Titel: Penryn & het gevecht om hemel en aarde (Angelfall #3)
Auteur: Susan Ee
Uitgeverij: LS Amsterdam
302 p.

“Na een gewaagde ontsnapping zijn Penryn en Raffe op de vlucht voor de engelen. Ze hebben zo snel mogelijk een arts nodig om de gruwelijke veranderingen ongedaan te maken die de engelen hebbeb uitgevoerd op Raffe en Penryns zusje Paige. Maar ze worden onverwacht geconfronteerd met een schokkende onthulling uit Raffes verleden.

Wanneer de engelen een nachtmerrie loslaten op de mensheid, maken beide kampen zich op voor oorlog. Penryn en Raffe worden gedwongen een kant te kiezen in het gevecht om de aardse heerschappij. Kiezen ze voor hun eigen soort, of voor elkaar?”

Mijn mening:

Ik zou het ondertussen gewoon moeten zijn maar toch blijft zo’n laatste boek een tweezijdig gevoel bij me oproepen. Langs de ene kant wil ik heel graag weten hoe Penryn en Raffe hun avontuur gaat eindigen en of het verhaal zijn verwachtingen kan waarmaken maar tegelijkertijd zie ik er net tegenop dat er een einde komt aan een verhaal dat me van bij het prille begin wist te imponeren. Om nog maar te zwijgen van het afscheid nemen van geliefde personages.

Hierdoor begon ik een beetje weemoedig in dit derde deel van de Angelfall-serie maar net als bij haar voorgaande boeken wist Susan Ee er al snel voor te zorgen dat ik alles om me heen vergat. Het verhaal kwam ontzettend snel op gang en hield die snelvaart onverminderd vast tot aan de ontknoping.

Ook al zijn ze nog steeds op de vlucht, je merkt toch dat Penryn sterker geworden is. Al vanaf het eerste boek liet ze niet zomaar over zich heen lopen, maar haar zelfvertrouwen is gegroeid waardoor ze sneller knopen durft doorhakken en zelf de touwtjes in handen durft te nemen. Meer zelfs ze is niet zomaar een weerloze mens, ze heeft ondertussen zelfs een heuse reputatie als Engelendoder. Veel meer ga ik over het verhaal niet vertellen want ik wil geen geheimen prijs geven die veel leuker zijn om zelf te ontdekken.

Ik blijf het echter geweldig vinden dat Susan Ee ervoor koos om tegen de verwachtingen in te gaan. Het lijkt wel alsof ze zich het volgende afvroeg … “Waarom zou ik het zoveelste boek schrijven over lieftallige engelen die de wereld én mensheid redden als ik ook een duistere wereld kan scheppen waar niemand veilig is voor diezelfde engelen?” Het leuke is dat ze dit ook heel consequent blijft volhouden.

Aan het einde van een reeks is het altijd met een klein hartje afwachten of de auteur trouw blijft aan haar verhaal én dat doet Susan Ee als geen ander. Haar lugubere wereld lijkt de hel op aarde te zijn maar toch duiken er dankzij haar humor af en toe enkele lichtflitsen op. Dee & Dum nemen nog steeds een groot deel van deze humor voor rekening. Maar ook het geplaag tussen Penryn en Raffe gedurende de uitzonderlijke minuten waarin ze niet moeten rennen/vliegen voor hun leven bracht me regelmatig aan het lachen. Ja, zelfs in een vervloekte wereld is er plaats voor een lach.

In ‘Penryn & het gevecht om hemel en aarde’ zorgt Susan Ee er voor dat vragen worden beantwoord en ze blijft trouw aan haar verhaal en de personages. Deze schrijfster ruilt de stereotype roze bril moeiteloos in voor donkere glazen met een verduisterend effect. Haar wereld is grauw, het verhaal meeslepend en de personages nog steeds geweldig.