Titel: Faking it
Auteur: Cora Carmack
Uitgeverij: Uitgeverij Q
296 p.
“Max houdt zeker van foute mannen. Maar ze heeft een probleempje. Haar ouders willen langskomen en verwachten de ideale schoonzoon te ontmoeten. Niet haar ruige, vrij onbeschofte vriendje die in een band speelt en een grote tattoo in zijn nek heeft. Ze vreest dat haar ouders hun financiële steun zullen intrekken wanneer ze ontdekken dat ze al een tijdje niet meer eerlijk is geweest. Dan ontmoet ze Cade.
Cade is net naar Philadelphia verhuisd en probeert zijn acteer-carrière van de grond te krijgen. Max krijgt Cade zo ver dat hij zolang haar ouders in de stad zijn doet alsof hij haar vriendje is. Alleen hadden ze er geen moment op gerekend dat Cade haar ouders met zijn charme en zijn acteertalent zo volledig voor zich zou innemen! Nu willen ze absoluut dat hij met kerst komt logeren. En hoe langer ze doen alsof, des te echter het allemaal begint te lijken …”
Mijn mening:
Ja hoor, ik deed het weer … Dit keer mocht ik ‘Faking it’ van Cora Carmack recenseren terwijl ik het eerste boek uit deze serie nog niet gelezen heb. Gelukkig is het zo’n serie waarbij men in ieder boek twee andere hoofdpersonages volgt. Ik mag dan wel het verhaal van Bliss en Garrick niet gelezen hebben – eigenlijk was dit geen belemmering om dit verhaal, waarin de spotlight op Cade en Max gericht is, te kunnen lezen.
Ik merk dat het drama-gehalte heel erg wisselt bij de boeken in dit New Adult-genre. Uiteraard zou ik niet hetzelfde willen meemaken als Max, maar hoe erg het ook klinkt – in vergelijking tot andere boeken was haar verleden minder dramatisch. Uiteraard is het niet gemakkelijk om zo iets een plaats in je leven te geven én Mackenzie’s ouders werken nu eenmaal niet erg mee. Ze doen immers alles om hun dochter in hun eigen favoriete stramien te duwen zonder rekening te houden met haar persoonlijke wensen en dromen.
Eigenlijk begrijp ik ook niet goed waarom er op de achterflap ‘Wie houdt er nou niet van foute mannen?’ staat. Na het lezen van ‘Faking it’ zou ik al heel veel moeite moeten doen om iets negatief over Cade op te duiken. Hij lijkt eerder de ideale schoonzoon en heeft alleen maar het beste voor met Max.
Naast het nodige drama zit er ook best wel wat humor in dit boek. Cade en Max slaagden er in om me met hen te laten meeleven. De schrijfstijl was vlot en vermits de hoofdstukken ook nog is erg kort waren las ik ‘Faking it’ in recordtempo uit. Het verhaal is dan ook uiterst luchtig. Een beetje zoals die witte vulling van een melo-cake. Luchtig én fluffy. Ideaal dus wanneer je even je gedachten op nul wil zetten.
Het enige jammere is dat ik me bij dit boek niet van het ‘dit hebben we al wel is gehad‘ gevoel kon ontdoen. Ik denk dat dit niet zozeer aan het verhaal ligt maar aan het feit dat ik in een vrij korte periode al enkele New Adults gelezen heb. Net als bij een romcom-film lijken deze boeken een standaard formule op te volgen. De personages hebben uiteraard wel telkens een andere voorgeschiedenis maar na het lezen van enkele boeken uit dit genre begint het allemaal iets te veel op elkaar te lijken. Perfect leesvoer voor tussendoor dus maar het sprong wat mij betreft niet echt voren tussen de eerdere verhalen die ik in het New Adult-genre las.