Titel: Het bijzondere leven van Martha Vondeling
Auteur: Caroline Wallace
Uitgeverij: Karakter Uitgevers
320 p.

“Weeskind Martha is als baby in een koffer op het station van Lime Street in Liverpool gevonden. Omdat niemand de koffer komt claimen, wordt het Bureau Gevonden Voorwerpen haar thuis. Jammer genoeg beschikt Moeder, die het kantoortje met ijzeren hand runt, niet bepaald over de beste opvoedkundige kwaliteiten.

Martha wordt zodoende de Assepoester van het station en raakt er door Moeder zelfs van overtuigd dat het hele station zal instorten als ze een stap buiten het gebouw zet. Lime Street Station en de excentrieke personages die het station bevolken vormen haar univerum: de elegante Elisabeth die de stationsrestauratie runt, de Romeinse legionair die elke dag op dezelfde tijd onder de stationsklok zijn broodje eet en William, die in de schaduwen leeft en zakken vol tinnen soldaatjes heeft …

Het leven veranderd als Martha op een dag brieven begint te krijgen van iemand die beweert te weten wat haar ware identiteit is. Martha heeft een wonderbaarlijk talent om gevonden voorwerpen bij hun rechtmatige eigenaar terug te krijgen, maar is ze ook in staat het mysterie rond haar eigen afkomst op te lossen? En lukt het haar om voor het eerst een stap buiten het station te zetten zonder dat alles gruwelijk misgaat?”

Mijn mening:

Martha is geen doorsnee 16-jarige. Ze heeft heel wat bijzondere gewoonten die ook als eigenaardigheden omschreven kunnen worden. Zo klinkt ze jonger als ze is door haar naïviteit en onwetendheid maar tegelijk ook ouder omwille van haar verantwoordelijkheidsgevoel en haar filosofische bedenkingen. Ze is ook het meisje dat haar leven opsplitst in hoofdstukken, steeds observeert, gezichtsuitdrukkingen oefent voor de spiegel en niet volwassen wil worden omdat volwassenen steeds minder lachen.

Dit jonge meisje is slechts één van de markante personages die dit verhaal bevat. Zo ziet de zorgzame Elisabeth er uit als een filmster ondanks alle heerlijke taarten die ze bakt. Moeder ziet overal de duivel maar lijkt eigenlijk eerder zelf des duivels. Een Romeinse legionair, een schuwe bedelaar, … Samen vormen ze een mengelkroes van karakters.

We volgen Martha tijdens haar bijzondere zoektocht. Een tocht vol vragen waarbij hoofdstukken worden afgewisseld met verschillende persartikels en brieven. In het begin voelen die aan als een onderbreking, maar geleidelijk aan gaan ze steeds meer deel uitmaken van het verhaal.

‘Het bijzondere leven van Martha Vondeling’ voelt sprookjesachtig aan maar is tegelijkertijd doordrongen van ernstige thema’s. De beeldende omschrijvingen zorgen ervoor dat je alles in je fantasie tot leven ziet komen. Sommige fragmenten spraken me echt aan. Dit stukje bijvoorbeeld dat (hoe kan het ook anders) over boeken gaat.

‘Elk boek heeft vier verhalen,’ zeg ik.
…
‘Het verhaal van het ontstaan – dat is van de schrijver. Dan heb je het verhaal dat via de woorden bij je komt – dat hoef ik verder niet uit te leggen.’ Ik steek twee vingers op. ‘Of iemand het boek zelf uitkiest of krijgt is verhaal nummer drie – opdrachten voorin helpen daarbij. En ten slotte …’ – Ik steek vier vingers op – ‘heb je het verhaal van hoe het boek is kwijtgeraakt.’

‘Het bijzondere leven van Martha Vondeling’ verloopt in een heel gezapig tempo, speelt zicht af in een oud station, bevat een aantal markante personages, ademt een heel eigen sfeer uit en heeft een mooi maar tevens ook voorspelbaar einde… Ik ben geen fan van stickers op boekcovers, maar ik snap de vergelijking met Amélie en Hugo wel. Al komt er naar mijn gevoel ook wel wat Alice in Wonderland bij kijken.