Ik heb geen plannen om het bloggerswereldje om te ruilen voor een carrière in de landbouw-sector. In de eerste plek is ons tuintje te klein om er een moestuin in aan te leggen en minstens even belangrijk … ik heb bij mijn weten geen groene handen. De titel slaagt ook niet op de Vlaamse tv-serie. Ik wil het in deze blogpost wel hebben over schrijvers van eigen bodem. Of eigenlijk slechts één schrijfster. Ik lees namelijk niet veel boeken van Vlaamse auteurs. Dat doe ik niet uit het een of ander principe, maar het valt wel op dat ik heel weinig lees van schrijvers uit eigen land. Op die ene schrijfster na, die hier duidelijk de uitzondering in is.

An Janssens won in 2013 de eerste Luitingh Fantasy & MagicTales Schrijfwedstrijd. Hierdoor kreeg ze de kans om haar verhaal verder uit te werken én te publiceren bij LS Amsterdam. Later dat jaar kwam haar eerste boek uit onder de titel ‘Drakenkoningin’. Zelf ontdekte ik deze auteur toen een medewerkster van LS Amsterdam me vroeg of ik dit debuut wilde lezen en recenseren.

Ondertussen zijn we enkele jaren verder en is de trilogie afgerond. In november ging ik op de Boekenbeurs naar de voorstelling van Drakenvuur, het afsluitende boek uit deze serie. Terwijl An geïnterviewd werd nam ik ijverig notities en die probeer ik nu (twee maanden later) voor jullie uit te schrijven. Jammer genoeg noteerde ik enkel de antwoorden en niet de vragen, waardoor het eerder een opsomming van feiten zal worden.

In het begin van haar carrière als schrijfster werkte An Janssens fulltime in de IT-sector waardoor ze minder tijd kon spenderen aan het schrijven. Ondertussen werkt ze halftijds waardoor het schrijfproces veel relaxter aanvoelt dan vroeger.

Haar trilogie verscheen op drie jaar tijd. Het was haar eigen keuze om in dit tempo te schrijven en jaarlijks één boek te publiceren.

De methode die ze hanteert bij het schrijven is echter wel veranderd door de jaren heen. Waar ze eerder van start ging met niet meer dan een vaag idee, heeft ze nu een planning van een tiental bladzijden uitgeschreven vooraleer ze aan het verhaal zelf begint te schrijven.

Die planning beschouwt ze niet als een belemmering. Het is eerder een houvast die voorkomt dat ze te snel afgeleid wordt of afwijkt van haar oorspronkelijke idee.

Om haar boeken tijdig te kunnen afwerken spendeert ze ongeveer 6 uur per dag aan het schrijven van haar verhaal.

De feedback die je als beginnend of professioneel schrijver van de wedstrijdjury bij een schrijfwedstrijd krijgt is volgens An heel nuttig indien je je schrijfstijl wil blijven verbeteren. Dit is dan ook haar motivatie om te blijven meedoen aan schrijfwedstrijden van kortverhalen.

Blijkbaar heeft de schrijfster tijdens het schrijven geen behoefte aan klankborden. Wanneer haar verhaal is afgewerkt laat ze het echter wel lezen en beoordelen door haar zussen, moeder en vriendinnen.

De interviewer vroeg haar ook in welke mate ze zich laat beïnvloeden door recensies en hoe ze omgaat met kritiek. Haar antwoord hierop was dat ze zich niet al te erg focust op recensies en dat ze beseft dat zo’n bespreking een persoonlijke mening is en dus geen algemeen beeld van hoe haar boek wordt onthaald.

Oorspronkelijk was er sprake van slechts twee boeken maar uiteindelijk werd het toch een trilogie. Symbolisch komt dit mooier uit omdat nu in de eerste twee boeken twee verschillende werelden worden voorgesteld en ze pas in het derde boek samenkomen.

Ook werd haar gevraagd of ze veel inspiratie uit haar reizen haalt. De schrijfster kiest eerder voor avontuurlijke reizen in plaats van strandvakanties en komt hierdoor prachtige landschappen tegen. Deze visuele invloeden komen soms letterlijk in haar verhalen aan bod. Verder zijn het vooral de verschillen in culturen die haar inspireren.

Op de vraag of er veel van de schrijfster terug te vinden is in Thala (het vrouwelijke hoofdpersonage) zei An dat er in alle personages stukjes van haar terug te vinden zijn.

Er werd ook gevraagd of het fantasy-genre niet teveel beperkingen inhield. Je moet volgens haar wel rekening houden met bepaalde zaken om het plaatje te laten kloppen maar vermits haar passie bij het fantasy-genre ligt voelt dit niet aan als een belemmering. Epische fantasy is trouwens haar favoriete sub-genre.

Hoe ze zich voelt op het moment dat ze een boek schrijft heeft een duidelijke invloed op het uiteindelijke verhaal. Zo is Drakenkoningin een vrij tragisch boek vermits ze zich tijdens het schrijfproces wat down voelde, terwijl Drakenvuur, het laatste boek vrolijker aanvoelt.

Momenteel werkt de schrijfster aan een nieuw boek dat erg verschilt van haar drakentrilogie. Het gaat om een fantasy thriller die zich afspeelt in onze wereld maar wel magisch realisme bevat.

Benieuwd geworden naar de boeken van deze schrijfster? Klik dan zeker even op de covers om de recensies die ik eerder publiceerde te lezen.

Benieuwd geworden naar de schrijfster? Dan raad ik jullie aan om morgen zeker het Blogger Vriendenboek (of in dit geval het Auteurs Vriendenboek in de gaten te houden.