Titel: Vier vriendinnen
Auteur: Robyn Carr
Uitgeverij: HarperCollins – Harlequin
382p.

“Ze zijn buurvrouwen en vriendinnen die genieten van het leven, tot ze tegelijkertijd in zwaar weer terechtkomen.

Gerri was altijd de vrouw bij wie iedereen terechtkon. Totdat haar huwelijk lijkt te stranden, en ze zich geen raad weet met wat dat bij haar losmaakt. Andy heeft geen idee wat ze met een plotselinge en heftige verliefdheid aanmoet. En Sonja’s wereld stort in als haar man haar van de ene dag op de andere in de steek laat.
Het is moeilijk voor ze om elkaar te helpen – ondanks, of misschien juist wel door het feit dat ze al zo lang elkaars steun en toeverlaat zijn. Uiteindelijk is het BJ, een vrouw met een verborgen verleden, die hen helpt de weg naar zichzelf terug te vinden …”

Mijn mening:

Vrijwel elke auteur heeft minstens één bepaald kenmerk waar je meteen aan moet denken zodra je hun naam hoort. Voor mij is dit bij Robyn Carr de manier waarop ze haar personages uitwerkt. Ik zie misschien niet meteen de omgeving voor me waar ze wonen, maar ken wel al hun twijfels, angsten en zorgen.

Andere schrijvers zoeken het misschien wat verder weg, maar de problematiek in de boeken van Robyn Carr ligt net heel dichtbij. Het zijn problemen waar jammer genoeg veel mensen mee te kampen krijgen én net die nabijheid zorgt er voor dat het vrijwel onmogelijk is om niet met haar personages mee te leven.

Dat de vrouwen in dit boek tegelijkertijd in zwaar weer terechtkomen is zeker niet overdreven. Het lijkt wel een domino-effect. Het begint op een doorsnee ochtend wanneer het voor Andy genoeg is geweest en ze een drastisch besluit neemt. Maar vervolgens lijken de relationele problemen zich supersnel te verspreiden als een virus dat alle gezinnen lijkt aan te tasten.

Gerri, Andy, Sonja en BJ krijgen heel wat te verwerken en net als hen leren we als lezer weer wat bij. Het belang van openheid in een relatie bijvoorbeeld. Maar ook hoe je alles kan verliezen om vervolgens jezelf uit het puin te graven (liefst met een beetje assistentie) en opnieuw te ontdekken. Hoe verdriet jarenlang onder de oppervlakte kan sidderen, wachtend op het moment waarop zich het kleinste barstje vertoont om vervolgens naar buiten te barsten als een vulkaan. Of de niet te negeren onverdraagzaamheid van sommigen en hoe je daar onmogelijk iets aan kan veranderen.

Er zijn ook enkele andere aspecten die onlosmakelijk verbonden zijn met de boeken van deze auteur. Zo speelt vriendschap opnieuw een heel belangrijke rol in dit verhaal. Zowel tussen koppels, maar ook bij vriendinnen, jongeren, … Robyn Carr slaagt ons niet om de oren met wijsheden, maar dit boek bevat wel heel wat wijze woorden – die het leven mooier kunnen maken maar niet altijd even makkelijk uit te voeren zijn. Ik heb zonder twijfel met veel plezier dit ontroerende boek gelezen.