Titel: Ziel (Q voor nu en altijd, #3)
Auteur: Jackie van Laren
Uitgeverij: Boekerij
302p.

“Nina heeft het opgegeven met Q. Hij is te wispelturig, te gesloten, te geheimzinnig over waarom het voor hem zo moeilijk is om haar écht toe te laten in zijn leven. Leo is een veel betere partij: verstandig, rustig, aandachtig. Maar als Nina’s nieuwe werkgeven haar vraag of ze haar goede contacten met de beroemdste dj ter wereld wil uitbuiten om een trancefeest te organiseren met Q als publiekstrekker, slaat haar hart toch een slag over. Kan ze het aan om hem weer te zien – maar dan gewoon zakelijk? Of moet ze eindelijk onder ogen zien dat ze diep in haar hart de keuze voor Q allang heeft gemaakt?”

Mijn mening:

Leo mag dan op papier een interessantere partij zijn … Nina & Leo dat voelt gewoon niet goed aan. Hij mag dan vol goede bedoelingen zitten maar ze zijn duidelijk niet de ware voor elkaar. Ze maken elkaar niet beter én dat merk je. Ondertussen zijn we een jaar verder en ook al lijkt het er op dat Nina de draad weer heeft opgepakt, ze is blijkbaar ook een deel van zichzelf kwijtgeraakt.

Wanneer haar arrogante baas haar voor het blok zet komt ze terug in contact met Q. De wereldbekende dj lijkt het afgelopen jaar van de aardbodem verdwenen te zijn. Hij leeft als een kluizenaar en enkel Taco kreeg hem in de periode af en toe te zien. Terwijl hij in afzondering leefde heeft Q zichzelf onder de loep genomen en wat hij zag maakte hem allesbehalve gelukkig. Hij besefte dat het tijd werd om aan zichzelf te werken.

Jackie van Laren ’s schrijfstijl is doorspekt met een massa vergelijkingen en een erg jeugdig taaltje. Sommige van die vergelijkingen brengen me aan het lachen, maar een heel deel uitdrukkingen ken ik dan weer niet. Het jonge taalgebruik lijkt met momenten een afstand te vormen. Ik ben niet standaard tegen afkortingen maar van sommige snap ik echt het nut niet. Dit is ongetwijfeld ontzettend ouderwets van me, maar die ‘Je weet’ ergert me bijvoorbeeld mateloos. Op zo’n moment voel ik me meteen een pak ouder.

Sommige dingen zijn dan weer net helemaal anders in dit boek. Zo luisteren beide personages meer naar hun verstand in plaats van enkel hun hart te volgen en zo in een wervelstorm terecht te komen. Die overdondering proberen ze nu te voorkomen door alles veel rustiger aan te pakken. Een nog grotere verandering is Q.

Een gevoelsmatig voorzichtige Q, die plots kan relativeren maar tegelijk ook speelser is en hierdoor een pak jonger lijkt. Oh … én hij spreekt. Veel zelfs. We kunnen dus wel stellen dat we in dit boek een heel andere Q te zien krijgen. Hij komt uit zijn schulp, is duidelijk op zoek en voorzichtig aan het aftasten vermits hij het niet nog eens wil verpesten.

Nog een verschil met de vorige boeken is dat ‘Ziel’ aanvoelt als een uitbol-boek. In plaats van op de ontknoping af te racen slenter je er in een heel gemoedelijk tempo naartoe. Voor mij was dat wel even wennen vermits ik een snellere vaart gewoon was dankzij de twee voorgaande boeken. Onbewust was ik ook de hele tijd op alweer een ‘onverwachtse’ tegenslag aan het wachten. Ik kan echter niet zeggen dat er iets nieuws gebeurt in dit afsluitende deel. Eigenlijk bestaat dit boek hoofdzakelijk uit de zoektocht van beide hoofdpersonages, het overwinnen van hun twijfels en angsten én het beantwoorden van eventuele onbeantwoorde vragen uit de vorige twee delen. Geen onverwachtse plotwendingen dus én dit keer gelukkig met een positief einde.