Titel: Lief – Q-serie #2
Auteur: Jackie van Laren
Uitgeverij: Boekerij
334 p.

“Na een intense, heftige maand heeft Q Nina zonder verdere uitleg weggestuurd en zit ze thuis met een gebroken hart. Q heeft intussen alweer een nieuw liefje, een fotomodel waar de roddelpers dol op is. Was wat Nina en Q hadden dan toch niet meer dan een tussendoortje, een affaire die vooral werd gedreven door lichamelijke aantrekkingskracht?

Oud-collega Leo, die al langer een oogje op Nina heeft, nodigt haar uit om mee te gaan naar Ibiza. Q zal daar een prestigieuze dance-award in ontvangst nemen, en iedereen van het bedrijf zal er zijn om dat te vieren. Het is een aanbod dat Nina niet kan weigeren, want hoewel ze donders goed weet dat Q damaged goods is, wordt ze nog altijd als een magneet naar hem toegetrokken …”

Mijn mening:

Toen ik ‘Zin’ las deed ik dat zonder bepaalde verwachtingen vermits ik nog niets van deze auteur had gehoord. Na die aangename kennismaking met het eerste deel uit de Q-serie was ik dan ook benieuwd naar het vervolg en toen kwam ‘Lief’ uit en bleek het boek toch net iets anders te zijn als zijn voorganger.

Waar het eerste boek voornamelijk een samensmelting van opwindende scènes en blikken achter de schermen van het drukke muziekwereldje was, verloopt ‘Lief’ wat gemoedelijker. In deze opvolger leren we vooral Nina beter kennen, die door de gebeurtenissen in het eerste boek emotioneel sterker is geworden. Een stap die Q trouwens nog steeds moet zeten. Op dit vlak volgt het boek dus nog steeds hetzelfde stramien als andere boeken in dit genre.

De auteur hanteert een schrijfstijl die leest alsof je je in Nina’s hoofd bevindt en samen met haar alles overdenkt. Dit zorgt er voor dat het boek down-to-earth aanvoelt, een eerlijke eenvoud die ook mooi bij het vrouwelijke hoofdpersonage past. Wijze woorden van de Dalai Lama wisselen zich af met hippe woorden én quotes (al dan niet uit het muziekwereldje). Er zaten echter een deel woorden tussen die voor mij vrijwel even onverstaanbaar zijn als de jeugdige sms-taal die tegenwoordig wordt gehanteerd. Waarschijnlijk ben ik zelf gewoon niet hip genoeg, maar een bijkomende verklaring is dat er uitdrukkingen worden gebruikt die we in België niet echt herkennen.

Wat me ook opviel is dat Jackie Van Laren zich in ‘Lief’ meer toespitst op de andere personages. Het verhaal steunt niet enkel op de relationele ontwikkelingen tussen Nina en Q, maar zorgt er ook voor dat we bijvoorbeeld Taco en Caroline wat beter leren kennen. De spanning tussen Nina en Q is er nog steeds maar ze komen amper aan ontlading toe doordat meerdere rampscenario’s elkaar in sneltempo opvolgen. Hierdoor lijkt de erotiek in dit tweede deel naar de achtergrond te verdwijnen, of beter … bedolven onder een ineengestort kaartenhuis van rampspoed.

Zo is er Rinke die automatisch de alliteratie Rotvervelende Rinke lijkt op te roepen maar ook een onaangename werkgerelateerde ontdekking met verstrekkende gevolgen én Q’s eigenaardigheden die nog steeds voor problemen blijven zorgen, … Gelukkig bestaat het boek niet enkel uit tegenslagen. ‘Lief’ is misschien niet mijn favoriete boek uit deze reeks, maar ik ben wel nog steeds nieuwsgierig naar het vervolg van deze Q-serie.