Titel: Vermoorde liefde                (Eve Dallas, #7)
Auteur: J.D.Robb
Uitgeverij: Boekerij
343 p.

“Niemand wil graag alleen zijn tijdens de vakantie. Maar stel dat een datingservice meer met moorden te maken heeft dan met mensen samenbrengen voor de liefde?

Inspecteur Eve Dallas is bezig met een onderzoek naar een seriemoordenaar en doet een schrikbarende ontdekking: alle slachtoffers zijn te herleiden tot datingservice Personally Yours.

Een onbekende wereld voor Eve, waarin mensen naar ware liefde zoeken, terwijl een seriemoordenaar klaarstaat om zijn volgende slachtoffer te selecteren. Een wereld waarin zowel mannen als vrouwen zonder met hun ogen te knipperen de kracht van liefde omwisselen voor het ultieme bedrog.”

Mijn mening:

De titel slaat gelukkig niet op de relatie tussen Eve en Roarke. Ondanks hun verschillen lijken beide elkaar immers nog steeds perfect aan te voelen. Door het grote onderscheid vullen ze elkaar vrijwel foutloos aan én net daardoor blijken ze ook goed te kunnen samenwerken. Eve leert steeds beter om een oogje toe te knijpen wanneer Roarke de grenzen van het wetstelsel opzoekt. Hetzelfde stelsel dat zij als agent naleeft en vertegenwoordigt. Waar Dallas stilletjes aan ook in lijkt te groeien is het feit dat ze niet meer telkens wegduikt zodra er gevoelens opduiken.

Toch blijft J.D.Robb heel consequent trouw aan haar personages en ondanks de overduidelijke liefde tussen beide hoofdpersonages hoef je dus geen schrik te hebben om plots in een zeemzoeterige passage terecht te komen. Eve is nog steeds een agent in hart en nieren maar lijkt steeds meer te ontdekken dat het leven uit meer bestaat. Grotendeels dankzij Roarke die haar maar al te graag nieuwe zaken leert ontdekken én over de middelen beschikt om dit werkelijkheid te laten worden. Desondanks is Eve nog steeds onwennig in emotionele of romantische situaties en voelt ze zich veel beter in haar vel wanneer ze in functie is. Haar onwennigheid en wankele toenaderingsstapjes maken haar echter nog geloofwaardiger.

Die consequente loyaliteit telt bij J.D.Robb trouwens voor elk van de personages.Van de stipte Peabody die evengoed is in het hanteren van sarcasme als het sommeren van het wetboek tot de flamboyante Mavis en Trina die met hun kledingkeuze de inwoners van Capitol City het nakijken geven. Maar ook Nadine die steeds op zoek is naar een primeur, de norse Summerset, Feeney, Mira, McNabb, … Ze zijn allemaal opnieuw van de partij en zetten net als in de vorige boeken geloofwaardig hun rol neer.

Eigenlijk weet ik niet zo goed wat het nu juist is dat er voor zorgt dat ik zo van deze boeken hou. Ik vermoed dat het een combinatie van factoren is. J.D.Robb’s personages, hoe ze evolueren maar ook de geloofwaardige dynamiek tussen hen onderling zijn daar alvast enkele van. Maar ook haar schrijfstijl, de spanning, …

Zo kampen Eve en haar collega’s in dit boek met een seriemoordenaar die een lugubere uitvoering brengt van een bekend kerstnummer én volop van zijn gestoorde performance voor een letterlijk geboeid publiek geniet. Met dit als basis zou het al een spannende thriller worden, maar doordat deze serie zich in de toekomst afspeelt, zorgen meerdere futuristische elementen ervoor dat de boeken van J.D.Robb zich nog meer onderscheiden van andere politie-detectives.