ze altijd al wilde: Boscawen, het prachtige landgoed in Cornwall dat al generaties lang van haar familie is, zou nu, na de plotselinge dood van haar echtgenoot, aan haar moeten toevallen. Na een liefdeloos huwelijk van vele jaren kijkt Victoria uit naar de vrijheid die voor haar ligt.

Maar er wacht beide vrouwen een verrassing. Het door boomgaarden, tuinen en de zee omringde landgoed Boscawen zal een onverwachte rol in hun leven gaan spelen. Kunnen de twee zo totaal verschillende vrouwen een nieuwe weg inslaan als een meevaller hun leven drastisch verandert?”

Mijn mening:

Zo’n twee jaar geleden las ik voor het eerst een boek van deze schrijfster. Zelf zou ik dat boek niet zo snel hebben uitgekozen maar onverwachts kreeg ik het in handen en toen bleek het best goed mee te vallen. Ik hield vooral van de beeldende omschrijvingen en de manier waarop ze haar personages had uitgewerkt. Dit keer begon ik dus met bepaalde verwachtingen aan mijn tweede Liz Fenwick-boek.

In tegenstelling tot ‘Een affaire in Cornwall‘ kwam ik dit keer niet meteen in het verhaal. Het lijkt me echt een boek waarin je meteen eventjes moet kunnen doorlezen. De kleine beetjes die ik met tussenpozen las waarin niet voldoende om snel weg te duiken in het verhaal van Victoria en Meri. Het duurde dit keer dus iets langer vooraleer ik me weer in Cornwall waande.

Een andere reden hiervoor is dat in het begin vooral de focus op het huis en de tuin wordt gericht en niet op de mooie landschappen van Cornwall. Naarmate het verhaal vordert krijgen we wel een aantam omschreven sfeerbeelden voorgeschoteld maar het landgoed Boscawen speelt dit keer toch echt de hoofdrol wat locatie betreft.

Wat me bij de personages vooral opviel was dat Victoria, door een klein groepje mensen ook wel Tori genoemd, niet rooskleurig werd voorgesteld. De schrijfster stelt haar voor met een omschrijving die bestaat uit een opsomming van negatieve karaktertrekken. Zo is ze ontrouw en egoïstisch. Ze heeft geen tijd en interesse voor anderen, geen schuldgevoelens, ze denkt negatief over vrijwel iedereen, is uiterst materialistisch, … Dit maakt het voor de lezer wel erg moeilijk om met dit karakter mee te leven. Het heeft daarnaast wel het voordeel dat er veel ruimte voor persoonlijke groei is. Die groei verloopt niet super snel en lijkt daardoor realistisch. Tori wordt niet plots een heel andere vrouw. Ze blijft zichzelf maar stelt haar prioriteiten geleidelijk aan een beetje bij.

Demelza, die liever met de naam Demi wordt aangesproken worstelt dan weer met een gebrek aan zelfvertrouwen en koestert dankzij haar ex een wantrouwen naar mannen toe. Geleidelijk aan leert ze beter voor zichzelf op te komen maar het grootste gedeelte van het boek lijkt ze zowel in het geheel als in het verhaal in de schaduw van de andere personages te staan.

‘Onder de hemel van Cornwall’ riep dubbele gevoelens bij me op. Langs de ene kant is het een mooi verhaal op een knappe locatie, maar tegelijkertijd sprak het me minder aan als zijn voorganger. Zo kwamen sommige feiten eventjes aan bod en doken ze nadien niet meer op naarmate het verhaal verderliep. Ook had ik meer spanning verwacht wat Demi’s ex-vriend betreft. Hij blijft immers
wel doorheen het verhaal opduiken, maar naar het einde toe liep het met een sisser af.

De boeken van deze schrijfster doen me dankzij het rustige tempo en de duidelijke voorliefde voor Cornwall een beetje denken aan de Ierse Maeve Binchy wiens liefde voor Dublin in zoveel van haar boeken wordt weerspiegelt. Fenwick’s tempo is echter iets vlotter en de setting actueler dan het oeuvre van haar collega-auteur.