Titel: De blauwe dahlia (De bloementuin van Harper House #1)
Auteur: Nora Roberts
Uitgeverij: Harlequin
384 p.

“Stella Rotchild heeft alles graag onder controle en laat liever niets aan het toeval over. Maar wanneer ze haar hart openstelt voor een nieuwe liefde, komt ze tot de ontdekking dat ze geen gevaar uit de weg zal gaan om te beschermen wat van haar is.

Twee jaar na de dood van haar man, verhuist ze met haar twee zoontjes naar het eeuwenoude landgoed Harper House, waar ze de baan van haar dromen heeft gevonden als manager van het tuincentrum dat eigenares Roz Harper er heeft opgezet. Ze vindt er ook de man van haar dromen – alleen lijkt iets of iemand erop gebrand een eind aan hun ontluikende romance te maken.”

Mijn mening:

De boeken van Nora Roberts bevatten telkens een meeslepend verhaal waarin de romantiek een belangrijke rol speelt. Bij sommige van hen is er ook een spanningsfactor aanwezig, maar in dit boek is het hoofdzakelijk de romantiek die overheerst.

Een aspect dat ook niet te negeren valt is de liefde voor planten en bloemen al mag dat geen grote verrassing zijn door de titel van deze reeks. Je hoeft echter geen groene handen te hebben en gek te zijn van tuinieren om van dit boek te kunnen genieten. Ben je dit wel dan vind je de details over het stekken van planten en aanleggen van droomtuinen ongetwijfeld een extra pluspunt. Zo niet, dan geniet je hoofdzakelijk van de ontluikende romance en de ontwikkeling van de personages.

In dit geval volgen we Stella die na het overlijden van haar echtgenoot samen met haar zoontjes Gavin en Luke op zoek gaat naar een nieuwe start. Een plek om zich te wortelen die tegelijkertijd een warme en veilige thuis voor haar kinderen is. Net als bij de meeste boeken van deze schrijfster zijn het net de verschillen tussen de hoofdpersonages die het geheel zo leuk maken. De wrijvingen, misverstanden, het geplaag en de discussies … Al die situaties komen al snel tot stand wanneer karakters van elkaar verschillen en dat is zeker het geval bij Stella en Logan.

“ Ik heb een obsessieve, rechtlijnige, doelgerichte persoonlijkheid met sterk organisatorische neigingen’

Op die manier omschrijft Stella zichzelf en die omschrijving lijkt helemaal te kloppen vermits ze alles afhandelt volgens een vooropgesteld plan en telkens in het gezelschap van massa’s lijstjes. Van Logan kan je veel zeggen … Nors en vastberaden zijn alvast onmisbare termen om hem te omschrijven. Maar hij is wie hij is en rechtlijnig en georganiseerd zijn geen omschrijvingen die bij hem passen. Naast deze hoofdpersonages leren we ook de andere bewoners van Harper House en enkele buurtbewoners kennen.

De geest die ronddwaalt in Harper House komt in het begin van het verhaal echter slechts sporadisch naar voren terwijl ze pas naar het einde toe meer prominent in beeld komt. Dat einde leek er weer erg snel te zijn, maar dat lijkt wel een terugkerend kenmerk te zijn bij de boeken van deze schrijfster.

Nora Roberts slaagt er steeds in om je met haar personages te laten meeleven. Natuurlijk lukt dit niet bij elk boek in dezelfde mate, maar dit verhaal zorgde er voor dat ik ook erg graag wil weten wat er met Ros en Hailey zal gebeuren. Ok, ergens weet ik dat natuurlijk wel, maar Nora Roberts zorgt er nu eenmaal voor dat de weg naar zo’n Happy Ever After heerlijk wegleest. Meer boeken van deze schrijfster lezen is dus zeker geen straf.