Titel: Net even anders
Auteur: Kristan Higgins
Uitgeverij: Harper Collins
382 p.

“Toen Posey Osterhagen zestien was, brak Liam Murphy haar hart. Niet dat ze iets hadden – daar was hij véél te cool voor – maar hij was wel een soort vriend van haar. Tot hij haar hart brak, dus.

Nu, vele jaren later, zit ze daar natuurlijk echt niet meer mee. Het gaat prima met haar! Ze heeft een ietwat merkwaardige maar zeer liefhebbende familie, leuke vrienden, een eigen bedrijf, een relatie-achtig iets … Kortom, niets te klagen. En ze zit zeker niet op Liam te wachten.

Waarom slaat haar verraderlijke hart dan op hol als ze hem weer ziet? Oké, hij is nog steeds verpletterend … alles, en je zou je kunnen voorstellen dat een vrouw in zwijm voor hem zou vallen. Maar zij dus niet, want dat is wel het laatste waar ze zin in heeft. Er zit maar één ding op: ver bij hem uit de buurt blijven!

Nu maar hopen dat het lot haar daarbij een beetje wil helpen …”

Mijn mening:

Wanneer je als tiener hopeloos verliefd was op de populairste jongen van de school terwijl hij je slechts met moeite zag staan dan verban je die gebeurtenis liefst zo ver mogelijk uit je geheugen. Het lot gunt Posey dat geluk echter niet én het zal dan ook niemand verbazen dat het er ook voor zorgt dat Liam opnieuw in hun stadje komt wonen.

Tja, het verhaal is nu niet bepaald super origineel én vermits dit genre boeken niet bekend staat om zijn onverwachtse plotwendingen is ook ‘Net even anders’ voorzien van een hoog voorspelbaarheids-gehalte. Toch slaagde Kristan Higgins er ondanks de eenvoudige verhaallijn moeiteloos in om me de hele tijd met veel leesplezier aan haar boek gekluisterd te houden.

Deze schrijfster slaagt er immers perfect in om de lezer zo voor haar personages te laten vallen. Je leeft met hen mee, ergert je samen met hen aan enkele onverbeterlijke ergerlijke personages en kampt met plaatsvervangende schaamte wanneer de karakters in genante situaties terecht komen. Ik volg deze schrijfster al een tijdje via Facebook en haar dagelijkse posts doen me vermoeden dat sommige van die genante maar vooral grappige situaties niet uitsluitend aan haar fantasie zijn ontstaan.

Iedere keer dat ik een boek van deze auteur lees leer ik nieuwe personages kennen om van te houden én nieuwe karakters om me aan te ergeren. In dit geval zijn het in die laatste categorie vooral Gretchen en Emma’s ouders die er als geen ander in slagen om de mensen horendol te maken. Zij zijn echter zeker niet de enige. Zo heeft Posey’s vriendin Kate lak aan de sociaal aanvaarde etiquette en is ze eerlijk tot op het pijnlijke af. Kristan’s nevenpersonages zorgen vrij frequent voor een komische nooit in het boek. De eerder vermelde Kate bijvoorbeeld, maar ook haar schoonbroer Jon en Shilo die de rol van trouwe viervoeter voor rekening neemt. Een grote loyale loebas die tegelijk een gigantische angsthaas is.

De hoofdpersonages zelf waren ook erg vermakelijk. Liam was als tiener als een knappe jongen én twintig jaar later is hij opgegroeid tot een knappe man. Een alleenstaande knappe vader die sinds hij overlijden van zijn echtgenote alleen zijn puberdochter opvoedt én daarbij te kampen krijgt met schoonouders die het hem moeilijk maken, oude vriendinnen die hem terug tussen de lakens willen krijgen én met dat doel voor ogen al hun verleidingstrucs uit de kast halen. Voeg daar nog een tienerdochter aan toe wiens hormonen het samenleven niet makkelijker maken én je beseft dat de man het niet makkelijk heeft terwijl hij Posey nog niet eens ontmoet heeft.

Ondanks haar chronische onzekerheid brengen zowel Posey als Liam elkaar uit evenwicht. Ik vond het heel leuk dat dit geen éénrichtingsverkeer was én ze dus allebei niet goed weten hoe ze met hun gevoelens moeten omgaan. Het verhaal bestaat echter niet enkel uit luchtige én hilarische situaties maar wist me zowel een brede glimlach op het gezicht als tranen in de ogen te bezorgen.