Titel: Stuk van jou
Auteur: Sophie Jackson
Uitgeverij: Zomer & Keuning
398 p.

“Kat Lane heeft haar vader jaren geleden een belofte gedaan: als ze oud genoeg was, zou ze iets terugdoen voor de maatschappij. Die belofte brengt ze in de praktijk door Engelse les te geven in de gevangenis. Daar ontmoet ze Carter. Hij is gevaarlijk en geheimzinnig, maar ook aantrekkelijk en grappig. Ze valt als een blok voor deze badboy.”

Mijn mening:

‘Stuk van jou’ is het debuutroman van Sophie Jackson. Haar voorliefde voor haar studie (ze is leerkracht Engels) komt duidelijk naar voren in sommige fragmenten in dit boek. Eigenlijk is het wel leuk om op deze manier iets meer te weten te komen over sommige klassiekers zonder dat je het idee hebt dat ik je les aan het volgen bent. De titel van dit boek verwijst bijvoorbeeld naar een passage uit De koopman van Venetië.

Ook het vrouwelijke hoofdpersonage uit dit boek is leerkracht Engels. Jaren geleden heeft Kat haar vader beloofd om iets terug te doen voor de maatschappij. Ze heeft woord gehouden en geeft nu Engelse les in de gevangenis. Het is ook op deze locatie dat ze Carter voor het eerst ontmoet en hij lijkt alles op alles te zetten om haar goede bedoelingen te ondermijnen.

Ze maken al geen al te beste start doordat ze beide een foute indruk van de ander hebben. Carter denkt dat Kat zich boven de rest verheven voelt én het masker van onverschilligheid en arrogantie waardoor hij zich sterker voelt doet haar net hetzelfde vermoeden.

Al van bij die eerste ontmoeting voel je de spanning tussen Kat en Karter. In het begin lijken hun gesprekken vooral uit een spervuur van verbale agressiviteit te bestaan. Ik kan me moeilijk voorstellen dat dit opwindend kan zijn maar blijkbaar lijkt Kat daar anders over te denken. Na een tijdje evolueert die mondelinge agressie naar een non-stop geplaag. Ze lijken er beiden van te houden om de ander verbaal uit te dagen én die gesprekken zijn dan weer wel heel leuk om te volgen.

De zogezegde spanning in dit boek laat het wel wat afweten doordat het hoe/wat/waar iets te overduidelijk is. Dat was het alleszins voor mij. Gelukkig kunnen we dus wel van de steeds aanwezige zinderende spanning tussen beide hoofdpersonages genieten.

Carter’s taalgebruik mag dan veelkleurig zijn hij kent wel degelijk zijn klassiekers en die komen dan ook aan bod in dit boek. Het zijn net deze verwijzingen naar bijvoorbeeld … die dit boek een specialer maken. Ook vooroordelen spelen een grote rol in dit verhaal. Jammer genoeg zijn die doorgaans ongegrond maar hebben ze wel een heel grote invloed op de kansen die iemand al dan niet krijgt. Je kan ze dus best vermijden en op je intuïtie vertrouwen.

Ik stoorde me in het begin van het boek wel wat aan het ‘sigaretten-à-volonté’-gevoel. Carter leek vooral in dit eerste gedeelte evenveel behoefte te hebben aan nicotine als zuurstof. Doorgaans struikel ik niet snel over zo’n detail, maar het viel me hier wel echt op. Gelukkig waren er voldoende andere zaken die ik wel erg leuk vond en die er tevens voor zorgden dat ‘Stuk voor jou’ een mooi verhaal vormt over een verboden liefde, nieuwe kansen én een groot verantwoordelijkheidsgevoel.

‘Stuk voor jou is het eerste deel uit een trilogie, wie na het lezen benieuwd is hoe het die arme Max vergaat zal dus binnenkort ongetwijfeld antwoord krijgen op die vraag