Titel: Rebel (Talon-saga, #2)
Auteur: Julie Kagawa
Uitgeverij: Harlequin
414 p.

Nadat het jonge drakenmeisje Ember bijna is gedood door haar levensgevaarlijke trainer en ternauwernood heeft weten te ontsnappen, beseft ze pas echt waartoe de drakenorganisatie Talon in staat is. Samen met de rebel Riley slaat ze op de vlucht. In de ogen van Talon is ze nu officieel een rebel, een verrader, en de jacht op haar wordt geopend. En daartoe zet Talon de perfecte kandidaat in – niemand minder dan hun pas gerekruteerde agent Dante, Embers broer. Ondertussen is Ember niet vergeten wat drakendoder Garret voor haar heeft gedaan. Als tegenprestatie wil ze hem bevrijden uit handen van de drakendoders van de Orde van St. -Joris, die van plan zijn hem te executeren.

Met meer vijanden dan vrienden komt Ember al snel voor moeilijke keuzes te staan.

Mijn mening:

Toen ik Pupil las was het echt even wennen vermits het verhaal niet helemaal aanvoelde als een Julie Kagawa-boek. Bij de naam van deze schrijfster denk ik immers meteen aan een nieuwe fantasiewereld en personages die van de ene gevaarlijke gebeurtenis in de de andere terechtkomen. Vermits de Talon-saga zich in een herkenbare ‘dagdagelijkse’ wereld afspeelt (waar toevallig ook enkele draken leven 😉 ) kon Pupil me geen ontdekkingsreis in een voor mij onbekende wereld aanbieden. Jammer genoeg bleek dat eerste deel ook niet zoveel actie te bevatten én het lijkt wel alsof schrijfster die achterstand in dit tweede boek probeert in te halen.

Rebel bevat immers veel meer actie als zijn voorganger. Ember, Riley en Garrett lijken steeds op de vlucht te zijn. Misschien zijn er zelfs iets te veel achtervolgingen waardoor de overige verhaallijnen een beetje overschaduwd worden en het moeilijker wordt om voeling te krijgen bij de personages. Waar ik bij haar eerdere karakters meer betrokken was lijkt er hier mee een afstand te worden bewaard.

Net als in het eerste deel uit deze reeks werkt Julie Kagawa ook hier opnieuw met meerdere perspectieven. Die snelle afwisseling drijft het tempo van het verhaal op en je merkt ook echt een duidelijk onderscheid tussen de invalshoeken van Ember, Garrett, Riley, Kobalt en Dante.

Vooral die laatste twee zijn nieuwe toevoegingen. Zo vormen de hoofdstukken rond Kobalt een terugblik op het leven van Riley toen hij nog voor Talon werkte. Zijn flashbacks leken me een beetje overbodig. Het nieuws dat we door dit perspectief te weten komen biedt immers niets aan dat we als lezer niet zelf hadden kunnen bedenken.

Ember’s broer Dante is vooral bezig met zijn eigen ambitieuze toekomstplannen, hij is uiterst nuchter, erg berekend en afstandelijk en zo voelen de fragmenten die vanuit zijn invalshoek geschreven zijn ook aan. Je lijkt nooit dicht genoeg bij hem te kunnen komen om iets van warmte of menselijke gevoelens op te vangen.

Ik hou van de draken, ik ben helemaal gek van de coverillustraties die de boeken uit deze reeks sieren maar ik mis ook nog steeds de fantasywereld die zo typerend is voor deze schrijfster. Eén van haar grootste talenten is volgens mij immers dat ze er in slaagt om zo’n wereld vol vreemde elementen op te trekken uit woorden en zinnen tot haar lezers hem zo voor zich kunnen zien.