Titel: Drakenvuur
Auteur: An Janssens
Uitgeverij: LS Amsterdam
316 p.

“Terwijl het noorden bevriest en het zuiden brandt, ligt de enige hoop van de mensheid in een oude voorspelling: een tovenaar en een vuurdraak zullen samen de wereld redden …

Precies drie jaar geleden zag de jonge tovenaar Var het meisje met de rode ogen door een spiegel in het paleis dat hij met zijn rebellen overmeesterde. Nu, met zijn nieuw verworven krachten, is hij vastbesloten door de Grote Muur heen te breken om haar te vinden. Var weet alleen niet dat het meisje en de vuurdraak uit de profetie een en dezelfde persoon zijn. Een profetie met een sinistere waarschuwing: de uitverkorenen zullen de wereld redden … of vernietigen.

Ondertussen is de Buigmoeder Var door de Muur gevolgd, en zij zal tot het uiterste gaan om Var en Thala uit elkaar te houden. Terwijl ze zich voedt met de krachten van een onbekende tovenaar, en haar magie gebruikt om een andere gedaante aan te nemen, zet ze haar bloedige achtervolging in.

Mijn mening:

In 2013 las ik Drakenkoningin, het debuut van An Janssens die eerder dat jaar de eerste Luitingh Fantasy & MagicTales Schrijfwedstrijd won én tevens ook het eerste deel uit een trilogie. Met Drakenvuur komt deze reeks ten einde.

Het was ondertussen alweer een jaar geleden sinds ik Drakentovenaar las en ik merkte dat alles even moest worden opgefrist. Wie is nu weer wie? Hoe ging het nu weer allemaal in zijn werk? Ik herkende de namen meteen maar mijn geheugen kon wel een kleine opfrissing gebruiken bij hun persoonlijke eigenschappen en voorgeschiedenis.

Na de eerste vier hoofdstukken, waarin de personages opnieuw werden voorgesteld was dat probleem al snel opgelost en volgde ik de Koningin van verdriet en Koning van verlangen in hun strijd om de wereld te redden.

De manipulatieve Buigmoeder die haar magie wil doorgeven voor hij verloren gaat is echter een gevaarlijke tegenstander. Ze ontziet niemand én gaat niets uit de weg om haar doel te bereiken en dus moeten ook Var en Thala hun beste beentje voor zetten om in hun missie te slagen. Gelukkig staan ze er niet alleen voor. Ook Nevsemir, Ursus, Lotte, Lucca en Kandschwar zijn opnieuw van de partij. Elk vormen ze een onmisbare schakel in het geheel en zijn ze onmisbaar om een kwaad te verslaan dat even moeilijk uit te roeien is als hardnekkig onkruid.

Naar mijn gevoel is An Janssens schrijfstijl geëvolueerd sinds het eerste boek. Drakenvuur leek voor mij alleszins vlotter te verlopen dan zijn voorgangers. De personages voelen ondertussen vertrouwd aan en waar ik bij de vorige boeken het gevoel had dat ik het verhaal van op een afstand volgde, wisten de schrijfster en karakters met dit keer wel mee op sleeptouw te nemen.

Het einde riep eerst een dubbel gevoel bij me op maar uiteindelijk won de positieve kant het. Dankzij die paar laatste zinnen voelt het niet echt aan alsof je afscheid neemt van de personages. Je vraagt je net af wat ze verder nog zullen uitsteken zodra je het boek dichtklapt.

Drakenvuur is een mooie afsluiter van deze serie waarin de Vlaamse fantasyschrijfster trouw blijft aan haar personages.