Titel: Een warm onthaal
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Harper Collins
350 p.

“Zoals alleen Nora Roberts het kan: twee warme verhalen over hoe heerlijk het is om je ergens echt thuis te voelen …

Plaats voor geluk
B.J. is dol op het ouderwetse hotel in Vermont waar ze al vier jaar succesvol de scepter zwaait. Wat haar betreft, blijft alles dan ook zoals het is. Helaas lijkt de nieuwe eigenaar daar anders over te denken. Hoe kan ze hem overtuigen dat ze gelijk heeft?

Diep water
Na een mislukte relatie heeft Autumn alleen maar hard gewerkt. Hoog tijd voor een vakantie in het hotel van haar tante, dus. Helaas blijkt daar net een wat haar betreft onwelkome gast te zijn ingetrokken: Lucas, de man die haar hart heeft gebroken!

Mijn mening:

Onverwachts kreeg ik onlangs twee boeken toegestuurd. Naar één van hen was ik heel benieuwd, naar het andere niet zo zeer. Dit boek van Nora Roberts is het exemplaar waar ik een beetje wantrouwig tegenover stond…

Sinds ik deze schrijfster voor het eerst ontdekte ben ik steeds meer van haar boeken gaan lezen én ik ben er ook steeds meer van gaan houden. Doordat ik de afgelopen zoveel verschillende verhalen uit haar oeuvre heb gelezen kan ik echter ook een duidelijk onderscheid maken. Zo bevalt haar latere werk me het meest, maar de eerdere boeken spreken me veel minder aan en laat dit boek nu net een bundel zijn met twee oudere verhalen.

Een verhaal dat in 1995 geschreven werd kan al wat gedateerd aanvoelen, maar zowel ‘Plaats voor geluk’ als ‘Diep water’ zijn nog wat ouder. Het eerste verhaal werd namelijk in 1982 uitgebracht terwijl het tweede werd voor het eerst in 1984 werd gepubliceerd en eerlijk is eerlijk in die periode schreef Nora Roberts nog op een heel andere manier.

Bij ‘Plaats voor liefde’ miste ik vooral diepgang en stoorde ik me aan de personages. Het verhaal is erg oppervlakkig en je weet vrijwel niets over de karakters van de personages. Er is geen sprake van dromen, angsten, verleden of inzicht in hun persoonlijkheid waardoor je maar moeilijk met hen kan meeleven en hen enkel kan beoordelen op hun uitspraken en handelingen. Die laatste lieten spijtig genoeg vaak te wensen over. Taylor neemt beslissingen in B.J’s plaats alsof ze een klein kind is dat niet zelf kan beslissen, commandeert haar in het rond als een hond en af en toe uit hij zelfs een bedreiging …

Ik ben iemand die zich tijdens het lezen op de karakters van personages focust. Taylor mag dan nog zo knap zijn wat mij bijblijft zijn de karaktertrekken. Hij is bruut, overheersend en lijkt voornamelijk met zichzelf rekening te houden. Het komt dan ook vrij ongeloofwaardig over dat ze op einde nog lang én gelukkig leven.

Er kwam echter nog een tweede verhaal en ik hoopte dat dit beter zou zijn, maar ook Lucas zijn gedrag en uitspraken kwamen hoofdzakelijk denigrerend en vrouwonvriendelijk over. Naar het einde toe wordt hier nog een poging gedaan om dit gedrag te verklaren, maar dat maakt het uiteraard niet goed.

In ‘Diep water’ bestaat er wel een voorgeschiedenis tussen beide hoofdpersonages én er is ook meer gaande in het hotel dat het terugzien van een oude liefde. Alleen lijken de karakters in dit verhaal aan een ernstige vorm van overacting te lijden en zijn cliché’s in grote mate aanwezig.

Een boek dat luchtig is en vrij oppervlakkig kan nog steeds erg ontspannend zijn. Een verhaal waarin de handelingen en uitspraken zo tegenstrijdig zijn dat ze je bijna een whiplash bezorgen … tja, dan wordt het voor mij al erg moeilijk om van het boek te genieten.

Dit boek was dus jammer genoeg niet voor mij weggelegd. Al was het tegelijkertijd ergens wel interessant om te zien hoe de schrijfstijl van deze auteur door de jaren heen ontzettend veranderd én gegroeid is.