Titel: Kijk niet om
Auteur: Clare Donoghue
Uitgeverij: De Fontein
303 p.

“Sarah Grainger wordt gestalkt. Ooit was ze een gevierd fotograaf, nu is ze slechts een schim van zichzelf en durft ze nauwelijks nog naar buiten te gaan. Temeer daar er in de omgeving van haar huis in Zuid-Londen inmiddels drie vrouwen vermoord zijn aangetroffen.
Inspecteur Lockyer en zijn team staan voor een raadsel. De dader gaat steeds brutaler en grover te werk en de politie doet haar uiterste best een verband tussen de slachtoffers te vinden. Ondertussen krijgt Sarah cryptische briefjes en een zeer verontrustend telefoontje. Is de dader dichter bij huis dan ze denken …?”

Mijn mening:

Dit boek werd vanuit meerdere perspectieven opgebouwd en je voelt echt een verschil wanneer je van de ene invalshoek overschakelt naar de andere. Zo voel je de wanhoop van Sarah, krijg je een onwennig gevoel wanneer je een hoofdstuk vanuit het perspectief van de dader leest en komt de doelgerichte werkmethode en bondigheid sterk naar voren wanneer Inspecteur Lockyer aan de beurt is.

Zijn observatievermogen en fotografische geheugen zorgen ervoor dat hij een plaats delict zo voor zich kan zien, maar jammer genoeg bieden beide gaven hem geen directe antwoorden tijdens een zoektocht. Steeds meer overleden slachtoffers duiken op, allemaal volgens een gelijkaardige werkwijze om het leven gebracht maar op het eerste zicht lijkt er niets te zijn want hen met elkaar verbindt.

Terwijl de politie alles in het alles zet om de dader te vatten voor er volgend slachtoffer valt wordt Sarah’s wanhoop steeds groter. De schrijfster slaagt er goed in om deze wanhoop tastbaar te maken. Hoe Sarah’s stalker en kwelgeest geleidelijk aan haar leven infiltreert maar steeds dwangmatiger wordt tot hij haar hele leven overheerst. Zonder rechtstreeks contact is hij toch in staat om haar hele bestaan om te toveren in een angstwereld en elk gevoel van veiligheid en warmte uit haar dagelijkse leven weg te trekken.

Toch weet ik niet goed hoe ik mijn leeservaring bij ‘Kijk niet om’ moet omschrijven. Op zich kan ik immers niet iets slecht aanmerken op dit boek maar toch miste ik iets. Ik bleef het verhaal alleszins de hele tijd vanop een afstand beleven. Het verhaal is degelijk opgebouwd, de personages zijn goed uitgewerkt en ook de spanning is op de juiste momenten aanwezig maar ik miste die ene klik die ervoor zorgt dat je helemaal opgaat in het verhaal en met de personages meeleeft.

Misschien komt dit deels doordat de nadruk verdeeld is in dit boek. Er wordt vrij veel aandacht besteed aan wat er omgaat in de gedachten en het leven van Jane en Lockyer terwijl slechts kleinere fragmenten een blik bieden op het perspectief van de dader.